< Зәбур 147 >

1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
Praise the LORD, for it is good to sing praises to our God; for it is pleasant and fitting to praise him.
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
The LORD builds up Jerusalem. He gathers together the outcasts of Israel.
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
He heals the broken in heart, and binds up their wounds.
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
He counts the number of the stars. He calls them all by their names.
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
Great is our Lord, and mighty in power. His understanding is infinite.
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
The LORD upholds the humble. He brings the wicked down to the ground.
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
Sing to the LORD with thanksgiving. Sing praises on the harp to our God,
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
who covers the sky with clouds, who prepares rain for the earth, who makes grass grow on the mountains.
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
He provides food for the livestock, and for the young ravens when they call.
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
He doesn't delight in the strength of the horse. He takes no pleasure in the legs of a man.
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
The LORD takes pleasure in those who fear him, in those who hope in his loving kindness.
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
Praise the LORD, Jerusalem. Praise your God, Zion.
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
For he has strengthened the bars of your gates. He has blessed your children within you.
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
He makes peace in your borders. He fills you with the finest of the wheat.
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
He sends out his commandment to the earth. His word runs very swiftly.
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
He gives snow like wool, and scatters frost like ashes.
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
He hurls down his hail like pebbles. Who can stand before his cold?
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
He sends out his word, and melts them. He causes his wind to blow, and the waters flow.
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
He shows his word to Jacob; his statutes and his ordinances to Israel.
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
He has not done this for just any nation. They do not know his ordinances. Praise the LORD.

< Зәбур 147 >