Зәбур 107
1 Аһ, Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити!
"Dem Herrn sagt Dank! Denn er ist gut. Auf ewig währet seine Huld."
2 Пәрвәрдигар яв қолидин қутқузғанлар, У һәмҗәмәт болуп қутқузған хәлқи буни давамлиқ баян қилсун —
So singen die vom Herrn Erlösten, die er aus Feindes Hand befreit
3 Йәни У шәриқ билән ғәриптин, шимал билән җәнуптин, Һәр қайси жутлардин жиғивелинғанлар буни ейтсун!
und aus den Ländern sammelt von Morgen, Abend, Mitternacht und Süden. -
4 Улар чөл-баяванни кезип пинһан йолда адашти, Адәм маканлашқан һеч бир шәһәрни тапалмастин.
Sie irren in der Steppenwüste und finden keine Bahn zur Wohnstatt hin.
5 Ач һәмдә уссуз болуп, Җени чиқай дәп қалди.
Sie leiden Durst und Hunger, und ihre Seele sinkt darob in Ohnmacht.
6 Андин Пәрвәрдигарға пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
Sie schreien zu dem Herrn in ihrer Not; Er rettet sie aus ihren Ängsten
7 Маканлашқидәк шәһәргә йәткичә, У уларни түз йолда башлиди.
und leitet sie auf rechtem Wege, die Wohnstatt zu erreichen.
8 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
Sie sollen dankbar sein dem Herrn für seine Gnade, für seine Wunder an den Menschenkindern,
9 Чүнки У чаңқиған көңүлни қандурди, Ач қалған җанни есил немәтләр билән толдурди.
daß er ihr Lechzen stillt und ihren Hunger mit dem Nötigen befriedigt! -
10 Зүлмәттә, өлүм көләңгисидә яшиғанлар, Төмүр кишән селинип, азап чәккәнләрни болса,
In Finsternis und Todesschatten sitzen sie, gebannt in Elend und in Eisen;
11 (Чүнки улар Тәңриниң әмирлиригә қаршилиқ қилди, Һәммидин Алий Болғучиниң несиһәтини кәмситти)
denn Gottes Worten widerspenstig, verschmähen sie des Höchsten Rat.
12 — У уларни җапа-мушәққәт тартқузуп кәмтәр қилди, Улар путлишип жиқилди, уларға ярдәмгә бирисиму йоқ еди.
Durch Mühsal beugt er ihren Sinn; sie werden machtlos; niemand hilft.
13 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
Sie schrein zum Herrn in ihrer Not; er rettet sie aus ihren Ängsten.
14 Уларни зулмәт һәм өлүм сайисидин чиқирип, Уларниң зәнҗир-асарәтлирини сундуруп ташлиди.
Aus Finsternis und Todesschatten führt er sie, und ihre Fesseln sprengt er auf.
15 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
Sie sollen dankbar sein dem Herrn für seine Gnade, für seine Wunder an den Menschenkindern,
16 Мана У мис дәрвазиларни парә-парә қилип, Төмүр тақақларни кесип ташлиди.
daß er zertrümmert eherne Pforten und Eisenriegel bricht! -
17 Һамақәтләр өз итаәтсизлик йоллиридин, Қәбиһликлиридин азапларға учрайду;
Die Kranken leiden schwer ob ihres Sündenwandels und wegen ihrer Missetaten,
18 Көңлидә һәр хил озуқ-түлүктин бизар болуп, Өлүм дәрвазилириға йеқинлишиду.
daß sie vor jeder Speise ekelt und sie des Todes Pforten schon berühren.
19 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
Sie schreien zu dem Herrn in ihrer Not; er rettet sie aus ihren Ängsten.
20 У сөз-каламини әвәтип, уларни сақайтиду, Уларни заваллиқлиридин қутқузиду.
Er schickt sein Wort, macht sie gesund und rettet sie vor ihren Grüften.
21 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Адәм балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
Sie sollen dankbar sein dem Herrn für seine Gnade, für seine Wunder an den Menschenkindern,
22 Қурбанлиқ сүпитидә тәшәккүрләр ейтсун, Униң қилғанлирини тәнтәнилик нахшилар билән баян қилсун!
ihm Dankesopfer bringen, jubelnd seine Taten künden! -
23 Кемиләрдә деңизға чүшүп қатниғучилар, Улуқ суларда тирикчилик қилғучилар,
Die auf der See in Schiffen fahren und ihr Geschäft auf großen Wassern treiben,
24 Булар Пәрвәрдигарниң ишлириға гувачидур, Чоңқур океанда көрсәткән карамәтләрни көргүчидур.
erblicken hier des Herren Werke und seine Wunder mit der tiefen Flut.
