Зәбур 95

1 Келиңлар, Пәрвәрдигарни яңритип күйләйли, Ниҗатлиғимиз болған Қорам Тешимизға тәнтәнә қилайли!

率われらヱホバにむかひてうたひ すくひの磐にむかひてよろこばしき聲をあげん

2 Тәшәккүрләр билән униң алдиға келәйли, Униңға күйләр билән тәнтәнә қилайли!

われら感謝をもてその前にゆき ヱホバにむかひ歌をもて歓ばしきこゑをあげん

3 Чүнки Пәрвәрдигар — бүйүк бир илаһтур, Пүткүл илаһлар үстидики бүйүк бир Падишадур.

そはヱホバは大なる神なり もろもろの神にまされる大なる王なり

4 Йәрниң тәглири Униң қолидидур, Тағларниң чоққилириму Униңкидур.

地のふかき處みなその手にあり 山のいただきもまた神のものなり

5 Деңиз Униңки, У уни яратқан; Қуруқлуқни Униң қоллири шәкилләндүрди.

うみは神のものその造りたまふところ旱ける地もまたその手にて造りたまへり

6 Келиңлар, Униңға баш уруп сәҗдә қилайли, Пәрвәрдигар Яратқучимиз алдида тиз пүкәйли!

いざわれら拝みひれふし我儕をつくれる主ヱホバのみまへに曲跪くべし

7 Чүнки У бизниң Худайимиздур, Биз болсақ Униң яйлиғидики хәлиқ, Униң қоли бақидиған қойлармиз. Бүгүн, әгәр Униң авазини аңлисаңлар,

彼はわれらの神なり われらはその草苑の民その手のひつじなり 今日なんぢらがその聲をきかんことをのぞむ

8 Әйни чағларда Мәрибаһда болғандәк, чөл-баявандики Массаһда болған күндәк, Жүригиңларни җаһил қилмаңлар!

なんぢらメリバに在りしときのごとく 野なるマサにありし日の如く その心をかたくなにするなかれ

9 Мана шу йәрдә ата-бовилириңлар Мени синиди, испатлиди һәм қилғинимни көрди.

その時なんぢらの列祖われをこころみ我をためし 又わがわざをみたり

10 Мән қириқ жил шу дәвирдин бизар болуп: — «Булар көңлидә адашқан бир хәлиқтур, Мениң йоллиримни һеч билип йәтмигән» — дедим.

われその代のためにうれへて四十年を歴 われいへり かれらは心あやまれる民わが道を知ざりきと

11 Шуңа Мән ғәзәплинип қәсәм ичип: — «Улар һәргиз Мениң арамгаһимға кирмәйду» — дедим.

このゆゑに我いきどほりて彼等はわが安息にいるべからずと誓ひたり