Йәрәмияниң жиға-зарлири 5
1 Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
Remember, O Jehovah, what hath befallen us, Look attentively, and see our reproach.
2 Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
Our inheritance hath been turned to strangers, Our houses to foreigners.
3 Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
Orphans we have been — without a father, our mothers [are] as widows.
4 Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
Our water for money we have drunk, Our wood for a price doth come.
5 Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
For our neck we have been pursued, We have laboured — there hath been no rest for us.
6 Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
[To] Egypt we have given a hand, [To] Asshur, to be satisfied with bread.
7 Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
Our fathers have sinned — they are not, We their iniquities have borne.
8 Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
Servants have ruled over us, A deliverer there is none from their hand.
9 Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
With our lives we bring in our bread, Because of the sword of the wilderness.
10 Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
Our skin as an oven hath been burning, Because of the raging of the famine.
11 Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
Wives in Zion they have humbled, Virgins — in cities of Judah.
12 Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
Princes by their hand have been hanged, The faces of elders have not been honoured.
13 Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
Young men to grind they have taken, And youths with wood have stumbled.
14 Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
The aged from the gate have ceased, Young men from their song.
15 Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
Ceased hath the joy of our heart, Turned to mourning hath been our dancing.
16 Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
Fallen hath the crown [from] our head, Woe [is] now to us, for we have sinned.
17 Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
For this hath our heart been sick, For these have our eyes been dim.
18 — Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
For the mount of Zion — that is desolate, Foxes have gone up on it.
19 Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
Thou, O Jehovah, to the age remainest, Thy throne to generation and generation.
20 Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
Why for ever dost Thou forget us? Thou forsakest us for length of days!
21 Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
Turn us back, O Jehovah, unto Thee, And we turn back, renew our days as of old.
22 — Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
For hast Thou utterly rejected us? Thou hast been wroth against us — exceedingly?