25 Чүнки У бир сөз биләнла шиддәтлик шамални чиқирип, Долқунлирини өркәшлитиду;
Ein Sturm erhebt sich auf sein Wort, und seine Wellen türmen sich.
26 Кемичиләр асман-пәләк өрләйду, Суларниң тәһтилиригә чүшиду, Дәһшәттин уларниң җени ерип кетиду.
Sie steigen bis zum Himmel, fahren in die Tiefen. Ihr Leben ist gefährdet.
27 Улар мәс адәмдәк әләң-сәләң ирғаңлайду, Һәр қандақ әқил-чариси түгәйду;
Sie tanzen, schwanken wie Betrunkene. Dahin ist ihre ganze Kunst.
28 Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
Sie schrein zum Herrn in ihrer Not; er rettet sie aus ihren Ängsten.
29 У боранни тиничлитиду, Су долқунлириму җим болиду.
Er macht den Sturm zum Säuselwind; da legen sich des Meeres Wellen.
30 Шуниң билән улар течлиғидин шатлиниду; У уларни тәшна болған арамгаһиға йетәкләп бариду.
Sie jubeln, daß sie stille liegen und er sie an ihr Endziel führt.
31 Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
Sie sollen dankbar sein dem Herrn für seine Gnade, für seine Wunder an den Menschenkindern
32 Улар хәлиқниң җамаитидиму Уни улуқлисун, Ақсақаллар мәҗлисидә Уни мәдһийилисун.
und ihn vor allem Volk erheben und ihn im Kreis der Alten loben! -
33 У дәрияларни чөлгә, Булақларни қақаслиққа айландуриду.
Er macht zur Wüste Ströme, zu dürrem Lande Quellenorte,
34 Аһалисиниң яманлиғи түпәйлидин, Һосуллуқ йәрни шорлуқ қилиду.
ein fruchtbar Land zum salzigen Grund, der Bosheit der Bewohner wegen.
35 У йәнә чөл-баяванни көлгә, Чаңқақ йәрни булақларға айландуриду;
Er macht zum Wasserteich die Wüste und dürres Land zum Quellenort;
36 Ачларни шу йәргә җайлаштуруп, Улар олтирақлашқан бир шәһәрни бәрпа қилиду;
die Hungrigen läßt er hier wohnen; Sie bauen eine Wohnstatt dort,
37 Улар етизларни һайдап-терип, үзүмзарларни бәрпа қилиду; Булар һосул-мәһсулатни мол бериду.
besäen Felder, pflanzen Weinberge, die lohnend Früchte tragen.
38 У уларға бәрикәт бериду, Шуниң билән уларниң сани хеләла ешип бариду, У уларниң мал-варанлирини һеч азайтмайду.
Er segnet sie, daß sie sich riesig mehren, und läßt ihr Vieh sich nicht vermindern.
39 Улар йәнә җәбир-зулум, бала-қаза һәм дәрд-әләмгә йолуғуп, Сани азийип, пүкүлиду.
Vermindern sie sich, werden sie gebeugt von Druck und Elend und von Jammer,
40 У есилзадиләр үстигә кәмситишлирини төкиду, Йолсиз дәшт-сәһрада уларни сәргәрдан қилиду;
dann gießt auf Fürsten er Verachtung aus und führt sie in die unwegsame Öde.
41 Лекин мискин адәмни җәбир-зулумдин жуқури көтирип сақлайду, Униң аилә-тавабатини қой падисидәк көп қилиду.
Doch aus dem Elend hebt er Arme auf und macht Geschlechter Herden gleich.
42 Буни көңли дуруслар көрүп шатлиниду; Пасиқларниң ағзи етилиду.
Das sehen Redliche und freuen sich, und jeder Frevelmund verstummt. -
43 Кимки дана болса, буларни байқисун, Пәрвәрдигарниң меһри-шәпқәтлирини чүшәнсун!
Wer weise ist, beachtet dies, und Anerkennung finden so des Herren Gnadentaten.
