Зәбур 88
1 Кораһниң оғуллири үчүн йезилған күй-нахша: — Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, «Махалат-леанот» аһаңида оқулсун дәп, Әзралиқ Һеман язған «Масқил»: — И Пәрвәрдигар, ниҗатлиғим болған Худа, Кечә-күндүз Саңа налә қилип кәлдим.
Песнь псалма Сыном Кореовым, в конец, о Маелефе еже отвещати, разума Еману Израилтянину. Господи Боже спасения моего, во дни воззвах и в нощи пред Тобою:
2 Дуайим Сениң алдиңға кирип иҗабәт болсун; Нидайимға қулақ салғайсән;
да внидет пред Тя молитва моя, приклони ухо Твое к молению моему.
Яко исполнися зол душа моя, и живот мой аду приближися. (Sheol h7585)
4 Һаңға чүшүватқанлар қатарида һесаплинимән; Күч-мадари қуруған адәмдәк болуп қалдим.
Привменен бых с низходящими в ров: бых яко человек без помощи,
5 Өлүкләр арисиға ташланғанмән, Қирилип қәбирдә ятқанлардәк; Сән уларни йәнә әслимәйсән, Улар қолуңдин үзүп елинип жирақ қилинған.
в мертвых свободь: яко язвеннии спящии во гробе, ихже не помянул еси ктому, и тии от руки Твоея отриновени быша.
6 Сән мени һаңниң әң тегигә, Зулмәтлик җайларға, деңизниң чоңқур йәрлиригә чөмдүрдүң.
Положиша мя в рове преисподнем, в темных и сени смертней.
7 Қәһриң үстүмгә еғир жүктәк басти, Барлиқ долқунлириң билән мени қийнидиң.
На мне утвердися ярость Твоя, и вся волны Твоя навел еси на мя.
8 Мәндин дост-бурадәрлиримни жирақлаштурдуң; Уларни мәндин йиргәндүрдүң; Мән қамалғанмән, һеч чиқалмаймән.
Удалил еси знаемых моих от мене: положиша мя мерзость себе: предан бых и не исхождах.
9 Көзлирим азап-оқубәттин хирәләшти; Һәр күни Саңа нида қилимән, и Пәрвәрдигар, Қоллиримни Саңа көтирип кәлдим.
Очи мои изнемогосте от нищеты: воззвах к Тебе, Господи, весь день, воздех к Тебе руце мои.
10 Өлүкләргә мөҗизә көрситәрсәнму? Мәрһумлар орнидин туруп Саңа тәшәккүр ейтарму?
Еда мертвыми твориши чудеса? Или врачеве воскресят, и исповедятся Тебе?
11 Өзгәрмәс муһәббитиң қәбирдә баян қилинарму? Һалакәт диярида садиқлиқ-һәқиқитиң махтиларму?
Еда повесть кто во гробе милость Твою, и истину Твою в погибели?
12 Карамәтлириң зүлмәттә тонуларму? Һәққанийлиғиң «унтулуш зимини»дә билинәрму?
Еда познана будут во тме чудеса Твоя, и правда Твоя в земли забвенней?
13 Бирақ мән болсам, Пәрвәрдигар, Саңа пәряд көтиримән, Таң сәһәрдә дуайим алдиңға кириду.
И аз к Тебе, Господи, воззвах, и утро молитва моя предварит Тя.
14 И Пәрвәрдигар, немигә җенимни ташливәттиң? Немигә җамалиңни мәндин йошурдуң?
Вскую, Господи, отрееши душу мою? Отвращаеши лице Твое от мене?
15 Яшлиғимдин тартип мән езилгән, бемардурмән; Вәһшәтлириңни көрүверип һеч һалим қалмиди.
Нищь есмь аз, и в трудех от юности моея: вознесжеся смирихся и изнемогох.
16 Қәһриң үстүмдин өтти; Вәһимилириң мени набут қилди.
На мне преидоша гневи Твои, устрашения Твоя возмутиша мя:
17 Улар күн бойи ташқин сулиридәк мени оравалди, Тамамән мени чөмдүрди.
обыдоша мя яко вода весь день, одержаша мя вкупе.
18 Җан достлиримни, ағинилиримни мениңдин жирақлаштурдуң, Мениң әзиз достум болса қараңғулуқтур!
Удалил еси от мене друга и искренняго, и знаемых моих от страстей.
