Зәбур 101

1 Давут язған күй: — Мән өзгәрмәс муһәббәт һәм адаләт тоғрилиқ нахша ейтимән, Сени, и Пәрвәрдигар, нахшилар билән күйләймән.

Of David, a psalm. If kindness and justice I sing, making melody to you, Lord.

2 Мән мукәммәл йолда еһтият билән иш көримән; Сән қачанму йенимға келисән!? Өз өй-ордамда сап көңүл билән жүримән.

I would look to the way that is blameless, and make it my own. Within my own house I would walk with an innocent heart.

3 Һеч пасиқ нәрсини көз алдимға кәлтүрмәймән, Йолдин чәтнигәнләрниң қилмишлириға нәпрәтлинимән; Бундақлар маңа һеч йепишмас әсла.

I would never direct my eyes to a thing that is base. The impulse to stray I abhor it shall not cling to me.

4 Әгир көңүл мениңдин жирақ кетиду, Һеч рәзилликни тонуғум йоқтур.

Far from me be perverseness of heart, or kinship with evil.

5 Кимки өз йеқининиң кәйнидин төһмәт қилған болса, Мән уни йоқитимән; Нәзири үстүн, дили тәкәббур адәмни мән сиғдурмаймән;

Who slanders their neighbour in secret, I bring them to silence: haughty looks and proud hearts I will not abide.

6 Көзлирим зиминдики мөминләрдидур, Улар ордамда мән билән биллә турсун! Ким мукәммәл йолда маңса, у мениң хизмитимдә болиду.

I will favour the true in the land, they shall live in my court. Those who walk in a way that is blameless will be my attendant.

7 Алдамчилиқ жүргүзгәнләрниң өй-ордамда орни болмайду, Ялған сөзлигәнләр көз алдимда турмайду.

No one will live in my house who practises guile. No one that speaks a lie will abide in my presence.

8 Пәрвәрдигарниң шәһиридин яманлиқ қилғучиларни үзүп ташлаш үчүн, Һәр сәһәрдә зиминдики барлиқ рәзил адәмләрни йоқитимән.

Morn by morn I will wholly wipe out all the bad in the land, and cut off from the Lord’s own city all workers of evil.