Зәбур 95

1 Келиңлар, Пәрвәрдигарни яңритип күйләйли, Ниҗатлиғимиз болған Қорам Тешимизға тәнтәнә қилайли!

O come, let us sing unto the LORD: let us make a joyful noise to the rock of our salvation.

2 Тәшәккүрләр билән униң алдиға келәйли, Униңға күйләр билән тәнтәнә қилайли!

Let us come before his presence with thanksgiving, and make a joyful noise unto him with psalms.

3 Чүнки Пәрвәрдигар — бүйүк бир илаһтур, Пүткүл илаһлар үстидики бүйүк бир Падишадур.

For the LORD [is] a great God, and a great King above all gods.

4 Йәрниң тәглири Униң қолидидур, Тағларниң чоққилириму Униңкидур.

In his hand [are] the deep places of the earth: the strength of the hills [is] his also.

5 Деңиз Униңки, У уни яратқан; Қуруқлуқни Униң қоллири шәкилләндүрди.

The sea [is] his, and he made it: and his hands formed the dry [land].

6 Келиңлар, Униңға баш уруп сәҗдә қилайли, Пәрвәрдигар Яратқучимиз алдида тиз пүкәйли!

O come, let us worship and bow down: let us kneel before the LORD our maker.

7 Чүнки У бизниң Худайимиздур, Биз болсақ Униң яйлиғидики хәлиқ, Униң қоли бақидиған қойлармиз. Бүгүн, әгәр Униң авазини аңлисаңлар,

For he [is] our God; and we [are] the people of his pasture, and the sheep of his hand. To day if ye will hear his voice,

8 Әйни чағларда Мәрибаһда болғандәк, чөл-баявандики Массаһда болған күндәк, Жүригиңларни җаһил қилмаңлар!

Harden not your heart, as in the provocation, [and] as [in] the day of temptation in the wilderness:

9 Мана шу йәрдә ата-бовилириңлар Мени синиди, испатлиди һәм қилғинимни көрди.

When your fathers tempted me, proved me, and saw my work.

10 Мән қириқ жил шу дәвирдин бизар болуп: — «Булар көңлидә адашқан бир хәлиқтур, Мениң йоллиримни һеч билип йәтмигән» — дедим.

Forty years long was I grieved with [this] generation, and said, It [is] a people that do err in their heart, and they have not known my ways:

11 Шуңа Мән ғәзәплинип қәсәм ичип: — «Улар һәргиз Мениң арамгаһимға кирмәйду» — дедим.

Unto whom I sware in my wrath that they should not enter into my rest.