Зәбур 2

1 Әлләр немишкә чуқан салиду? Немә үчүн хәлиқләр бекардин-бекар сүйқәст ойлайду?

Wherefore do nations rage, and people meditate a vain thing?

2 Дуниядики падишалар сәпкә тизилип, Әмәлдарлар қара нийәт әйлишип, Пәрвәрдигар вә Униң Мәсиһи билән қаршилишип: —

The kings of the earth raise themselves up, and rulers take counsel together, against the Lord, and against his anointed:

3 «Уларниң чәклимилирини чөрүветәйли, Уларниң асарәтлирини бузуп ташлайли!» — дейишиду.

“Let us break asunder their bands, and cast away from us their cords.”

4 Асманда олтарғучи күлиду, Рәб уларни мазақ қилиду;

He who dwelleth in the heavens will laugh: the Lord will hold them in derision.

5 Һәм аччиғида уларға сөзләп, Қәһри билән уларни вәһимигә селип: —

Then will he speak unto them in his anger, and in his displeasure will he terrify them.

6 «Өзүм болсам Зионда, йәни муқәддәс теғимда, Өзүм мәсиһ қилған падишани тиклидим».

[Saying, ] Yet have I appointed my king upon Zion my holy mount.

7 «Мән [әрштики] пәрманни җакалаймәнки, Пәрвәрдигар маңа: — «Сән Мениң оғлум; Өзүм сени бүгүнки күндә туғулдурдум;

I will announce the decree, the Lord hath said unto me, “My son art thou: I have indeed this day begotten thee.

8 Мәндин сора, Мән саңа мирас болушқа әлләрни, Тәәллуғуң болушқа йәр йүзини чәт-чәтлиригичә беримән;

Ask it of me, and I will give thee nations for an inheritance, and for thy possession the uttermost ends of the earth.

9 Сән төмүр таяқ билән уларни битчит қиливетисән; Сапал чинини кукум-талқан қилғандәк, сән уларни парә-парә қиливетисән» — деди».

Thou shalt break them with a rod of iron; like a potter's vessel shalt thou dash them in pieces.”

10 Әнди, һәй падишалар, әқилдар болуңлар! Җаһандики сорақчилар савақ елиңлар;

And now, O ye kings, be wise: take warning, ye judges of the earth.

11 Пәрвәрдигардин қорқуш билән униң хизмитидә болуңлар; Титрәк ичидә хошаллиниңлар!

Serve the Lord with fear, and rejoice with trembling.

12 Оғулниң ғәзивиниң қозғалмаслиғи үчүн, Уни сөйүңлар; Чүнки униң ғәзиви сәлла қайниса, Йолуңлардила һалак болисиләр; Униңға таянғанлар нәқәдәр бәхитликтур!

Do homage to the son, lest he be angry, and ye be lost on the way; for his wrath is so speedily kindled. Happy are all they that put their trust in him.