Зәбур 117

1 Пәрвәрдигарни мәдһийиләңлар, барлиқ әлләр; Һәммә хәлиқләр, Уни махтаңлар!

১হে সমুদায় জাতি, যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা; হে সমুদায় লোক, তেওঁৰ মহিমা কীর্তন কৰা।

2 Чүнки бизгә бағлиған өзгәрмәс муһәббити ғәлибиликтур; Һәм Пәрвәрдигарниң һәқиқәт-садақити мәңгүлүктур! Һәмдусана!

২কিয়নো আমালৈ যিহোৱাৰ প্রেম অসীম, যিহোৱাৰ বিশ্ৱস্ততা অনন্তকাল স্থায়ী। তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা।