Зәбур 2

1 Әлләр немишкә чуқан салиду? Немә үчүн хәлиқләр бекардин-бекар сүйқәст ойлайду?

PERCHÈ tumultuano le genti, E mormorano i popoli cose vane?

2 Дуниядики падишалар сәпкә тизилип, Әмәлдарлар қара нийәт әйлишип, Пәрвәрдигар вә Униң Мәсиһи билән қаршилишип: —

I re della terra si ritrovano, Ed i principi consigliano insieme, Contro al Signore, e contro al suo Unto;

3 «Уларниң чәклимилирини чөрүветәйли, Уларниң асарәтлирини бузуп ташлайли!» — дейишиду.

[Dicendo: ] Rompiamo i lor legami, E gettiam via da noi le lor funi.

4 Асманда олтарғучи күлиду, Рәб уларни мазақ қилиду;

Colui che siede ne' cieli[ne] riderà; Il Signore si befferà di loro.

5 Һәм аччиғида уларға сөзләп, Қәһри билән уларни вәһимигә селип: —

Allora parlerà loro nella sua ira, E li renderà smarriti nel suo cruccio acceso;

6 «Өзүм болсам Зионда, йәни муқәддәс теғимда, Өзүм мәсиһ қилған падишани тиклидим».

[E dirà: ] Pur nondimeno ho io consacrato il mio Re Sopra Sion, monte della mia santità.

7 «Мән [әрштики] пәрманни җакалаймәнки, Пәрвәрдигар маңа: — «Сән Мениң оғлум; Өзүм сени бүгүнки күндә туғулдурдум;

Io spiegherò il decreto; Il Signore mi ha detto: Tu [sei] il mio figliuolo; Oggi io t'ho generato.

8 Мәндин сора, Мән саңа мирас болушқа әлләрни, Тәәллуғуң болушқа йәр йүзини чәт-чәтлиригичә беримән;

Chiedimi, ed io ti darò [per] eredità le genti, Ed i confini della terra [per] tua possessione.

9 Сән төмүр таяқ билән уларни битчит қиливетисән; Сапал чинини кукум-талқан қилғандәк, сән уларни парә-парә қиливетисән» — деди».

Tu le fiaccherai con una verga di ferro; Tu le triterai come un testo di vasellaio.

10 Әнди, һәй падишалар, әқилдар болуңлар! Җаһандики сорақчилар савақ елиңлар;

Ora dunque, o re, siate savi; Giudici della terra, ricevete correzione.

11 Пәрвәрдигардин қорқуш билән униң хизмитидә болуңлар; Титрәк ичидә хошаллиниңлар!

Servite al Signore con timore, E gioite con tremore.

12 Оғулниң ғәзивиниң қозғалмаслиғи үчүн, Уни сөйүңлар; Чүнки униң ғәзиви сәлла қайниса, Йолуңлардила һалак болисиләр; Униңға таянғанлар нәқәдәр бәхитликтур!

Baciate il figliuolo, che talora egli non si adiri, E che voi non periate [nella vostra] via, Quando l'ira sua si sarà pure un poco accesa. Beati tutti coloro che si confidano in lui.