Зәбур 2
1 Әлләр немишкә чуқан салиду? Немә үчүн хәлиқләр бекардин-бекар сүйқәст ойлайду?
Pourquoi se démènent les peuples, et les nations agitent-elles de vains projets?
2 Дуниядики падишалар сәпкә тизилип, Әмәлдарлар қара нийәт әйлишип, Пәрвәрдигар вә Униң Мәсиһи билән қаршилишип: —
Les rois de la terre se soulèvent, les princes se liguent ensemble contre l’Eternel et son oint.
3 «Уларниң чәклимилирини чөрүветәйли, Уларниң асарәтлирини бузуп ташлайли!» — дейишиду.
"Brisons disent-ils leurs liens. Rejetons loin de nous leurs chaînes!"
4 Асманда олтарғучи күлиду, Рәб уларни мазақ қилиду;
Celui qui réside dans les cieux en rit, le Seigneur se raille d’eux.
5 Һәм аччиғида уларға сөзләп, Қәһри билән уларни вәһимигә селип: —
Puis il les apostrophe dans sa colère et, dans son courroux, il les terrifie:
6 «Өзүм болсам Зионда, йәни муқәддәс теғимда, Өзүм мәсиһ қилған падишани тиклидим».
"C’Est moi dit-il qui ai consacré mon roi sur Sion, ma montagne sainte!"
7 «Мән [әрштики] пәрманни җакалаймәнки, Пәрвәрдигар маңа: — «Сән Мениң оғлум; Өзүм сени бүгүнки күндә туғулдурдум;
Je veux proclamer ce qui est une loi immuable: "L’Eternel m’a dit: Tu es mon fils, c’est moi qui, aujourd’hui, t’ai engendré!
8 Мәндин сора, Мән саңа мирас болушқа әлләрни, Тәәллуғуң болушқа йәр йүзини чәт-чәтлиригичә беримән;
Demande-le-moi, et je te donnerai des peuples comme héritage, les confins de la terre pour domaine.
9 Сән төмүр таяқ билән уларни битчит қиливетисән; Сапал чинини кукум-талқан қилғандәк, сән уларни парә-парә қиливетисән» — деди».
Tu les briseras avec un sceptre de fer, tu les broieras comme un vase de potier."
10 Әнди, һәй падишалар, әқилдар болуңлар! Җаһандики сорақчилар савақ елиңлар;
Et maintenant, ô rois, sachez comprendre, tenez-vous pour avertis, juges de la terre!
11 Пәрвәрдигардин қорқуш билән униң хизмитидә болуңлар; Титрәк ичидә хошаллиниңлар!
Adorez l’Eternel avec crainte, et réjouissez-vous en Dieu avec tremblement.
12 Оғулниң ғәзивиниң қозғалмаслиғи үчүн, Уни сөйүңлар; Чүнки униң ғәзиви сәлла қайниса, Йолуңлардила һалак болисиләр; Униңға таянғанлар нәқәдәр бәхитликтур!
Rendez hommage au fils, de peur qu’il ne s’indigne, et que vous n’alliez a votre perte; car bien vite sa colère prend feu: heureux tous ceux qui s’abritent en lui!
