Луқа 18
1 Вә у уларға, бошашмай, һәрдайим дуа қилип туруш керәклиги тоғрисида бир тәмсил кәлтүрүп мундақ деди:
Тунчи Исусо пхэнда лэнди пала кода, со трэбуни всавири вряма тэ мангэпэ и тэ на грисявэ:
2 — «Мәлум шәһәрдә бир сотчи бар екән. У Худадинму қорқмайдикән, адәмләргиму пәрва қилмайдикән.
— Дэ екх форо сля сындимари, саво Дэвлэстар на даралас и манушэндар на ладжяласпэ.
3 Шу шәһәрдә бир тул аял бар екән вә у дайим сотчиниң алдиға келип: «Әйипкардин һәққимни елип бәргин» дәп тәләп қилидикән.
Дэ кодэва форо сля и екх джювли, савятэ муля ром. Вой пхирэлас сындимарестэ и мангэлас: «Пав чячима розлэ муро рындо! Фирисар ман кодэлэстар, ко дошарэл ман!»
4 У хелә вақитқичә уни рәт қипту; бирақ кейин көңлидә: Худадинму қорқмаймән, адәмләргиму пәрва қилмаймән,
Нэ сындимари бут вряма нисо на камля тэ терэ. Тунчи пхэнда еджино пэсти: «Мэ Дэвлэстар на дарав и манушэндар на ладжявпэ.
5 лекин бу тул хотун мени аварә қилип кетиватиду, униң маңа чаплишивелип мени һалимдин кәткүзүвәтмәслиги үчүн һәрһалда униң дәвайини сорап қояй!» — дәп ойлапту».
Нэ важ кода со кадыя джювли на пэрэачел тэ доха ман, пав чячима розлава лакоро рындо, соб вой будэр мандэ тэ на пхирэл и тэ на дохал ман».
6 Рәб: Қараңлар, адаләтсиз бу сотчиниң немә дегәнлиригә!
И пхэнда Рай: — Шунэн, со пхэнэл бибахтало сындимари?
7 У шундақ қилған йәрдә, Худа Өзигә кечә-күндүз нида қиливатқан таллиған бәндилиригә қандақ қилар? Гәрчә Худа Өз бәндилиригә һәмдәрд болуш билән биргә [рәзилликкә] узунғичә сәвир-тақәт қилсиму, ахирида бәндилириниң дәрдигә йәтмәсму?
А кала кади, Дэвэл ли на фирисарэла пав чячима кодэлэн, савэн вытидэня и савэ зоралэ ґласоґа акхарэн Лэ диво и рят? Чи помукэла лэн Дэвэл?
8 Мән силәргә ейтайки: У уларниң дәрдигә йетип наһайити тезла һәққини елип бериду! Лекин Инсаноғли кәлгәндә йәр йүзидә иман-ишәш тапаламду? — деди.
Пхэнав тумэнди, со Дэвэл сиго лэн фирисарэла пав чячима. Нэ Чяво Манушыкано кала авэла, чи аракхэла Вов пэ пхуя патявимо?
9 У өзлирини һәққаний дәп қарап, башқиларни көзигә илмайдиған бәзиләргә қаритип, мундақ бир тәмсилни ейтти:
Пхэнда Исусо кацави дума манушэнди, савэ гинисарэнас пала пэстэ, со вонэ фартэ пативалэ, а пала аврэн пхэнэнас, со вонэ бибахталэ:
10 — Икки адәм дуа қилғили ибадәтханиға берипту. Бири Пәрисий, йәнә бири баҗгир екән.
— Дуй мануша заджиле дэ храмо тэ мангэпэ. Екх лэндар сля фарисеи, ай авэр — стидэмари, саво лэлас налогуря.
11 Пәрисий өрә туруп өз-өзигә мундақ дуа қипту: — «Әй Худа, мениң башқа адәмләрдәк булаңчи, адаләтсиз, зинахор вә һәтта бу баҗгирдәк болмиғиним үчүн саңа шүкүр!
Фарисеи ачелас тай мангляпэ дэ пэхкэрэ їлэ кади: «Дэвла! Наисарав тут пала кода, со мэ на кацаво, сар авэр мануша, савэ исин чёра, хохавнэ, терэн биладжявимо ромнятар, чи сар кадэва стидэмари.
12 Һәр һәптидә икки қетим роза тутимән вә тапқанлиримниң ондин бир үлүшини сәдиқә қилимән».
Мэ рицарав посто дуй молы дэ курко, отдав дэшто котор муря ворхатар».
13 Бирақ һелиқи баҗгир жирақта туруп бешини көтирип асманға қарашқиму петиналмай мәйдисигә уруп туруп: «Әй Худа, мән мошу гунакарға рәһим қилғайсән!» — дәпту.
Стидэмари жэ ачиля дэ рига и ладжяво лэсти сля тэ ваздэ якха упрэ, нэ марэлас дэ колинэ еджино пэ и пхэнэлас: «Дэвла! Ковлисар їло Тиро важ ман, бэзимахкэрэ манушэ!»
