Зәбур 104

1 Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур, и җеним! И Пәрвәрдигар Худайим, интайин улуқсән; Шану-шәвкәт вә һәйвәт билән кийингәнсән;

Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.

2 Либас билән пүркәнгәндәк йоруқлуққа пүркәнгәнсән, Асманларни чедир пәрдиси кәби яйғансән.

Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.

3 У жуқуриқи равақлириниң лимлирини суларға орнатқан, Булутларни җәң һарвуси қилип, Шамал қанатлири үстидә маңиду;

Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.

4 У пәриштилирини шамаллар, Хизмәткарлирини от ялқуни қилиду.

Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.

5 Йәрни У һуллири үстигә орнатқан; У әсла тәвринип кәтмәйду.

Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.

6 Либас билән оралғандәк, уни чоңқур деңизлар билән ориғансән, Сулар тағлар чоққилири үстидә турди.

Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.

7 Сениң тәнбиһиң билән сулар бәдәр қачти, Гүлдүрмамаңниң садасидин улар тездин янди;

Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.

8 Тағлар өрләп чиқти, Вадилар чүшүп кәтти, [Сулар] Сән бекиткән җайға чүшүп кәтти.

Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.

9 Улар тешип, йәрни йәнә қаплимисун дәп, Сән уларға чәклимә қойғансән.

Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.

10 [Тәңри] вадиларда булақларни ечип урғутиду, Сулири тағлар арисида ақиду.

Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;

11 Даладики һәр бир җаниварға уссулуқ бериду, Явайи ешәкләр уссузлуқини қандуриду.

I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.

12 Көктики қушлар уларниң бойида қониду, Дәрәқ шахлири арисида сайрайду.

Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.

13 У жуқуридики равақлиридин тағларни суғириду; Йәр Сениң ясиғанлириңниң мевилиридин қандурулиду!

Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.

14 У маллар үчүн от-чөпләрни, Инсанлар үчүн көктатларни өстүриду, Шундақла нанни йәрдин чиқириду;

Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;

15 Адәмниң көңлини хуш қилидиған шарапни, Инсан йүзини пақиритидиған майни чиқириду; Инсанниң жүригигә нан билән қувәт бериду;

I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.

16 Пәрвәрдигарниң дәрәқлири, Йәни Өзи тиккән Ливан кедир дәрәқлири [су ичип] қанаәтлиниду.

Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;

17 Әнә ашулар арисиға қушлар уга ясайду, Ләйләк болса, арча дәрәқлирини макан қилиду.

Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.

18 Егиз чоққилар тағ өшкилириниң, Тик ярлар суғурларниң панаһи болиду.

Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.

19 Пәсилләрни бекитмәк үчүн У айни яратти, Қуяш болса петишини билиду.

Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.

20 Сән қараңғулуқ чүшүрисән, түн болиду; Ормандики җаниварларниң һәммиси униңда шипир-шипир кезип жүриду.

Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

21 Асланлар олҗа издәп һөкирәйду, Тәңридин озуқ-түлүк соришиду;

Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.

22 Қуяш чиқипла, улар чекиниду, Қайтип кирип угилирида ятиду.

Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.

23 Инсан болса өз ишиға чиқиду, Та кәчкичә меһнәттә болиду.

[Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.

24 И Пәрвәрдигар, ясиған һәр хил нәрсилириң нәқәдәр көптур! Һәммисини һекмәт билән яратқансән, Йәр йүзи иҗат-байлиқлириң билән толди.

O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.

25 Әнә бүйүк бепаян деңиз туриду! Униңда сан-санақсиз ғуж-ғуж җаниварлар, Чоң вә кичик һайванлар бар.

Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.

26 Шу йәрдә кемиләр қатнайду, Униңда ойнақлисун дәп сән ясиған левиатанму бар;

Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.

27 Вақтида озуқ-түлүк бәргин дәп, Буларниң һәммиси Саңа қарайду.

Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.

28 Уларға бәргиниңдә, теривалиду, Қолуңни ачқиниңдила, улар назу-немәтләргә тойиду.

[Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.

29 Йүзүңни йошурсаң, улар дәккә-дүккигә чүшиду, Роһлирини алсаң, улар җан үзүп, Йәнә тупраққа қайтиду.

[Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.

30 Роһуңни әвәткиниңдә, улар яритилиду, Йәр-йүзи йеңи [бир дәвир билән] алмишиду.

[Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.

31 Пәрвәрдигарниң шан-шөһрити әбәдийдур, Пәрвәрдигар Өз яратқанлиридин хурсән болиду.

Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.

32 У йәргә баққинида, йәр титрәйду, Тағларға тәккинидә, улар түтүн чиқириду.

Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.

33 Һаятла болидикәнмән, Пәрвәрдигарға нахша ейтимән; Вуҗудум болсила Худайимни күйләймән.

Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.

34 У сүргән ой-хияллиримдин сөйүнсә! Пәрвәрдигарда хошаллинимән!

Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.

35 Гунакарлар йәр йүзидин түгитилиду, Рәзилләр йоқ болиду. И җеним, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур! Һәмдусана!

Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.