Зәбур 2

1 Әлләр немишкә чуқан салиду? Немә үчүн хәлиқләр бекардин-бекар сүйқәст ойлайду?

Why do the heathen rage, and the people imagine a vain thing?

2 Дуниядики падишалар сәпкә тизилип, Әмәлдарлар қара нийәт әйлишип, Пәрвәрдигар вә Униң Мәсиһи билән қаршилишип: —

The kings of the earth set themselves, and the rulers take counsel together, against the LORD, and against his anointed, [saying],

3 «Уларниң чәклимилирини чөрүветәйли, Уларниң асарәтлирини бузуп ташлайли!» — дейишиду.

Let us break their bands asunder, and cast away their cords from us.

4 Асманда олтарғучи күлиду, Рәб уларни мазақ қилиду;

He that sitteth in the heavens shall laugh: the Lord shall have them in derision.

5 Һәм аччиғида уларға сөзләп, Қәһри билән уларни вәһимигә селип: —

Then shall he speak unto them in his wrath, and vex them in his sore displeasure.

6 «Өзүм болсам Зионда, йәни муқәддәс теғимда, Өзүм мәсиһ қилған падишани тиклидим».

Yet have I set my king upon my holy hill of Zion.

7 «Мән [әрштики] пәрманни җакалаймәнки, Пәрвәрдигар маңа: — «Сән Мениң оғлум; Өзүм сени бүгүнки күндә туғулдурдум;

I will declare the decree: the LORD hath said unto me, Thou [art] my Son; this day have I begotten thee.

8 Мәндин сора, Мән саңа мирас болушқа әлләрни, Тәәллуғуң болушқа йәр йүзини чәт-чәтлиригичә беримән;

Ask of me, and I shall give [thee] the heathen [for] thine inheritance, and the uttermost parts of the earth [for] thy possession.

9 Сән төмүр таяқ билән уларни битчит қиливетисән; Сапал чинини кукум-талқан қилғандәк, сән уларни парә-парә қиливетисән» — деди».

Thou shalt break them with a rod of iron; thou shalt dash them in pieces like a potter’s vessel.

10 Әнди, һәй падишалар, әқилдар болуңлар! Җаһандики сорақчилар савақ елиңлар;

Be wise now therefore, O ye kings: be instructed, ye judges of the earth.

11 Пәрвәрдигардин қорқуш билән униң хизмитидә болуңлар; Титрәк ичидә хошаллиниңлар!

Serve the LORD with fear, and rejoice with trembling.

12 Оғулниң ғәзивиниң қозғалмаслиғи үчүн, Уни сөйүңлар; Чүнки униң ғәзиви сәлла қайниса, Йолуңлардила һалак болисиләр; Униңға таянғанлар нәқәдәр бәхитликтур!

Kiss the Son, lest he be angry, and ye perish [from] the way, when his wrath is kindled but a little. Blessed [are] all they that put their trust in him.