Зәбур 38
1 Давут язған күй: — (Әслимә үчүн) И Пәрвәрдигар, ғәзивиңдә тәнбиһ бәрмигәйсән, Қәһриңдә мени җазалимиғайсән!
A psalm for David, for a remembrance of the sabbath. Rebuke me not, O Lord, in thy indignation; nor chastise me in thy wrath.
2 Чүнки оқлириң мени зәхимләндүрүп санҗиди, Қолуң үстүмдин қаттиқ басти.
For thy arrows are fastened in me: and thy hand hath been strong upon me.
3 Қаттиқ ғәзивиң түпәйлидин әтлиримдә һеч сақлиқ йоқ, Гунайим түпәйлидин устиханлиримда арам йоқтур.
There is no health in my flesh, because of thy wrath: there is no peace for my bones, because of my sins.
4 Чүнки гуналирим боюмдин ташти; Улар көтирәлмигүсиз еғир жүктәк мени бесивалди.
For my iniquities are gone over my head: and as a heavy burden are become heavy upon me.
5 Ахмақлиғимдин җараһәтлирим сесип, шәлвәрәп кәтти.
My sores are putrified and corrupted, because of my foolishness.
6 Азаптин бәллирим толиму пүкүлүп кәтти, Күн бойи ғәмгә петип жүримән!
I am become miserable, and am bowed down even to the end: I walked sorrowful all the day long.
7 Чатирақлирим отқа толди, Әтлиримниң сақ йери йоқтур.
For my loins are filled with illusions; and there is no health in my flesh.
8 Мән толиму һалсирап, езилип кәттим; Қәлбимдики азап-қайғу түпәйлидин һөкирәймән.
I am afflicted and humbled exceedingly: I roared with the groaning of my heart.
9 Рәб, барлиқ арзуюм көз алдиңдидур; Уһ тартишлирим Сәндин йошурун әмәс;
Lord, all my desire is before thee, and my groaning is not hidden from thee.
10 Жүригим җиғилдап, һалимдин кәттим; Көзлиримниң нури өчти.
My heart is troubled, my strength hath left me, and the light of my eyes itself is not with me.
11 Яр-бурадәрлиримму мени урған ваба түпәйлидин, өзлирини мәндин тартти; Йеқинлиримму мәндин жирақ қачти.
My friends and my neighbours have drawn near, and stood against me. And they that were near me stood afar off:
12 Җенимни алмақчи болғанлар қапқан қуриду; Маңа зиянни қәстлигәнләр зәһирини чачмақта; Улар күн бойи һейлә-микирләрни ойлимақта.
And they that sought my soul used violence. And they that sought evils to me spoke vain things, and studied deceits all the day long.
13 Лекин мән гас адәмдәк аңлимаймән, Гача адәмдәк ағзимни ачмаймән;
But I, as a deaf man, heard not: and as a dumb man not opening his mouth.
14 Бәрһәқ, мән аңлалмайдиған гаслардәк болуп қалдим; Ағзимда қилидиған рәддийә-тәнбиһ йоқ.
And I became as a man that heareth not: and that hath no reproofs in his mouth.
15 Чүнки үмүтүмни Сән Пәрвәрдигарға бағлидим; Рәб Худайим, Сән илтиҗайимға иҗабәт қилисән.
For in thee, O Lord, have I hoped: thou wilt hear me, O Lord my God.
16 Чүнки мән: — «Улар мениң үстүмгә чиқип махтанмиғай; Болмиса, путлирим тейилип кәткәндә, улар шатлиниду» — дедим мән.
For I said: Lest at any time my enemies rejoice over me: and whilst my feet are moved, they speak great things against me.
17 Чүнки мән дәлдәңшип, түгишәй дәп қалдим, Азавим көз алдимдин кәтмәйду.
For I am ready for scourges: and my sorrow is continually before me.
18 Чүнки мән өз яманлиғимни иқрар қилимән; Гунайим үстидә қайғуримән.
For I will declare my inequity: and I will think for my sin.
19 Лекин дүшмәнлирим җушқун һәм күчлүктур; Қара чаплап, маңа нәпрәтләнгәнләрниң сани нурғундур.
But my enemies live, and are stronger that I: and they hate me wrongfully are multiplied.
20 Вапаға җапа қилидиғанлар болса, мән билән қаршилишиду; Чүнки мән яхшилиқни көзләп, интилимән.
They that render evil for good, have detracted me, because I followed goodness.
21 И Пәрвәрдигар, мәндин ваз кәчмигәйсән! И Худайим, мәндин жирақлашмиғайсән!
Forsake me not, O Lord my God: do not thou depart from me.
22 И Рәб, мениң ниҗатлиғим, Маңа чапсан ярдәм қилғайсән!
Attend unto my help, O Lord, the God of my salvation.
