Луқа 15
1 Әнди баҗгирлар вә башқа гунакарларниң һәммиси униң сөзини аңлашқа униң әтрапиға олашмақта еди.
And publicans and sinners came to him, to hear him.
2 Лекин Пәрисийләр билән Тәврат устазлири ғудуңшуп: — Бу адәм гунакарларни қарши алиду вә улар билән һәмдәстихан олтириду! — дейишти.
And the Scribes and Pharisees murmured, and said: This man receiveth sinners, and eateth with them.
3 Шуңа у уларға муну тәмсилни сөзләп бәрди:
And Jesus spoke to them this similitude:
4 — Әгәр араңларда бирәйләнниң йүз туяқ қойи болуп, улардин бири жүтүп кәтсә, тохсән тоққузини чөлдә қоюп қоюп жүтүп кәткинини тапқичә издимәсму?
What man among you, that hath a hundred sheep, if he lose one of them, doth not leave the ninety and nine in the desert, and go and seek for that which is lost, until he find it?
5 Уни тепивалғанда, шатланған һалда мүрисигә артиду;
And when he findeth it, he rejoiceth, and taketh it upon his shoulders;
6 андин өйигә елип келип, яр-бурадәрлири билән қолум-хошнилирини чақирип, уларға: «Мән жүткән қоюмни тепивалдим, мениң билән тәң шатлиниңлар!» дәйду.
and he cometh home, and he calleth together his friends and neighbors, and saith to them: Rejoice with me; for I have found my sheep that was lost.
7 Мән силәргә шуни ейтайки, шуниңға охшаш, товва қиливатқан бир гунакар үчүн әрштә зор хурсәнлик болиду; бу хурсәнлик товиға муһтаҗ болмиған тохсән тоққуз һәққаний кишидин болған хурсәнликтин көп артуқтур.
I say to you, that there will thus be joy in heaven, over one sinner that repenteth, more than over ninety and nine just ones, to whom repentance was not necessary.
8 — Яки бир аялниң он күмүч динари болуп, бир динарни йоқитип қойса, чирақни йеқип, таки уни тапқичә өйни сүпүрүп, зән қоюп издимәсму?
Or what woman is there, who, if she have ten drachmas, and lose one of them, doth not light a lamp, and sweep the house, and search for it carefully, until she find it?
9 Уни тапқанда яр-бурадәр, қолум-қошнлирини чақирип, уларға: «Мениң билән тәң шатлиниңлар, чүнки мән йоқитип қойған динаримни тепивалдим» — дәйду.
And when she hath found it, she calleth together her friends and neighbors, and saith to them: Rejoice with me, for I have found my drachma that was lost.
10 Мән силәргә шуни ейтайки, шуниңға охшаш товва қиливатқан бир гунакар үчүн Худаниң пәриштилириниң арисида хурсәнлик болиду.
I say to you, That there will thus be joy, before the angels of God, over one sinner that repenteth.
11 У сөзини давам қилип мундақ деди: — Мәлум бир адәмниң икки оғли бар екән.
And Jesus said to them again: A certain man had two sons.
12 Кичик оғли атисиға: «Әй ата, мал-мүлүктин тегишлик үлүшүмни һазирла маңа бәргин» дәп ейтипту. Вә у өз мал-мүлүклирини иккисигә тәқсим қилип берипту.
And his younger son said to him: My father, give me the portion that falleth to me from thy house. And he divided to them his property.
13 Узун өтмәйла, кичик оғли бар-йоқини жиғиштуруп, жирақ бир жутқа сәпәр қипту. У у йәрдә әйш-ишрәтлик ичидә турмуш кәчүрүп мал-дуниясини бузуп-чечипту.
And after a few days, the younger son collected together all that fell to him, and went to a distant place and there squandered his property, by living in dissipation.
14 Дәл у бар-йоқини сәрп қилип түгәткән вақтида, у жутта қаттиқ ачарчилиқ болуп, у хеләла қисилчилиқта қапту.
And when he had consumed all that he had, there occurred a great famine in that place; and he began to be in want.
15 Шуниң билән у берип, шу жутниң бир пухрасиға мәдикар болуп яллинипту; у уни етизлиғиға чошқа беқишқа әвәтипту.
And he went and connected himself with one of the citizens of that place: and he sent him into the field to tend swine.
16 У һәтта қосиғини чошқиларниң йеми болған почақ шакили билән тойғузушқа тәқәзза бопту; лекин һеч ким униңға һеч нәрсә бәрмәпту.
And he longed to fill his belly with those pods which the swine ate: and no one gave to him.
