Йоел 2
1 Зион теғида канай челиңлар, Муқәддәс теғимда агаһ сигналини аңлитиңлар; Зиминда турғучи һәммәйлән дир-дир титрисун; Чүнки Пәрвәрдигарниң күни келиду, у йеқиндидур.
Blow ye a horn in Zion, sound an alarm in my holy mountain, let all the inhabitants of the land, tremble, —for coming is the day of Yahweh, for it is near!—
2 У күн болса қараңғу һәм сүр күн, Булутлар қапланған һәм қапқараңғу зулмәт күн, — таң сәһәр тағлар үстигә йейилғандәк, Зор һәм күчлүк бир хәлиқ келиду; Уларға охшаш болғучилар болуп бақмиған, Улардин кейинму, дәвирдин-дәвиргә йәнә болмайду.
A day of obscurity and deep gloom, a day of cloud, and thick darkness, as dusk, spread over the mountains, —a people, many and bold, like whom, hath not been from age-past times, and, after whom, shall not be again unto the years of generation after generation.
3 Уларниң алдида көйдүргүчи от маңиду, Уларниң кәйнидә болса бир ялқун көйдүрүп өтиду; Келиштин бурун зимин «Ерән бағчиси»дәк, Бирақ уларниң тапини тәккәндин кейин гүл-гиясиз чөл-баяван болиду; Бәрһәқ, улардин һеч немә қечип қутулалмайду.
Before him, hath a fire, devoured, and, after him, shall a flame, consume, —As the garden of Eden, is the land before him, but, after him, a desert most desolate, Moreover also, escape, giveth he none.
4 Уларниң қияпити атқа охшайду, Атлиқ ләшкәрдәк чапиду.
As the appearance of horses, is his appearance, and, as war-horses, so, shall they run:
5 Җәң һарвулири гүлдүрлигәндәк сада билән улар тағ чоққилиридин сәкрәп өтиду; Пахални параслап көйдүргән от авазидәк тараслап маңиду, Дәбдәбилик сәп түзәп турған күчлүк қошундәк жүриду,
Like the noise of chariots on the tops of the mountains, shall they rattle along, like the noise of a flame of fire, devouring dry straw, —like a people bold, arrayed for battle.
6 Уларниң алдида әлләр қаттиқ азаплиниду, Һәммә чирай татирип кетиду.
Because of him, shall peoples’, be in anguish, —all faces, have withdrawn their colour.
7 Улар палванлардәк жүгүриду; Җәңчиләрдәк сепилдин артилип өтиду; Һәммиси өз алдиға қарап жүрүш қилиду; Сәплирини һеч бузмайду.
Like heroes, shall they run, like men of war, shall they mount a wall, —and, every one—along his own road, shall they march along, and shall not change their paths;
8 Һеч қайсиси өз қериндишини қистимайду; Һәр қайсиси өз йолида маңиду; Қуралларға етилсиму, яриланмай өтүп маңиду;
Nor, against each other, shall they strike, Each—on his own highway, shall they march, —though, in among the weapons, they fall, they shall not stop.
9 Шәһәрниң һәммә йеригә чепишиду; Сепил үстидә жүгүрүп жүриду; Өйләргә ямишип чиқиду; Деризиләрдин оғридәк кириду.
Upon the city, shall they leap, on the wall, shall they run, up the houses, shall they climb, —through the windows, shall they enter, like a thief,
10 Улар алдида йәр-зиминни титрәк басиду, Асманлар тәвринип кетиду; Қуяш һәм ай қараңғулишип кетиду, Юлтузлар җуласини қайтурувалиду.
Before him, hath quaked the earth, have trembled the heavens, —the sun and the moon, have become dark, and, the stars, have withdrawn their shining;
11 Пәрвәрдигар Өз қошуни алдида авазини қоюветиду, Чүнки Униң баргаһи паянсиздур; Униң сөзини орунлиғучи күчлүктур; Чүнки Пәрвәрдигарниң күни улуқ, интайин дәһшәтликтур; Ким уни көтирәлисун?
And, Yahweh, hath uttered his voice, before his host, for great indeed is his camp, for bold is he who executeth his word, —for great is the day of Yahweh, and awful exceedingly, Who then shall endure it?
