Зәбур 90

1 Худаниң адими болған Мусаниң дуаси: — Я Рәббим, Сән барлиқ дәвирдә бизгә макан болуп келиватисән;

Oh ʼAdonay, Tú fuiste nuestro Refugio en todas las generaciones.

2 Тағлар вуҗудқа кәлмәстин бурун, Сән йәр вә аләмни шәкилләндүрмәстин бурун, Әзәлдин әбәткичә Тәңридурсән.

Antes que nacieran las montañas, O formaras la tierra y el mundo, Desde la eternidad y hasta la eternidad, Tú eres ʼEL.

3 Сән инсанни тупраққа айландуруп: — «Һәй, инсан балилири, қайтиңлар!» — дәйсән.

Devuelves el hombre al polvo, Y dices: Conviértanse, hijos de hombres.

4 Мана, Сениң нәзириңдә миң жил — Өтүп кәткән түнүгүнки бир күн, Түндики бир җесәктур, халас.

Porque 1.000 años delante de tus ojos son como el día de ayer que pasó, O como una de las vigilias de la noche.

5 Сән адәмләрни су ташқинидәк елип кетисән, Улар өтүп кәткән бир уйқидәк, Таң сәһәрдә үнүп чиққан от-чөпкә охшайду —

Los arrastras con torrentes de agua. Son como un sueño. Son como la hierba que crece en la mañana.

6 Әтигәндә улар көкирип үниду, Кечиси болса кесилип, солишип кетәр.

En la mañana reverdece y florece, Hacia la llegada de la noche se marchita y se seca.

7 Чүнки биз ғәзивиң билән йоқаймиз, Қәһриң билән дәккә-дүккидә қалимиз.

Porque somos consumidos con tu ira, Y con tu furor somos turbados.

8 Сән қәбиһликлиримизни көз алдиңға, Йошурун қилмишлиримизни җамалиңниң нури алдиға қойдуң.

Colocaste nuestras iniquidades ante Ti, Nuestras cosas ocultas a la luz de tu rostro.

9 Барлиқ күнлиримиз дәрғәзивиң астида өтүп кетиду, Жиллиримизни бир уһ тартиш биләнла түгитимиз.

Porque todos nuestros días declinan a causa de tu ira. Terminamos nuestros años como un suspiro.

10 Өмримизниң жиллири йәтмиш жил, Мағдуримиз бар болса сәксән жил; Бирақ уларниң пәхри җапа вә беһудиликтур; Һаят тезлик билән үзәр, Мана, биз учуп кәттуқ.

Los días de nuestra vida son 70 años, Y en los robustos, 80 años. Sin embargo, su fortaleza es molestia y trabajo, Porque pronto pasan y volamos.

11 Саңа болған һөрмәт-әйминишниң аз-көплүгигә қарап һесаплинидиған, Аччиғиңниң шиддитини ким билсун?

¿Quién entiende el poder de tu ira Y tu indignación como debes ser temido?

12 Шуңа көңлимизни даналиққа қоюшимиз үчүн, Күнлиримизни санашни бизгә үгәткәйсән!

Enséñanos a contar nuestros días De tal modo que traigamos al corazón sabiduría.

13 Йенимизға қайтқайсән, и Пәрвәрдигар, Сени қачанғичә...?! Қуллириңға рәһим қилғайсән!

Vuélvete, oh Yavé. ¿Hasta cuándo? Ten compasión de tus esclavos.

14 Бизни әтигәндә өзгәрмәс муһәббитиң билән қандурғайсән; Ундақта барлиқ күнлиримиздә күйләрни яңритип шатлинимиз.

En la mañana sácianos de tu misericordia, Y cantaremos y nos alegraremos todos nuestros días.

15 Сән бизни җапаға чөмгән күнләргә асасән, Күлпәтни көргән жиллиримизға асасән йәнә хурсән қилғин!

Alégranos según los días que nos afligiste, Y los años en los cuales vimos el mal.

16 Улуқ ишлириң қуллириңға көрүнгәй, Шану-шәвкитиң уларниң оғуллириғиму ашкарә болғай!

Que tu obra aparezca en tus esclavos, Y tu majestad en sus hijos.

17 Пәрвәрдигар Худайимизниң шерин мәрһәмити үстимиздә болғай, Қолимизниң ишлирини үстимизгә бәрикәтлик қилғайсән, Бәрһәқ, қолимизниң ишлирини бәрикәтлик қилғайсән!

Sea la gracia de ʼAdonay nuestro ʼElohim sobre nosotros, Y nos confirme la obra de nuestras manos. ¡Sí, confirma la obra de nuestras manos!