Зәбур 137

1 Бабилдики дәрия-ериқлар бойида биз олтардуқ; Зионни әслигинимиздә, бәрһәқ жиға көтәрдуқ;

Давида. При реках Вавилона, там сидели мы и плакали, когда вспоминали о Сионе;

2 Чилтаримизни арисидики сөгәтләргә есип қойдуқ.

на вербах, посреди его, повесили мы наши арфы.

3 Чүнки бизни сүргүн қилғанлар биздин нахша тәләп қилди; Бизни зарлатқучилар биздин тамашә тәләп қилип: — «Һәй, Зион нахшилиридин бирни бизгә ейтқина» — дейишти.

Там пленившие нас требовали от нас слов песней, и притеснители наши - веселья: “пропойте нам из песней Сионских”.

4 Яқа жутта туруп Пәрвәрдигарниң нахшисини қандақму ейтайли?

Как нам петь песнь Господню на земле чужой?

5 Әй Йерусалим, мән сени унтусам, Оң қолум [маһаритини] унтусун!

Если я забуду тебя, Иерусалим, - забудь меня десница моя;

6 Сени әслимисәм, — Йерусалимни әң чоң хурсәнлигимдин әвзәл көрмисәм — Тилим таңлайимға чаплишип қалсун!

прилипни язык мой к гортани моей, если не буду помнить тебя, если не поставлю Иерусалима во главе веселия моего.

7 И Пәрвәрдигар, Едом балилиридин һесап алғанда, Йерусалимниң бешиға чүшкән күнини ядиңға кәлтүргәйсән; Чүнки улар: «Уни йәр билән йәксан қилиңлар, Улиғичә йәр билән йәксан қилиңлар!» дейишти.

Припомни, Господи, сынам Едомовым день Иерусалима, когда они говорили: “разрушайте, разрушайте до основания его”.

8 И булиниш алдида турған Бабил қизи, Бизгә қилған қилмишлириңни өзүңгә қайтурғучи бәхитликтур!

Дочь Вавилона, опустошительница! блажен, кто воздаст тебе за то, что ты сделала нам!

9 Бовақлириңни елип ташқа атқучи киши бәхитликтур!

Блажен, кто возьмет и разобьет младенцев твоих о камень!