Зәбур 137

1 Бабилдики дәрия-ериқлар бойида биз олтардуқ; Зионни әслигинимиздә, бәрһәқ жиға көтәрдуқ;

Sui fiumi di Babilonia, là sedevamo piangendo al ricordo di Sion.

2 Чилтаримизни арисидики сөгәтләргә есип қойдуқ.

Ai salici di quella terra appendemmo le nostre cetre.

3 Чүнки бизни сүргүн қилғанлар биздин нахша тәләп қилди; Бизни зарлатқучилар биздин тамашә тәләп қилип: — «Һәй, Зион нахшилиридин бирни бизгә ейтқина» — дейишти.

Là ci chiedevano parole di canto coloro che ci avevano deportato, canzoni di gioia, i nostri oppressori: «Cantateci i canti di Sion!».

4 Яқа жутта туруп Пәрвәрдигарниң нахшисини қандақму ейтайли?

Come cantare i canti del Signore in terra straniera?

5 Әй Йерусалим, мән сени унтусам, Оң қолум [маһаритини] унтусун!

Se ti dimentico, Gerusalemme, si paralizzi la mia destra;

6 Сени әслимисәм, — Йерусалимни әң чоң хурсәнлигимдин әвзәл көрмисәм — Тилим таңлайимға чаплишип қалсун!

mi si attacchi la lingua al palato, se lascio cadere il tuo ricordo, se non metto Gerusalemme al di sopra di ogni mia gioia.

7 И Пәрвәрдигар, Едом балилиридин һесап алғанда, Йерусалимниң бешиға чүшкән күнини ядиңға кәлтүргәйсән; Чүнки улар: «Уни йәр билән йәксан қилиңлар, Улиғичә йәр билән йәксан қилиңлар!» дейишти.

Ricordati, Signore, dei figli di Edom, che nel giorno di Gerusalemme, dicevano: «Distruggete, distruggete anche le sue fondamenta».

8 И булиниш алдида турған Бабил қизи, Бизгә қилған қилмишлириңни өзүңгә қайтурғучи бәхитликтур!

Figlia di Babilonia devastatrice, beato chi ti renderà quanto ci hai fatto.

9 Бовақлириңни елип ташқа атқучи киши бәхитликтур!

Beato chi afferrerà i tuoi piccoli e li sbatterà contro la pietra.