Зәбур 64
1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған күй: — И Худа, аһлиримни көтәргәндә, мени аңлиғайсән! Һаятимни дүшмәнниң вәһшилигидин қуғдиғайсән!
For the leader. A psalm of David. Hear, O my God, the voice of my lament: guard my life from the dread of the foe.
2 Қара нийәтләрниң йошурун сүйқәстлиридин, Яманлиқ әйлигүчи қарға-қузғунлардин аман қилғайсән.
Hide me from villains who secretly plot, from the blustering throng of the workers of evil,
3 Улар тиллирини қиличтәк өткүр билиди; Мукәммәл адәмни йошурун җайдин етиш үчүн, Улар оқини бәтлигәндәк зәһәрлик сөзини тәйярлиди. Улар қилчә әймәнмәй туюқсиз оқ чиқириду.
who have sharpened their tongue like a sword, and aimed bitter words like arrows,
which from ambush they launch at the blameless, shooting swiftly and unafraid.
5 Улар бәтнийәттә бир-бирини риғбәтләндүрүп, Йошурун қапқан қурушни мәслиһәтлишип, «Бизни ким көрәләйтти?» — дейишмәктә.
They strengthen their wicked purpose, they tell of the snares they have hidden, they say to themselves, ‘Who can see?’
6 Улар қәбиһликкә интилип: — «Биз издинип, әтраплиқ бир тәдбир тепип чиқтуқ!» — дәйду; Инсанниң ич-бағри вә қәлби дәрвәқә чоңқур вә [билип болмас] бир нәрсидур!
They think out their crimes full cunningly hidden deep in their crafty hearts.
7 Лекин Худа уларға оқ атиду; Улар туюқсиз зәхимлиниду.
But God with his arrow will shoot them, swiftly shall they be smitten.
8 Улар өз тили билән путлишиду; Уларни көргәнләрниң һәммиси өзини нери тартиду.
For their tongue he will bring them to ruin, all will shudder with horror at the sight of them.
9 Һәммә адәмни қорқунуч басиду; Улар Худаниң ишлирини баян қилиду, Бәрһәқ, улар униң қилғанлирини ойлинип савақ алиду.
Then every person, touched to awe, as they ponder what God has wrought, will tell the tale of his deeds.
10 Һәққанийлар Пәрвәрдигарда хошал болуп, Униңға тайиниду; Көңли дурус адәмләр роһлинип шатлиниду.
In the Lord shall the righteous rejoice, in him shall they take refuge; and all the true-hearted shall glory.
