Йәрәмияниң жиға-зарлири 5

1 Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!

Herre! kom i Hu, hvad der er sket os; sku ned og se vor Forhaanelse!

2 Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.

Vor Arv er gaaet over til fremmede, vore Huse til Udlændinge.

3 Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.

Vi ere blevne faderløse, uden Fader, vore Mødre ere som Enker.

4 Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.

Vandet, vi drikke, købe vi for Penge; vort Brænde kommer til os for Betaling.

5 Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.

Man er os paa Halsen, vi forfølges; vi blive trætte og faa ikke Hvile.

6 Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.

Vi have rakt Haanden imod Ægypten, imod Assyrien for at mættes af Brød.

7 Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.

Vore Fædre have syndet, de ere ikke mere, og vi bære deres Misgerninger.

8 Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.

Trælle herske over os; der er ingen, som frier af deres Haand.

9 Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.

Vi hente vort Brød med Fare for vort Liv, formedelst Sværdet i Ørken.

10 Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.

Vor Hud er forbrændt som en Ovn, af Hungerens Glød.

11 Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.

De krænke Kvinderne i Zion, Jomfruerne i Judas Stæder.

12 Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.

Fyrster ere hængte af deres Haand, Oldingers Person bliver ikke æret.

13 Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.

Unge Karle maatte tage fat paa Kværnen, og Drenge segnede under Byrden af Ved.

14 Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.

De Ældste have hørt op med at sidde i Porten, de unge Karle med deres Strengeleg.

15 Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.

Vort Hjertes Glæde er hørt op, vor Dans er vendt om til Sorrig.

16 Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!

Vort Hoveds Krone er affalden; o ve os! thi vi have syndet.

17 Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —

Derfor er vort Hjerte sygt, derfor ere vore Øjne formørkede:

18 — Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.

For Zions Bjergs Skyld, som er øde, Ræve løbe derpaa.

19 Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.

Du, Herre! du bliver evindelig, din Trone fra Slægt til Slægt.

20 Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?

Hvorfor vil du glemme os evindelig? forlade os saa lang en Tid?

21 Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,

Herre! før os tilbage til dig, saa ville vi vende tilbage, forny vore Dage som i fordums Tid!

22 — Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!

Thi mon du aldeles har forkastet os? mon du er saa saare vred paa os?