< Зәбур 109 >

1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған күй: — И мәдһийәмниң Егиси Худайим, җим турма!
למנצח לדוד מזמור אלהי תהלתי אל תחרש׃
2 Мана рәзилләрниң ағзи, мәккарларниң ағзи көз алдимда йоған ечилди; Улар ялғанчи тил билән маңа қарши сөзлиди.
כי פי רשע ופי מרמה עלי פתחו דברו אתי לשון שקר׃
3 Нәпрәтлик сөзләр билән мени чулғап, Улар бекардин-бекар маңа зәрбә бәрмәктә.
ודברי שנאה סבבוני וילחמוני חנם׃
4 Муһәббитим үчүн улар маңа қарши шикайәтчи болди, Мән болсам — дуаға берилдим.
תחת אהבתי ישטנוני ואני תפלה׃
5 Яхшилиғим үчүн яманлиқ, Сөйгүм үчүн нәпрәт қайтурди.
וישימו עלי רעה תחת טובה ושנאה תחת אהבתי׃
6 Һәр бириниң үстидә рәзил бир адәм тайинлиғайсән, Униң оң йенида бир дәвагәр турсун.
הפקד עליו רשע ושטן יעמד על ימינו׃
7 У сорақ қилинғанда әйипдар болуп чиқсун, Дуаси гуна дәп һесаплансун.
בהשפטו יצא רשע ותפלתו תהיה לחטאה׃
8 Күнлири қисқа болсун, Мәнсивини башқиси егилисун.
יהיו ימיו מעטים פקדתו יקח אחר׃
9 Балилири йетим қалсун, Хотуни тул болсун.
יהיו בניו יתומים ואשתו אלמנה׃
10 Оғуллири сәргәрдан тиләмчи болсун, Турған харабиликлиридин нан издәп.
ונוע ינועו בניו ושאלו ודרשו מחרבותיהם׃
11 Җазанихор униң егилиги үстигә тор ташлисун, Меһнәт әҗрини ятлар булап-талисун.
ינקש נושה לכל אשר לו ויבזו זרים יגיעו׃
12 Униңға меһриванлиқ көрситидиған бириси болмисун, Житим қалған балилириға илтипат қилғучи болмисун.
אל יהי לו משך חסד ואל יהי חונן ליתומיו׃
13 Униң нәсли қурутулсун; Келәр әвладида намлири өчүрүлсун.
יהי אחריתו להכרית בדור אחר ימח שמם׃
14 Ата-бовилириниң қәбиһлигиниң әйиплири Пәрвәрдигарниң ядида қалсун, Анисиниң гунайи өчүрүлмисун.
יזכר עון אבתיו אל יהוה וחטאת אמו אל תמח׃
15 Буларниң әйиплири дайим Пәрвәрдигарниң көз алдида болсун, Шуниң билән У уларниң нам-әмилини йәр йүзидин өчүрүп ташлайду.
יהיו נגד יהוה תמיד ויכרת מארץ זכרם׃
16 Чүнки [рәзил киши] меһриванлиқ көрситишни һеч есигә кәлтүрмиди, Бәлки езилгән, йоқсул һәм дили сунуқларни өлтүрмәккә қоғлап кәлди.
יען אשר לא זכר עשות חסד וירדף איש עני ואביון ונכאה לבב למותת׃
17 У ләнәт оқушқа амрақ еди, Шуңа ләнәт униң бешиға келиду; Бәхит тиләшкә райи йоқ еди, Шуңа бәхит униңдин жирақ болиду.
ויאהב קללה ותבואהו ולא חפץ בברכה ותרחק ממנו׃
18 У ләнәтләрни өзигә кийим қилип кийгән; Шуңа булар аққан судәк униң ич-бағриға, Майдәк, сүйәклиригә кириду;
וילבש קללה כמדו ותבא כמים בקרבו וכשמן בעצמותיו׃
19 Булар униңға йепинған тонидәк, Һәрдайим бағланған бәлвеғидәк чаплансун.
תהי לו כבגד יעטה ולמזח תמיד יחגרה׃
20 Булар болса мени әйиплигүчиләргә Пәрвәрдигарниң бекиткән мукапати болсун! Мениң яман гепимни қилғанларниң инъами болсун!
זאת פעלת שטני מאת יהוה והדברים רע על נפשי׃
21 Бирақ Сән, Пәрвәрдигар Рәббим, Өз намиң үчүн мениң тәрипимдә бир иш қилғайсән, Меһир-муһәббитиң әла болғачқа, Мени қутқузғайсән;
ואתה יהוה אדני עשה אתי למען שמך כי טוב חסדך הצילני׃
22 Чүнки мән езилгән һәм һаҗәтмәндурмән, Қәлбим хәстә болди.
כי עני ואביון אנכי ולבי חלל בקרבי׃
23 Мән қуяш узартқан көләңгидәк йоқилай дәп қалдим, Чекәткә қеқиветилгәндәк чәткә қеқиветилдим.
כצל כנטותו נהלכתי ננערתי כארבה׃
24 Роза тутқинимдин тизлирим кетиду, Әтлирим сизип кетиду.
ברכי כשלו מצום ובשרי כחש משמן׃
25 Шуңлашқа мән улар алдида рәсва болдум; Улар маңа қарашқанда, бешини силкишмәктә.
ואני הייתי חרפה להם יראוני יניעון ראשם׃
26 Маңа ярдәмләшкәйсән, и Пәрвәрдигар Худайим, Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә мени қутқузғайсән;
עזרני יהוה אלהי הושיעני כחסדך׃
27 Шуниң билән улар буниң Сениң қолуңдики иш екәнлигини, Буни қилғучиниң Сән Пәрвәрдигар екәнлигини билсун.
וידעו כי ידך זאת אתה יהוה עשיתה׃
28 Улар ләнәт оқувәрсун, Сән бәхит ата қилғайсән; Улар һуҗум қилишқа турғанда, хиҗаләттә қалсун, Бирақ қулуң шатлансун!
יקללו המה ואתה תברך קמו ויבשו ועבדך ישמח׃
29 Мени әйиплигүчиләр хиҗаләт билән кийинсун, Улар өз шәрмәндилигини өзлиригә тон қилип йепинсун.
ילבשו שוטני כלמה ויעטו כמעיל בשתם׃
30 Ағзимда Пәрвәрдигарға зор тәшәккүр-мәдһийә қайтүримән; Бәрһәқ, көпчилик арисида туруп Уни мәдһийиләймән;
אודה יהוה מאד בפי ובתוך רבים אהללנו׃
31 Чүнки һаҗәтмәнниң җенини гунаға бекитмәкчи болғанлардин қутқузуш үчүн, [Пәрвәрдигар] униң оң йенида туриду.
כי יעמד לימין אביון להושיע משפטי נפשו׃

< Зәбур 109 >