Зәбур 69

1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, «Нилупәрләр» дегән аһаңда оқулсун дәп, Давут язған күй: — Мени қутқузғайсән, и Худа! Сулар җенимдин өтти;

To the Chief Musician. On "The Lilies." David’s. Save me, O God, For waters have entered as far as the life;

2 Турғидәк җай йоқ чоңқур патқақлиққа чөкүп кәттим; Суниң чоңқур йеригә чүшүп кәттим, Кәлкүн мени ғәриқ қилди.

I have sunk in deep swamp, Where there is no place to stand, I have come into abysses of waters, Where a flood hath overflowed me;

3 Пәрядлиримдин һалимдин кәттим; Галлирим қуруп кәтти; Худайимға тәлмүрүп, көзүмдин кетәй дәп қалдим;

I am weary with mine outcry, Parched is my throat, —Mine eyes have become dim, through waiting for my God.

4 Сәвәпсиз маңа өч болғанлар чачлиримдинму көптур; Мени йоқатмақчи болғанлар, Қара чаплап мән билән дүшмәнлишидиғанлар күчлүктур; Шу чағда өзүм булимиған нәрсини қайтуримән.

More than the hairs of my head, Are they who hate me without cause, —Firmer than my bones, Are they who are my foes for false cause, —What I had not plundered, then, had I to restore.

5 И Худа, мениң наданлиғим өзүңгә аян; Мениң қәбиһликлирим Сәндин йошурун әмәстур.

O God, thou, hast known my folly, And, my wrong-doings, from thee, have not been hid.

6 Мениң сәвәвимдин, и Рәб, самавий қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар, Өзүңгә умид бағлап күткәнләр йәргә қарап қалмиғай; И Исраилниң Худаси, Өзүңни издигүчиләр мениң сәвәвимдин шәрмәндә болмиғай;

Let them not be ashamed, through me, Who have waited for thee, O My Lord, Yahweh of hosts, —Let them not be confounded, through me, Who are seeking thee, O God of Israel!

7 Чүнки Сени дәп мән рәсвачилиққа учридим; Шәрмәндилик йүзүмгә чапланди.

Because, for thy sake, have I borne reproach, Confusion hath covered my face;

8 Мән өз қериндашлиримға ят, Анамниң балилириға яқа жутлуқ болдум.

One estranged, have I become, to my own brethren, Yea, an alien, to the sons of my own mother;

9 Чүнки мени [муқәддәс] өйүңгә болған отлуқ муһәббәт чулғувалған еди; Саңа һақарәт қилғанларниң һақарәтлириму мениң үстүмгә чүшти;

Because, zeal for thy house, hath eaten me up, And, the reproaches of them who have reproached thee, have fallen upon me.

10 Мән жиғлидим, җеним роза тутти, Буму маңа әйип дәп қаралди.

When I have humbled my soul with fasting, Then hath it turned to my reproach;

11 Мән бөзни кийимим қилип кийсәм, Шуниң билән уларниң сөз-чөчикигә қалдим.

When I have made my clothing of sackcloth, Then have I served them for a by-word;

12 Шәһәр қовуқида олтарғанларниң тәнә гепигә қалдим, Мәйхорларниң нахшисиниң темиси болдум.

They who sit in the gate talk against me, —And [against me are] the songs of them who imbibe strong drink.

13 Бирақ мән шәпқитиңни көрсәткән вақтиңда дуайимни саңа нишанлидим, и Пәрвәрдигар; И Худа, өзгәрмәс муһәббитиңниң зорлуғидин, Ниҗатлиқ ишәшидә маңа җавап бәргәйсән;

But, as for me, my prayer shall be unto thee, O Yahweh, in a time of acceptance, O God, in the abounding of thy lovingkindness, answer me with thy saving faithfulness.

14 Мени патқақлиқтин қутқузувалғайсән, Мени чөктүрмигәйсән; Маңа өчмән болғанлардин, Суниң чоңқур йеридин қутулдурғайсән;

Rescue me out of the mire, lest I sink, Let me be rescued, From my haters, and, From abysses of waters:

15 Кәлкүн сулириға мени ғәриқ қилдурмиғайсән; Деңиз тәглиригиму мени жутқузмиғайсән; [Теги] йоқ һаңниң мени һап етип ағзини жумувелишиға йол қоймиғайсән!

Let not a flood of waters overflow me, And let not the depth swallow me up, Neither let the well close, over me, her mouth.

16 Дуайимни иҗабәт қилғайсән, и Пәрвәрдигар, Чүнки өзгәрмәс муһәббитиң яхшидур; Мол рәһимдиллиғиң билән маңа йүзләнгәйсән;

Answer me, O Yahweh, for good is thy lovingkindness, According to the abounding of thy compassions, turn thou towards me:

17 Җамилиңни қулуңдин йошурмиғайсән; Чүнки бешимға күн чүшти; Тездин маңа җавап бәргәйсән.

