Йәрәмияниң жиға-зарлири 3
1 (Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
Jeg er den, der saa nød ved hans vredes ris,
2 Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
3 Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
ja, Haanden vender han mod mig Dagen lang.
4 (Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
Mit Kød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
5 У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
6 У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
7 (Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
8 Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
Om jeg end raaber og skriger, min Bøn er stængt ude.
9 У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne krøge.
10 (Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
11 Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
12 У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
13 (Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne paa mig;
14 Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
15 У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
16 (Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
Mine Tænder lod han bide i Flint, han traadte mig i Støvet;
17 Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
18 Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
og sagde: »Min Livskraft, mit Haab til HERREN er ude.«
19 (Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
At mindes min Vaande og Flakken er Malurt og Galde;
20 Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
min Sjæl, den mindes det grant, den grubler betynget.
21 Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
Det lægger jeg mig paa Sinde, derfor vil jeg haabe:
22 (Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
HERRENS Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
23 Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
hans Naade er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
24 Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor haaber jeg paa ham.
25 (Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
Dem, der bier paa HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
26 Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
det er godt at haabe i Stilhed paa HERRENS Frelse,
27 Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
godt for en Mand, at han bærer Aag i sin Ungdom.
28 (Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
Han sidde ensom og tavs, naar han lægger det paa ham;
29 Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
han trykke sin Mund mod Støvet, maaske er der Haab,
30 Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
række Kind til den, der slaar ham, mættes med Haan.
31 (Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
32 Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
har han voldt Kvide, saa ynkes han, stor er hans Naade;
33 Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
34 (Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
Naar Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
35 Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
naar Mandens Ret for den Højestes Aasyn bøjes,
36 Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
naar en Mand lider Uret i sin Sag — mon Herren ej ser det?
37 (Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
Hvo taler vel, saa det sker, om ej Herren byder?
38 Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
Kommer ikke baade ondt og godt fra den Højestes Mund?
39 Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
40 (Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
41 Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
42 Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
43 (Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skaansel,
44 Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
hylled dig i Skyer, saa Bønnen ej naaede frem;
45 Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
46 (Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
47 Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
48 Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
49 (Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
50 Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
51 Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
52 (Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
53 Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
54 Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: »Fortabt!«
55 (Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
Dit Navn paakaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
56 Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
du hørte min Røst: »O, gør dig ej døv for mit Skrig!«
57 Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
Nær var du, den Dag jeg kaldte, du sagde: »Frygt ikke!«
58 (Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
Du førte min Sag, o HERRE, genløste mit Liv;
59 И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
HERRE, du ser, jeg lider Uret, skaf mig min Ret!
60 Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
61 (Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
du hører deres Smædeord, HERRE, deres Rænker imod mig,
62 Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
63 Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
Se dem, naar de sidder eller staar, deres Nidvise er jeg.
64 (Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
65 Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
gør deres Hjerte forhærdet — din Forbandelse over dem! —
66 Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
