Зәбур 25
1 Давут язған күй. Пәрвәрдигар, җеним Саңа тәлмүрүп қарайду;
In finem. Psalmus David. [Ad te, Domine, levavi animam meam:
2 Саңа тайинимән, и Худайим; Мени йәргә қаритип хиҗаләттә қалдурмиғайсән; Вә яки дүшмәнлиримни үстүмдин ғалип қилип шатландурмиғайсән;
Deus meus, in te confido; non erubescam.
3 Бәрһәқ, Сени күткүчиләрдин һеч қайсиси шәрмәндә болмас; Бирақ һеч бир сәвәпсиз хаинлиқ қилғучилар шәрмәндә болиду.
Neque irrideant me inimici mei: etenim universi qui sustinent te, non confundentur.
4 Мени Сениң излириңни билидиған қилғайсән, и Пәрвәрдигар; Йоллириңни маңа үгитип қойғайсән.
Confundantur omnes iniqua agentes supervacue. Vias tuas, Domine, demonstra mihi, et semitas tuas edoce me.
5 Мени һәқиқитиңдә маңдуруп, маңа үгәткәйсән; Чүнки өзүң мениң ниҗатлиғим болған Худайимдурсән; Мән күн бойи Саңа қарап тәлмүримән;
Dirige me in veritate tua, et doce me, quia tu es Deus salvator meus, et te sustinui tota die.
6 Өз рәһимдиллиқлириңни, өзгәрмәс меһирлириңни ядиңға кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар! Чүнки улар әзәлдин тартип бар болуп кәлгәндур;
Reminiscere miserationum tuarum, Domine, et misericordiarum tuarum quæ a sæculo sunt.
7 Мениң яшлиғимдики гуналиримни, Шундақла итаәтсизликлиримни есиңгә кәлтүрмигәйсән; Өзгәрмәс муһәббитиң, меһриванлиғиң билән, мени есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар;
Delicta juventutis meæ, et ignorantias meas, ne memineris. Secundum misericordiam tuam memento mei tu, propter bonitatem tuam, Domine.
8 Пәрвәрдигар меһриван вә дурустур; Шуңа У гунакарларни дурус йолға салиду.
Dulcis et rectus Dominus; propter hoc legem dabit delinquentibus in via.
9 Мөминләрни яхши-яманни пәриқ етишкә У йетәкләйду; Мөминләргә Өз йолини үгитиду.
Diriget mansuetos in judicio; docebit mites vias suas.
10 Униң әһдиси вә һөкүм-гувалирини тутқанларниң һәммисигә нисбәтән, Пәрвәрдигарниң барлиқ йоллири өзгәрмәс муһәббәт вә һәқиқәттур.
Universæ viæ Domini, misericordia et veritas, requirentibus testamentum ejus et testimonia ejus.
11 Өз намиң үчүн, и Пәрвәрдигар, Қәбиһлигим интайин еғир болсиму, Сән уни кәчүривәткәнсән.
Propter nomen tuum, Domine, propitiaberis peccato meo; multum est enim.
12 Кимки Пәрвәрдигардин әймәнсә, Худа Өзи таллиған йолда униңға [һәқиқәтни] үгитиду;
Quis est homo qui timet Dominum? legem statuit ei in via quam elegit.
13 Униң җени азатә-яхшилиқта яшайду, Униң нәсли йәр йүзигә мирас болиду.
Anima ejus in bonis demorabitur, et semen ejus hæreditabit terram.
14 Пәрвәрдигар Өзидин әйминидиғанлар билән сирдаштур; У уларға Өз әһдисини көрситип бериду.
Firmamentum est Dominus timentibus eum; et testamentum ipsius ut manifestetur illis.
15 Мениң көзлирим һемишә Пәрвәрдигарға тикилип қарайду; Чүнки У путлиримни тордин чиқириветиду.
Oculi mei semper ad Dominum, quoniam ipse evellet de laqueo pedes meos.
16 Маңа қарап меһри-шәпқәт көрсәткәйсән; Чүнки мән ғерибанә, дәрдмәндурмән.
Respice in me, et miserere mei, quia unicus et pauper sum ego.
17 Көңлүмниң азарлири көпийип кәтти; Мени басқан қисмақлардин чиқарғайсән.
Tribulationes cordis mei multiplicatæ sunt: de necessitatibus meis erue me.
18 Дәрдлиримни, азаплиримни нәзириңгә алғин, Барлиқ гуналиримни кәчүргәйсән!
Vide humilitatem meam et laborem meum, et dimitte universa delicta mea.
19 Мениң дүшмәнлиримни нәзириңгә алғин, Чүнки улар көптур; Улар маңа чоңқур өчмәнлик билән нәпрәтлиниду.
Respice inimicos meos, quoniam multiplicati sunt, et odio iniquo oderunt me.
20 Җенимни сақлиғайсән, мени қутқузғайсән; Мени шәрмәндиликтә қалдурмиғайсән; Чүнки мән Сени башпанаһим қилдим.
Custodi animam meam, et erue me: non erubescam, quoniam speravi in te.
21 Көңүл саплиғи вә дуруслуқ мени қоғдиғай; Чүнки мән Саңа үмүт бағлап күтүватимән.
Innocentes et recti adhæserunt mihi, quia sustinui te.
22 И Худа, Исраилни барлиқ күлпәтлиридин қутқузуп һөрлүккә чиқарғайсән!
Libera, Deus, Israël ex omnibus tribulationibus suis.]