14 Мән силәргә шуни ейтайки, бу иккиләндин [Пәрисий] әмәс, бәлки [баҗгир] кәчүрүмгә еришип өйигә қайтипту. Чүнки һәр ким өзини үстүн тутса төвән қилинар, лекин кимки өзини төвән тутса үстүн көтириләр.
Пхэнав тумэнди, со стидэмари джиля бидошакоро англа Дэвлэ, а фарисеи ачиля дошало. Кодэлэсти со кожно мануш, саво ваздэл еджино пэ, авэла обмукло, а саво тэлярэл еджино пэ, авэла ваздэно.
15 Әнди қолини тәккүзсун дәп, кишиләр кичик балилириниму униң алдиға елип келәтти. Лекин буни көргән мухлислар уларни әйиплиди.
Анэнас Исусостэ цыкнэн чяворэн, соб Вов тэ лэлпэ лэндэ, а сиклярнэ дыкхле кода и запхэндэ лэнди.
16 Амма Әйса балиларни йениға чақирип: Кичик балиларни алдимға кәлгили қоюңлар, уларни тосушмаңлар. Чүнки Худаниң падишалиғи дәл мошундақлардин тәркиб тапқандур.
Нэ Исусо акхарда сиклярнэн и пхэнда: — Мукэн чяворэн, соб тэ авэн Мандэ, и на запхэнэн лэнди, колэсти со Дэвлэхкоро Тхагаримо исин лэнгоро.
17 Мән силәргә бәрһәқ шуни ейтип қояйки: Кимки Худаниң падишалиғини сәбий балидәк қобул қилмиса, униңға һәргиз кирәлмәйду, — деди.
Чячимаґа пхэнав тумэнди: ко на прылэла Дэвлэхкоро Тхагаримо кади, сар прылэн цыкнэ чяворэ, кодэва дэ Дэвлэхкэрэ Тхагарима на заджяла.
18 Мәлум бир һөкүмдар Әйсадин: И яхши устаз, мәңгүлүк һаятқа варис болмақ үчүн немә ишни қилишим керәк, — дәп сориди. (aiōnios g166)
Екх пхурэдэрэндар пхучля Исусостар: — Сиклимари лачё! Со манди тэ терэ, соб тэ доросав вечно джювимо? (aiōnios g166)
19 Лекин Әйса: Мени немә үчүн яхши дәйсән? Яхши болғучи пәқәт бирла, йәни Худадур.
Исусо пхэнда лэсти: — Сости ту пхэнэх пала Ман «лачё»? Кици Екх Дэвэл исин лачё.
20 Әмирләрни билисән: — «Зина қилма, қатиллиқ қилма, оғрилиқ қилма, ялған гувалиқ бәрмә, атаңни вә анаңни һөрмәт қил» — деди.
Ту джянэх заповедь: на тер биладжявимо тирэ їрестар, на умар, на чёр, на пхэн хохавимо пэ сындо, полэ тирэ дадэ и да.
21 — Буларниң һәммисигә кичигимдин тартип әмәл қилип келиватимән, — деди у.
Кодэва мануш пхэнда: — Вса откада мэ терав тэрнэ бэршэндар.
22 Әйса буни аңлап униңға: — Сәндә йәнә бир иш кәм. Пүткүл мал-мүлкиңни сетип, пулини йоқсулларға үләштүрүп бәргин вә шундақ қилсаң, әрштә ғәзнәң болиду; андин келип маңа әгәшкин! — деди.
Исусо шунда када и пхэнда лэсти: — Екх тути на хутилэл: битин вса, со тутэ исин, и роздэ ловэ чёрорэнди, соб тэ авэл тутэ барвалимо пэ упралима. Тунчи ав и джя пала Ман!
23 Амма у бу гәпни аңлап толиму қайғуға чөмүп кәтти; чүнки у наһайити бай еди.
Кала пхурэдэр шунда када, вов загрисиля, колэсти со сля фартэ барвало.
24 Толиму қайғуға чөмүп кәткәнлигини көргән Әйса: — Мал-дунияси көпләрниң Худаниң падишалиғиға кириши немидегән тәс-һә!
Исусо дыкхля, со вов загрисиля, и пхэнда: — Сар пхаро барвалэнди тэ заджя дэ Дэвлэхкэрэ Тхагарима!
25 Төгиниң йиңниниң көзидин өтүши бай адәмниң Худаниң падишалиғиға киришидин асандур! — деди.
Локхэдэр верблюдости тэ проджя машкар сувякоро каноро, сар барвалэсти тэ заджя дэ Дэвлэхкэрэ Тхагарима.
26 Буни аңлиғанлар: — Ундақ болса, ким ниҗатқа еришәлисун? — дейишти.
Кодэла, ко шундэ, пхучле: — Кастэ тунчи исин зора тэ фирисарэпэ?
27 Амма у җававән: — Инсанларға мүмкин болмиған ишлар Худаға мүмкиндур — деди.
Исусо пхэнда: — Кода, со манушэсти нащи тэ стирэ, кода стирэла Дэвэл.