12 Бирақ һәтта һазирму, — дәйду Пәрвәрдигар, — Чин көңлүңләр билән, розилар билән, жиғилар билән матәм тутуп Мениң йенимға қайтип келиңлар;
Even now, therefore, urgeth Yahweh, Turn ye unto me, with all your heart, —and with fasting and with weeping, and with lamentation;
13 Кийим-кечигиңларни әмәс, бәлки жүрәк-бағриңларни тилип, Пәрвәрдигар Худайиңларниң йениға қайтип бериңлар; Чүнки У меһри-шәпқәтлик һәм рәһимдил, Асан ғәзәпләнмәйду, зор меһир-муһәббәтликтур, Яманлиқтин янидиған [Худа]дур.
And rend your heart, and not your garments, turn therefore, unto Yahweh your God, —for, gracious and full of compassion, is he, slow to anger, and abundant in loving- kindness, and will grieve over calamity.
14 Ким билиду, У җазалаштин йенип, рәһим қилип бирәр бәрикәтни, Пәрвәрдигар Худайиңларға сунғидәк бирәр «ашлиқ һәдийә» һәм «шарап һәдийә»ни қалдуруп кетәмду техи?
Who knoweth, he may turn and grieve, —and leave behind him, a blessing, a meal-offering and a drink-offering, to Yahweh your God?
15 Зион теғида канай челиңлар, «Роза тутайли» дәп [Худаға] мәхсус бир мәзгилни айриңлар, Җамаәткә мәхсус жиғилимиз, дәп җакалаңлар;
Blow ye a horn, in Zion, —hallow a fast, call a solemn assembly:
16 Әлни жиғиңлар, җамаәтни пакландуруңлар, Ақсақалларни җәм қилиңлар, балиларни, емиватқанларниму жиғиңлар; Той қиливатқан жигит өз өйидин, Ятлиқ болидиған қиз һуҗрисидин чиқсун;
Gather the people, hallow a convocation, collect the elders, gather the children, and the sucklings of the breasts, —let the bridegroom, come forth, from his chamber, and the bride from her bower:
17 Каһинлар, йәни Пәрвәрдигарниң хизмәтчилири айван билән қурбангаһ оттурисида жиға-зерә көтәрсун, Улар ейтсунки, «И Пәрвәрдигар, Өз хәлқиңгә ичиңни ағритқайсән, Өз мирасиңни хорлуқтин сақлап, Уларни әлләргә сөз-чөчәк болушқа қоймиғайсән; Әл-жутлар арисида: «Уларниң Худаси қени?» дейилмисун».
Between the porch and the altar, let the priests, weep, the attendants of Yahweh, —and let them say—Look with pity, O Yahweh, upon thy people, and do not deliver thine inheritance to reproach, that the nations, should mock them, Why should they say among the peoples, Where is their God?
18 Андин Пәрвәрдигар Өз зиминиға отлуқ муһәббитини, Өз хәлқигә рәһим-шәпқәтни көрсәтти;
And Yahweh became jealous for his land, —and took pity on his people;
19 Пәрвәрдигар җававән Өз хәлқигә мундақ деди: — «Мана, Мән силәргә буғдай, йеңи шарап вә зәйтун мейини әвәтимән, Силәр булардин қандурулисиләр; Вә Мән силәрни қайтидин әлләр арисида шәрмәндә қилип қоймаймән;
Then answered Yahweh, and said to his people: —Behold me! sending you the corn, and the new wine and the oil, so shall ye be satisfied therewith; and I will not make you, any more, a reproach among the nations.
20 Һәм шималдин кәлгүчини силәрдин жирақ қилип, Униң алди қисмини шәрқий деңизға, Кәйни қисмини ғәрбий деңизға қоғливетимән; Уни чөл бир зиминға һайдиветимән; Униң сесиқлиғи пурап туриду, Пасиқ һиди чиқиду; Чүнки у «чоң ишларни қилғучимән» дәп өзини улуқ қилмақчи болиду.
And, the Northerner, will I remove far from you, and drive him into a land parched and desolate, with, his face, toward the eastern sea, and, his rear, toward the hinder sea, —then shall come up his ill odour, yea his stench, shall ascend, because he hath shown himself great in doing.
21 Қорқма, и зимин; Шатлинип хошал бол; Чүнки Пәрвәрдигар улуқ ишларни қилған.
Be not thou afraid, O soil, —exult and rejoice, because Yahweh, hath shown himself great, in doing.
