Зәбур 147
1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
Praise ye the Lord, because psalm is good: to our God be joyful and comely praise.
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
The Lord buildeth up Jerusalem: he will gather together the dispersed of Israel.
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
Who healeth the broken of heart, and bindeth up their bruises.
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
Who telleth the number of the stars: and calleth them all by their names.
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
Great is our Lord, and great is his power: and of his wisdom there is no number.
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
The Lord lifteth up the meek, and bringeth the wicked down even to the ground.
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
Sing ye to the Lord with praise: sing to our God upon the harp.
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
Who covereth the heaven with clouds, and prepareth rain for the earth. Who maketh grass to grow on the mountains, and herbs for the service of men.
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
Who giveth to beasts their food: and to the young ravens that call upon him.
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
He shall not delight in the strength of the horse: nor take pleasure in the legs of a man.
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
The Lord taketh pleasure in them that fear him: and in them that hope in his mercy.
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
Praise the Lord, O Jerusalem: praise thy God, O Sion.
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
Because he hath strengthened the bolts of thy gates, he hath blessed thy children within thee.
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
Who hath placed peace in thy borders: and filleth thee with the fat of corn.
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
Who sendeth forth his speech to the earth: his word runneth swiftly.
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
Who giveth snow like wool: scattereth mists like ashes.
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
He sendeth his crystal like morsels: who shall stand before the face of his cold?
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
He shall send out his word, and shall melt them: his wind shall blow, and the waters shall run.
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
Who declareth his word to Jacob: his justices and his judgments to Israel.
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
He hath not done in like manner to every nation: and his judgments he hath not made manifest to them. Alleluia.
