Зәбур 110

1 Давут язған күй: — Пәрвәрдигар мениң Рәббимгә: — «Мән сениң дүшмәнлириңни тәхтипәриң қилғичә, Оң йенимда олтарғин» — деди.

Рече Господь Господеви моему: седи одесную Мене, дондеже положу враги Твоя подножие ног Твоих.

2 Пәрвәрдигар қудритиңни көрситидиған шаһанә һасаңни Зиондин узитиду; Дүшмәнлириң арисида һөкүм сүргин!

Жезл силы послет Ти Господь от Сиона, и господствуй посреде врагов Твоих.

3 Күчүңни көрситидиған күндә, Өз хәлқиң халис қурбанлиқ кәби пида болиду; Муқәддәс һәйвитиңдә, Шу яшлиқ дәвриңдикидәк, Саңа һазирму шәбнәмләр сәһәрниң балиятқусидин йеңи чиққандәк чүшиду;

С Тобою начало в день силы Твоея, во светлостех святых твоих: из чрева прежде денницы родих Тя.

4 Пәрвәрдигар шундақ қәсәм ичти, Һәм буниңдин янмайду: — «Сән әбәдил-әбәткичә Мәлкизәдәкниң типидики бир каһиндурсән».

Клятся Господь и не раскается: Ты иерей во век по чину Мелхиседекову.

5 Оң тәрипиңдә болған Рәб ғәзивини көрсәткән күндә падишаларни уруп парә-парә қиливетиду;

Господь одесную Тебе сокрушил есть в день гнева Своего цари:

6 У әлләр арисида сотлайду; Җай-җайларни җәсәтләр билән толдуриду; Кәң зиминниң бешини яриду;

судит во языцех, исполнит падения, сокрушит главы на земли многих.

7 У йолда ериқтин су ичиду; У шуңа кишиниң бешини йөлигүчи болиду.

От потока на пути пиет: сего ради вознесет главу.