17 Ахир берип у һошини тепип: «Атамниң шунчә көп мәдикарлириниң алдидин йемәк-ичмәк ешип-тешип туриду; лекин мән болсам бу йәрдә ачлиқтин өләй дәп қалдим!
And when he came to himself, he said: How many hired servants are now at my father's house, who have bread enough, and I am here perishing with hunger.
18 Орнумдин туруп, атамниң алдиға берип униңға: Әй ата, мән әршниң алдидиму вә сениң алдиңдиму гуна қилдим.
I will arise and go to my father, and say to him: My father, I have sinned against heaven, and before thee;
19 Әнди сениң оғлуң атилишқа лайиқ әмәсмән. Мени мәдикарлириң сүпитидә қобул қилғайсән! — дәймән» дәп ойлапту.
and am no longer worthy to be called thy son. Make me like one of thy hired servants.
20 Шуниң билән орнидин туруп атисиниң алдиға қайтип меңипту. Лекин атиси жирақтинла уни көрүп униңға ичи ағритип, алдиға жүгүрүп чиқип, униң бойниға есилип уни сөйүп кетипту.
And he arose and went towards his father. And he was yet at a distance, when his father saw him; and he pitied him, and ran, and fell upon his neck and kissed him.
21 Оғли: «Ата, мән әршниң алдидиму, сениң алдиңдиму гуна қилдим. Әнди сениң оғлуң атилишқа лайиқ әмәсмән» — дәпту.
And his son said to him: My father, I have sinned against heaven, and before thee, and am not worthy to be called thy son.
22 Бирақ атиси чакарлириға: «Дәрһал әң есил тонни әкелип униңға кийдүрүңлар, қолиға үзүк селиңлар, путлириға аяқ кийдүрүңләр;
But his father said to his servants: Bring forth the best robe, and clothe him, and put a ring on his hand, and supply him with shoes.
23 вә бордақ топақни әкелип союңлар; андин убдан йәп, равурус тәбрикләйли!
And bring forth and slay the fatted bullock; and let us eat, and be merry.
24 Чүнки мениң бу оғлум өлгән еди, тирилди, жүтүп кәткән еди, тепилди!» — дәпту. Андин улар тәбрикләшкили башлапту.
For, this my son was dead, and is alive; he was lost and is found. And they began to be merry.
25 Әнди чоң оғли етизға кәткән екән. У қайтип келиветип өйгә йеқин кәлгәндә нәғмә-нава билән уссулниң авазини аңлапту.
But his elder son was in the field; and as he came and drew near to the house, he heard the sound of the singing of many.
26 У чакарлардин бирини чақирип, униңдин немә иш болуватқинини сорапту.
And he called to one of the boys, and asked him what it meant.
27 Чакар униңға: Укаң кәлди вә атаң уни сақ-саламәт тепивалғанлиғи үчүн бордақ топақни сойди» дәпту.
And he said to him: Thy brother hath come; and thy father hath killed the fatted bullock, because he hath received him in health.
28 Лекин [чоң оғли] хапа болуп, өйгә киргили унимапту. Вә атиси чиқип униң өйгә киришини өтүнүпту.
And he was angry, and would not go in: and his father went out and entreated him.
29 Амма у атисиға җавап берип: «Қара! Мән шунчә жилдин бери қулдәк хизмитиңдә болдум, әсла һеч бир әмриңдин чиқип бақмидим. Бирақ сән маңа әл-ағинилирим билән хуш қилғили һеч қачан бирәр оғлақму бәрмидиң!
And he said to his father: Lo, these many years have I labored in thy service, and never transgressed thy command; and thou never gavest me a kid, that I might make merry with my friends.
30 Лекин сениң мал-мүлүклириңни паһишиләргә хәҗләп түгәткән бу оғлуң қайтип кәлгәндә, сән униң үчүн бордақ топақни союпсән» — дәпту.
But for this thy son, when he had dissipated thy property with harlots, and came home, thou hast slain the fatted bullock for him.
31 Бирақ атиси йәнә униңға: «Әй оғлум, сән һәрдайим мениң йенимдисән вә мениң барлиғим сениңкидур.
His father said to him: My son, thou hast been ever with me, and all that I have, is thine.
32 Әнди тәбрикләп шатлинишқа лайиқтур; чүнки бу сениң укаң өлгән еди, тирилди, йоқилип кәткән еди, тепилди» — дәпту.
But it was proper for us to be merry, and to rejoice; because this thy brother was dead, and is alive; he was lost, and is found.
