Зәбур 137

1 Бабилдики дәрия-ериқлар бойида биз олтардуқ; Зионни әслигинимиздә, бәрһәқ жиға көтәрдуқ;

By the waters of Babylon there we sat, and we wept at the thought of Zion.

2 Чилтаримизни арисидики сөгәтләргә есип қойдуқ.

There on the poplars we hung our harps.

3 Чүнки бизни сүргүн қилғанлар биздин нахша тәләп қилди; Бизни зарлатқучилар биздин тамашә тәләп қилип: — «Һәй, Зион нахшилиридин бирни бизгә ейтқина» — дейишти.

For there our captors called for a song: our tormentors, rejoicing, saying: ‘Sing us one of the songs of Zion.’

4 Яқа жутта туруп Пәрвәрдигарниң нахшисини қандақму ейтайли?

How can we sing the Lord’s song in the foreigner’s land?

5 Әй Йерусалим, мән сени унтусам, Оң қолум [маһаритини] унтусун!

If I forget you, Jerusalem, may my right hand wither.

6 Сени әслимисәм, — Йерусалимни әң чоң хурсәнлигимдин әвзәл көрмисәм — Тилим таңлайимға чаплишип қалсун!

May my tongue stick to the roof of my mouth, if I am unmindful of you, or don’t set Jerusalem above my chief joy.

7 И Пәрвәрдигар, Едом балилиридин һесап алғанда, Йерусалимниң бешиға чүшкән күнини ядиңға кәлтүргәйсән; Чүнки улар: «Уни йәр билән йәксан қилиңлар, Улиғичә йәр билән йәксан қилиңлар!» дейишти.

Remember the Edomites, Lord, the day of Jerusalem’s fall, when they said, ‘Lay her bare, lay her bare, right down to her very foundation.’

8 И булиниш алдида турған Бабил қизи, Бизгә қилған қилмишлириңни өзүңгә қайтурғучи бәхитликтур!

Babylon, despoiler, happy are those who pay you back for all you have done to us.

9 Бовақлириңни елип ташқа атқучи киши бәхитликтур!

Happy are they who seize and dash your children against the rocks.