Зәбур 137

1 Бабилдики дәрия-ериқлар бойида биз олтардуқ; Зионни әслигинимиздә, бәрһәқ жиға көтәрдуқ;

By the rivers of Babylon we sat and wept when we remembered Zion.

2 Чилтаримизни арисидики сөгәтләргә есип қойдуқ.

There on the willows we hung our harps,

3 Чүнки бизни сүргүн қилғанлар биздин нахша тәләп қилди; Бизни зарлатқучилар биздин тамашә тәләп қилип: — «Һәй, Зион нахшилиридин бирни бизгә ейтқина» — дейишти.

for there our captors requested a song; our tormentors demanded songs of joy: “Sing us a song of Zion.”

4 Яқа жутта туруп Пәрвәрдигарниң нахшисини қандақму ейтайли?

How can we sing a song of the LORD in a foreign land?

5 Әй Йерусалим, мән сени унтусам, Оң қолум [маһаритини] унтусун!

If I forget you, O Jerusalem, may my right hand cease to function.

6 Сени әслимисәм, — Йерусалимни әң чоң хурсәнлигимдин әвзәл көрмисәм — Тилим таңлайимға чаплишип қалсун!

May my tongue cling to the roof of my mouth if I do not remember you, if I do not exalt Jerusalem as my greatest joy!

7 И Пәрвәрдигар, Едом балилиридин һесап алғанда, Йерусалимниң бешиға чүшкән күнини ядиңға кәлтүргәйсән; Чүнки улар: «Уни йәр билән йәксан қилиңлар, Улиғичә йәр билән йәксан қилиңлар!» дейишти.

Remember, O LORD, the sons of Edom on the day Jerusalem fell: “Destroy it,” they said, “tear it down to its foundations!”

8 И булиниш алдида турған Бабил қизи, Бизгә қилған қилмишлириңни өзүңгә қайтурғучи бәхитликтур!

O Daughter of Babylon, doomed to destruction, blessed is he who repays you as you have done to us.

9 Бовақлириңни елип ташқа атқучи киши бәхитликтур!

Blessed is he who seizes your infants and dashes them against the rocks.