< Зәбур 104 >

1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур, и җеним! И Пәрвәрдигар Худайим, интайин улуқсән; Шану-шәвкәт вә һәйвәт билән кийингәнсән; 2 Либас билән пүркәнгәндәк йоруқлуққа пүркәнгәнсән, Асманларни чедир пәрдиси кәби яйғансән. 3 У жуқуриқи равақлириниң лимлирини суларға орнатқан, Булутларни җәң һарвуси қилип, Шамал қанатлири үстидә маңиду; 4 У пәриштилирини шамаллар, Хизмәткарлирини от ялқуни қилиду. 5 Йәрни У һуллири үстигә орнатқан; У әсла тәвринип кәтмәйду. 6 Либас билән оралғандәк, уни чоңқур деңизлар билән ориғансән, Сулар тағлар чоққилири үстидә турди. 7 Сениң тәнбиһиң билән сулар бәдәр қачти, Гүлдүрмамаңниң садасидин улар тездин янди; 8 Тағлар өрләп чиқти, Вадилар чүшүп кәтти, [Сулар] Сән бекиткән җайға чүшүп кәтти. 9 Улар тешип, йәрни йәнә қаплимисун дәп, Сән уларға чәклимә қойғансән. 10 [Тәңри] вадиларда булақларни ечип урғутиду, Сулири тағлар арисида ақиду. 11 Даладики һәр бир җаниварға уссулуқ бериду, Явайи ешәкләр уссузлуқини қандуриду. 12 Көктики қушлар уларниң бойида қониду, Дәрәқ шахлири арисида сайрайду. 13 У жуқуридики равақлиридин тағларни суғириду; Йәр Сениң ясиғанлириңниң мевилиридин қандурулиду! 14 У маллар үчүн от-чөпләрни, Инсанлар үчүн көктатларни өстүриду, Шундақла нанни йәрдин чиқириду; 15 Адәмниң көңлини хуш қилидиған шарапни, Инсан йүзини пақиритидиған майни чиқириду; Инсанниң жүригигә нан билән қувәт бериду; 16 Пәрвәрдигарниң дәрәқлири, Йәни Өзи тиккән Ливан кедир дәрәқлири [су ичип] қанаәтлиниду. 17 Әнә ашулар арисиға қушлар уга ясайду, Ләйләк болса, арча дәрәқлирини макан қилиду. 18 Егиз чоққилар тағ өшкилириниң, Тик ярлар суғурларниң панаһи болиду. 19 Пәсилләрни бекитмәк үчүн У айни яратти, Қуяш болса петишини билиду. 20 Сән қараңғулуқ чүшүрисән, түн болиду; Ормандики җаниварларниң һәммиси униңда шипир-шипир кезип жүриду. 21 Асланлар олҗа издәп һөкирәйду, Тәңридин озуқ-түлүк соришиду; 22 Қуяш чиқипла, улар чекиниду, Қайтип кирип угилирида ятиду. 23 Инсан болса өз ишиға чиқиду, Та кәчкичә меһнәттә болиду. 24 И Пәрвәрдигар, ясиған һәр хил нәрсилириң нәқәдәр көптур! Һәммисини һекмәт билән яратқансән, Йәр йүзи иҗат-байлиқлириң билән толди. 25 Әнә бүйүк бепаян деңиз туриду! Униңда сан-санақсиз ғуж-ғуж җаниварлар, Чоң вә кичик һайванлар бар. 26 Шу йәрдә кемиләр қатнайду, Униңда ойнақлисун дәп сән ясиған левиатанму бар; 27 Вақтида озуқ-түлүк бәргин дәп, Буларниң һәммиси Саңа қарайду. 28 Уларға бәргиниңдә, теривалиду, Қолуңни ачқиниңдила, улар назу-немәтләргә тойиду. 29 Йүзүңни йошурсаң, улар дәккә-дүккигә чүшиду, Роһлирини алсаң, улар җан үзүп, Йәнә тупраққа қайтиду. 30 Роһуңни әвәткиниңдә, улар яритилиду, Йәр-йүзи йеңи [бир дәвир билән] алмишиду. 31 Пәрвәрдигарниң шан-шөһрити әбәдийдур, Пәрвәрдигар Өз яратқанлиридин хурсән болиду. 32 У йәргә баққинида, йәр титрәйду, Тағларға тәккинидә, улар түтүн чиқириду. 33 Һаятла болидикәнмән, Пәрвәрдигарға нахша ейтимән; Вуҗудум болсила Худайимни күйләймән. 34 У сүргән ой-хияллиримдин сөйүнсә! Пәрвәрдигарда хошаллинимән! 35 Гунакарлар йәр йүзидин түгитилиду, Рәзилләр йоқ болиду. И җеним, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур! Һәмдусана!

< Зәбур 104 >