28 Әнди Петрус: — Мана, биз бар-йоқимизни ташлап саңа әгәштуқ!? — деди.
Пётро пхэнда Исусости: — Акэ, амэ вса ачявдэ и джиле пала Тут.
29 У уларға: — Мән силәргә бәрһәқ шуни ейтайки, Худаниң падишалиғи үчүн өй-вақ я ата-аниси я қериндашлири я аяли я балилиридин ваз кәчкәнләрниң һәр бири
Исусо пхэнда лэнди: — Чячимаґа пхэнав тумэнди: мануш, саво ачявда важ Дэвлэхкэрэ Тхагарима цэр, чи ромня, чи пхралэн, чи дадэ и да, чи чяворэн,
31 Андин у он иккәйләнни өз йениға елип уларға мундақ деди: — Мана, биз һазир Йерусалимға чиқиватимиз вә пәйғәмбәрләрниң Инсаноғли тоғрисида пүткәнлириниң һәммиси [шу йәрдә] әмәлгә ашурулиду.
Тунчи Исусо отлиджялда дэ рига Пэхкэрэ сиклярнэн и пхэнда лэнди: — Акэ, амэ заджях дэ Ерусалимо, и терэлапэ вса, со чиндэ англунаря пала Чявэ Манушыканэ.
32 Чүнки у ят әлләрниң қолиға тапшурулиду вә улар уни мәсқирә қилип, харлайду, униң үстигә түкүриду;
Кади со здэна Лэ бидэвлэхкэрэ манушэнди, и вонэ стерэна Лэстар асамо, дэна Лэсти бари дукх и бари грыжа, авэна тэ чунгардэ пэ Лэстэ,
33 улар уни қамчилиғандин кейин өлтүрүветиду; вә у үчинчи күни қайта тирилиду, — деди.
тэ марэ Лэ чукняґа, а тунчи умарэна. Нэ пэ трито диво Вов отджювдёла.
34 Бирақ улар бу сөзләрдин һеч немини чүшәнмиди. Бу сөзниң мәнаси улардин йошурулған болуп, униң немә ейтқинини биләлмәй қалди.
Нэ сиклярнэ нисо кадэлэстар на полиле, кадэла лава сле гаравдэ лэндар. Вонэ на джянэнас пала со Вов дэдумэл.
35 Вә шундақ иш болдики, у Йерихо шәһиригә йеқинлашқанда, бир кор киши йолниң бойида олтирип тиләмчилик қиливататти.
Кала Исусо поджялас форостэ, саво акхарэлпэ Ерихоно, екх коро бэшэлас паша дром и мангэлас ловэ.
36 У көпчиликниң өтүп кетиватқанлиғини аңлап: — Немә иш болғанду? — дәп сориди.
Кала коро шунда, со пашэ лэстар джян мануша, вов пхучля: — Со када терэлпэ?
37 Хәқ униңға: — Насарәтлик Әйса бу йәрдин өтүп кетиватиду, — дәп хәвәр бәрди.
Лэсти пхэндэ: — Када джял Исусо Назаретостар.
38 — И Давутниң оғли Әйса, маңа рәһим қилғайсән! — дәп вақирап кәтти у.
Тунчи коро ачиля тэ типисявэ: — Исусо, Чяво Давидохкоро! Ковлисар Тиро їло важ ман!
39 Вә Әйсаниң алдида меңиватқанлар уни: — Шүк олтар! дәп әйипләшти. Бирақ у: — И Давутниң оғли, маңа рәһим қилғайсән! — дәп техиму қаттиқ вақириди.
Мануша, савэ джиле англал, прыпхэндэ лэсти, соб вов тэ заачел мулком, нэ коро типисиля инте зоралэдэр: — Чяво Давидохкоро! Ковлисар тиро їло важ ман!
40 Әйса қедимини тохтитип, уни алдиға башлап келишни буйруди. Қариғу униңға йеқин кәлгәндә у униңдин:
Исусо ачиля пэ дром и прыпхэнда, соб тэ анэн кадэлэ корэ Лэстэ. Кала коро поджиля, Исусо пхучля:
41 — Сән мени немә қилип бәр, дәйсән? — дәп сориди. — И Рәббим, қайта көридиған болсамиди! — деди у.
— Со ту камэх, соб Мэ тэ терав важ тут? Коро пхэнда: — Рае! Камав тэ дыкхэ!
42 Әйса униңға: — Көридиған болғин! Етиқатиң сени сақайтти, — деди.
Исусо пхэнда лэсти: — Дыкх! Тиро патявимо тут фирисарда!
43 Вә униң көзи шуан ечилди; у Әйсаға әгишип, йол бойи Худани улуқлап маңди. Вә барлиқ халайиқму буни көрүп Худаға мәдһийә оқуди.
Коро екхатар ачиля тэ дыкхэ и джиля пала Исусо, а еджино ачиля тэ ваздэ слава Дэвлэсти. И всавэрэ мануша, ко дыкхле кода, ваздэнас Дэвлэсти слава.
