Зәбур 5

1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, нәйләр билән оқулсун дәп, Давут язған күй: — Мениң сөзлиримгә қулақ салғайсән, и Пәрвәрдигар, Мениң аһлиримға көңүл бөлгәйсән.

2 Көтәргән пәрядлиримни аңла, мениң Падишасим, мениң Худайим, Чүнки саңила дуа қилимән.

3 И Пәрвәрдигар, сәһәрдә Сән авазимни аңлайсән; Мән сәһәрдә өзүмни Саңа қаритимән, Жуқириға көз тикимән.

4 Чүнки Сән рәзилликтин һозур алғучи илаһ әмәсдурсән; Яманлиқ һәргиз Сән билән биллә турмайду.

5 Почи-тәкәббурлар көзүң алдида туралмайду; Қәбиһлик қилғучиларниң һәммиси Саңа жиркиничликтур.

6 Ялған сөзлигүчиләрниң һәммисини һалак қилисән; Пәрвәрдигар қанхор, алдамчи кишиләргә нәпрәт қилур.

7 Бирақ мән болсам, меһри-шәпқитиңниң кәңричилигидин өйүңгә киримән; Саңа болған әймиништин муқәддәс ибадәтханаңға қарап сәҗдә қилимән;

8 Мени өч көргәнләр түпәйлидин Өз һәққанийлиғиң билән мени йетәклигәйсән, и Пәрвәрдигар; Йолуңни алдимда түз қилғин.

9 Чүнки уларниң ағзида һеч қандақ сәмимийлик йоқтур; Уларниң ички дунияси болса пасиқлиқтур, Уларниң галлири ечилған қәбирдәк сесиқтур, Улар тили билән хушамәт қиливатиду.

10 Уларниң гунайини бекиткәйсән, и Худа; Улар өз планлири билән өзлири моллақ атсун; Уларни өзлириниң нурғунлиған итаәтсизликлири билән һайдап чиқарғайсән; Чүнки улар Саңа асийлиқ қилди.

11 Шундақ қилғанда Саңа таянғанларниң һәммиси шатлиниду; Улар мәңгү шатлиқ билән тәнтәнә қилиду; Сән уларни қоғдайсән; Сениң намиңни сөйгәнләр сениңдин яйрайду.

12 Чүнки Сән, и Пәрвәрдигар, һәққаний адәмгә бәхит ата қилисән; Уни шапаитиң билән қалқан кәби орайсән.