Йәрәмияниң жиға-зарлири 5

1 Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!

Ricordati, Signore, di quanto ci è accaduto, guarda e considera il nostro obbrobrio.

2 Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.

La nostra eredità è passata a stranieri, le nostre case a estranei.

3 Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.

Orfani siam diventati, senza padre; le nostre madri come vedove.

4 Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.

L'acqua nostra beviamo per denaro, la nostra legna si acquista a pagamento.

5 Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.

Con un giogo sul collo siamo perseguitati siamo sfiniti, non c'è per noi riposo.

6 Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.

All'Egitto abbiamo teso la mano, all'Assiria per saziarci di pane.

7 Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.

I nostri padri peccarono e non sono più, noi portiamo la pena delle loro iniquità.

8 Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.

Schiavi comandano su di noi, non c'è chi ci liberi dalle loro mani.

9 Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.

A rischio della nostra vita ci procuriamo il pane davanti alla spada nel deserto.

10 Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.

La nostra pelle si è fatta bruciante come un forno a causa degli ardori della fame.

11 Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.

Han disonorato le donne in Sion, le vergini nelle città di Giuda.

12 Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.

I capi sono stati impiccati dalle loro mani, i volti degli anziani non sono stati rispettati.

13 Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.

I giovani han girato la mola; i ragazzi son caduti sotto il peso della legna.

14 Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.

Gli anziani hanno disertato la porta, i giovani i loro strumenti a corda.

15 Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.

La gioia si è spenta nei nostri cuori, si è mutata in lutto la nostra danza.

16 Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!

E' caduta la corona dalla nostra testa; guai a noi, perché abbiamo peccato!

17 Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —

Per questo è diventato mesto il nostro cuore, per tali cose si sono annebbiati i nostri occhi:

18 — Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.

perché il monte di Sion è desolato; le volpi vi scorrazzano.

19 Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.

Ma tu, Signore, rimani per sempre, il tuo trono di generazione in generazione.

20 Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?

Perché ci vuoi dimenticare per sempre? Ci vuoi abbandonare per lunghi giorni?

21 Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,

Facci ritornare a te, Signore, e noi ritorneremo; rinnova i nostri giorni come in antico,

22 — Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!

poiché non ci hai rigettati per sempre, nè senza limite sei sdegnato contro di noi.