Then do not hide thy face from thy servant, Because I am in distress, haste thou—answer me!

18 Җенимға йеқинлашқайсән, Униңға һәмҗәмәт-қутқузғучи болғайсән; Дүшмәнлирим алдида мени һөрлүккә чиқарғайсән;

Oh draw near unto my soul—redeem it, Because of mine enemies, ransom me.

19 Өзүң мениң рәсвалиқта һәм һөрмәтсизликтә қалғинимни, Қандақ һақарәтләнгинимни билисән; Рәқиплиримниң һәммиси Өзүңгә аяндур.

Thou, knowest my reproach, and my shame, and my confusion, Before thee, are all mine adversaries.

20 Һақарәт қәлбимни парә қилди; Мән қайғуға чөмүп кәттим; Азғинә һесдашлиққа тәлмүргән болсамму, йоқ болди; Тәсәлли бәргүчиләрниму издидим, лекин бирисиниму учриталмидим.

Reproach hath broken my heart, and I am weak, —Though I waited for one to pity me, yet there was none, And for comforters, yet I found not any.

21 Бәрһәқ, улар озуғумға өт сүйи, Уссузлуғумға сиркини бәрди.

But they put in my food—poison! And, for my thirst, they gave for my drink—vinegar!

22 Уларниң дәстихини өзлиригә қилтақ, Уларниң һалавити қапқан болғай.

Let their table, before them, become a snare, And unto their friends, a lure;

23 Көзлири торлишип көрмәйдиған болуп кәткәй; Бәл-путлирини титрәккә салғайсән;

Let their eyes become too dim to see, And, their loins, continually cause thou to shake;

24 Қәһриңни уларниң үстигә чүшүргәйсән, Ғәзивиңниң отлири уларға туташқай;

Pour out over them thine indignation, And let, the glow of thine anger, overtake them:

25 Уларниң макани харабә болғай, Чедирлири чөлдәрәп қалғай;

Let their encampment become desolate, In their tents, be there none to dwell:

26 Чүнки улар Сән урғанға техиму зиянкәшлик қилмақта; Сән зәхимләндүргәнләрниң азавиға гәп билән азап қошмақта.

For, whom, thou thyself, hadst smitten, they pursued, And, unto the pain of thy wounded ones, they must needs add.

27 Уларниң гунайиға гуна қошқайсән, Һәққанийлиғиңниң несивисигә уларни ериштүрмигәйсән.

Lay punishment on their iniquity, And let them not enter into thy righteousness;

28 Улар һаятлиқ дәптиридин өчүрүлгәй; Һәққанийларниң қатариға пүтүлмигәй.

Let them be blotted out of the book of life, And, with the righteous, let them not be enrolled.

29 Бирақ мән болсам бир езилгән дәрдмән; Ниҗатлиғиң, и Худа, мени жуқуриға көтирип қутқузғай;

I, then, am humbled and in pain, Thy salvation, O God, may it set me on high.

30 Мән мунаҗат оқуп Худаниң намини мәдһийиләймән; Тәшәккүрләр билән уни улуқлаймән;

I will praise the Name of God with a song, And will magnify him with thanksgiving;

31 Бу болса Пәрвәрдигарни хурсән қилиш үчүн, Өкүз тәқдим қилғандин әвзәлдур; Мүңгүз-туяқлири сақ топақ бәргәндинму артуқтур.

So shall it be more pleasing to Yahweh than a bullock of the herd, Showing horn [and] divided hoof.

32 Югаш мөминләр буни көрүп хошал болиду; Худани издигәнләр — Қәлбиңлар йеңилиниду.

The humbled have seen—they rejoice! Ye seekers of God, let your heart, then, revive;

33 Чүнки Пәрвәрдигар йоқсулларниң илтиҗасини аңлайду, Өзигә тәвә әсир қилинғанларни у кәмситмәйду;

For, a Hearkener to the needy, is Yahweh, And, his prisoners, hath he not despised.

34 Асман-зимин Уни мәдһийилисун! Деңиз-океанлар һәм уларда жүргүчи барлиқ җаниварлар Уни мәдһийилигәй!

Let the heavens and the earth, praise him, The seas, and everything that creepeth therein.

35 Чүнки Худа Зионни қутқузиду; Йәһуданиң шәһәрлирини қайта бена қилиду; Улар әшу йәрдә олтирақлишип, егилик тикләйду.

For, God, will save Zion, And build the cities of Judah, So shall men dwell there, and possess it:

36 Униң қуллириниң нәсиллири униңға мирас болиду, Униң намини сөйгәнләр у йәрләрдә маканлишиду.

Yea, the seed of his servants, shall inherit it, And, the lovers of his Name, shall settle down therein.