22 И даладики һайванлар, қорқмаңлар; Чүнки чөллүктики от-чөпләр бәрқ урмақта; Дәрәқ мевисини бәрмәктә, Әнҗир дәриғи, үзүм тели толуқ һосул бериду.
Be not afraid, ye beasts of the field, for sprouted have the pastures of the wilderness, —for, the tree, hath borne its fruit, the fig-tree and the vine, have yielded their wealth.
23 Һәм силәр, Зионниң балилири, шатлинип Пәрвәрдигар Худайиңлардин хурсән болуңлар; Чүнки У һәққанийлиқ бойичә силәргә «авалқи ямғурлар»ни бериду; У силәргә һөл-йеғин бериду, Йәни башта болғандәк «авалқи ямғурлар» һәм «кейинки ямғурлар»ни яғдуриду.
Ye sons of Zion, then, exult and be glad in Yahweh your God, for he hath given you the seed-rain, in right manner, —Yea he hath caused to descend for you a down-pour, of seed-rain and of the harvest-rain in the first month;
24 Хаманлар буғдайға толған болиду, Идиш-күпләр йеңи шарап һәм майларға толуп ташиду.
So shall the threshing-floors, be filled, with corn, —and the vats, overflow, with new wine and oil.
25 Вә Мән силәргә чекәткиләр, чекәткә личинкилири, «вәйранчи қурут»лар, «чишлигүчи қурут»лар, Йәни Мән араңларға әвәткән улуқ қошунум йегән жилларни қайтуруп беримән;
Then will I make good to you the years which were eaten by the swarming locust, the grass locust, and the corn locust and the creeping locust, —even my great army, which I sent among you.
26 Силәр болушичә йәп, қандурулисиләр, Шуниңдәк силәргә карамәт ишларни көрсәткән Пәрвәрдигар Худайиңларниң намини мәдһийиләйсиләр; Шуниң билән Мениң хәлқим һәргиз йәнә хиҗаләткә қалмайду.
And ye shall eat and eat, and be satisfied, and shall praise the name of Yahweh your God, who hath dealt with you wondrously, —so shall my people, not be abashed, unto times age-abiding.
27 Силәр Мениң Исраил ичидә турғанлиғимни, Шундақла Мәнки Пәрвәрдигар силәрниң Худайиңлар екәнлигимни, Мәндин башқа һеч ким болмайдиғанлиғини билисиләр; Шуниң билән Мениң хәлқим һәргиз йәнә хиҗаләткә қалмайду.
So shall ye know that, in the midst of Israel, I am, and that, I, Yahweh, am your God, and none else, —and my people, shall not be abashed, unto times age-abiding.
28 Һәм кейин, Мән Өз Роһумни барлиқ әт егилири үстигә қуйимән; Силәрниң оғул-қизлириңлар бешарәт бериду, Қерилириңлар аламәт чүшләрни көриду, Жигитлириңлар ғайипанә аламәт көрүнүшләрни көриду;
And it shall come to pass, afterwards, I will pour out my spirit upon all flesh, and your sons and your daughters, shall prophesy, —your old men, shall dream, dreams, your young men, shall see, visions;
29 Бәрһәқ, шу күнләрдә қуллар үстигиму, дедәкләр үстигиму Роһумни қуйимән.
Moreover also, upon the servants and upon the handmaids—in those days, will I pour out my spirit;
30 Мән асманларда, зиминдә карамәтләрни, Қан, от, ис-түтәк түврүклирини көрситимән.
And I will set forth wonders in the heavens, and in the earth, —blood, and fire, and columns of smoke:
31 Пәрвәрдигарниң улуқ һәм дәһшәтлик күни кәлмигичә, Қуяш қараңғулуққа, Ай қанға айландурулиду.
The sun, shall be turned into darkness, and the moon into blood, —before the coming of the great and awful day of Yahweh.
32 Һәм шундақ әмәлгә ашурулидуки, Пәрвәрдигарниң намини чақирип нида қилғанларниң һәммиси қутқузулиду; Чүнки Пәрвәрдигар дегинидәк, Зион теғида һәм Йерусалимда, Һәмдә Пәрвәрдигар чақирмақчи болған «қалдиси»лар үчүн қутқузуш-ниҗат болиду.
And it shall come to pass, whosoever, shall call on the name of Yahweh, shall be delivered, —For in Mount Zion, and in Jerusalem, shall be a delivered remnant, just as Yahweh hath said, and among the survivors, whom Yahweh doth call.
