Аюп 7

1 Инсанға зиминда җәврә-җапа чекидиған турмуш бекитилгән әмәсму? Униң күнлири бир мәдикарниңкигә охшаш әмәсму?

¿No es el destino del hombre en la tierra una lucha? ¿No son sus días como los de un jornalero,

2 Қул кәчқурунниң сайисигә тәшна болғандәк, Мәдикар өз әмгигиниң һәққини күткәндәк,

Como el esclavo que anhela la sombra o como un jornalero que espera su pago?

3 Мана беһудә айлар маңа бекитилгән, Ғәшликкә толған кечиләр маңа несип қилинған.

Así yo heredé meses sin provecho y me fueron asignadas noches de aflicción.

4 Мән ятқинимда: «Қачан қопармән?» дәп ойлаймән, Бирақ кәч узундин узун болиду, Таң атқичә пүтүн бир кечә мән толғинип ятимән.

Cuando estoy acostado digo: ¿Cuándo me levantaré? Y la noche se alarga, y me lleno de inquietudes hasta el alba.

5 Әтлирим қурутлар һәм топа-чаңлар билән қапланди, Терилирим йерилип, йириңлап кәтти.

Mi carne está cubierta de gusanos y de costras de polvo. Mi piel se agrieta y supura.

6 Күнлирим бапкарниң мокисидинму иштик өтиду, Улар үмүтсизлик билән аяқлишай дәп қалди.

Mis días se me van más veloces que la lanzadera y se me acaban sin esperanza.

7 [Аһ Худа], мениң җеним бир нәпәсла халас. Көзүм яхшилиқни қайтидин көрмәйдиғанлиғи есиңдә болсун;

Acuérdate que mi vida es un soplo. Mis ojos no volverán a ver el bien.

8 Мени Көргүчиниң көзи иккинчи қетим маңа қаримайду, Сән нәзириңни үстүмгә чүшүргиниңдә, мән йоқалған болимән.

El ojo del que me ve ya no me verán. Tus ojos se fijarán en mí, pero no existiré.

9 Булут ғайип болуп, қайта көрүнмигәндәк, Охшашла тәһтисараға чүшкән адәм қайтидин чиқмайду. (Sheol h7585)

Como la nube se deshace y se va, así el que baja al Seol no subirá. (Sheol h7585)

10 У йәнә өз өйигә қайтмайду, Өз жути уни қайта тонумайду.

No regresa a su vivienda y ya no lo reconoce su lugar.

11 Шуңа мән ағзимни жуммай, Роһумниң дәрд-әлими билән сөз қилай, Җенимниң азавидин зарлаймән.

Por tanto, no refrenaré mi boca. Hablaré en la angustia de mi espíritu. Me quejaré en la amargura de mi alma.

12 Немишкә Сән үстүмдин күзәт қилисән? Мән [хәтәрлик] бир деңизму-я? Яки деңиздики бир әҗдиһамумән?

¿Soy yo el mar o el monstruo marino para que asignes guardia sobre mí?

13 Мән: «Аһ, ятқан орнум маңа раһәт бериду, Көрпәм налә-пәрядимға дәрман болиду» — десәм,

Si digo: Me consolará mi lecho, mi cama aliviará mi queja,

14 Әнди Сән чүшләр билән мени қорқутиватисән, Ғайипанә аламәтләр билән маңа вәһимә салисән.

entonces me aterras con sueños y me turbas con visiones.

15 Шуниң үчүн боғулушумни, өлүмни, Бу сүйәклиримгә қарап олтириштин артуқ билимән.

De manera que mi alma prefiere la asfixia, la muerte más bien que mis huesos.

16 Мән өз җенимдин тойдум; Мениң мәңгүгә яшиғум йоқ, Мени мәйлимгә қойивәткин, Мениң күнлирим беһудидур.

Repugno la vida. No voy a vivir para siempre. Déjame, mis días son vanidad.

17 Инсан балиси немиди? Сән немишкә уни чоң билисән, Немә дәп униңға көңүл берисән?

¿Qué es el hombre para que lo engrandezcas, para que te preocupes por él,

18 Һәр әтигәндә уни сүрүштүрүп келисән, Һәр нәпәс уни синайсән!

para que lo examines cada mañana y lo pruebes en todo momento?

19 Қачанғичә мениңдин нәзириңни алмайсән, Маңа қачанғичә ағзимдики сериқ суни жутувалғидәк арам бәрмәйсән?

¿Hasta cuándo no apartarás tu mirada de mí, ni me soltarás para que trague saliva?

20 Мән гуна қилған болсамму, и инсанийәтни Күзәткүчи, Саңа немә қилиптимән?! Мән Саңа жүк болуп қалдимму? Буниң билән мени Өзүңгә зәрбә нишани қилғансәнму?

Si pequé, ¿cuál [daño] te hago a Ti, oh Guardián de los hombres? ¿Por qué me pones como blanco tuyo hasta convertirme en una carga para mí mismo?

21 Сән немишкә мениң итаәтсизлигимни кәчүрүм қилип, Гунайимни сақит қилмайсән? Чүнки мән пат арида топиниң ичидә ухлаймән; Сән мени издәп келисән, лекин мән мәвҗут болмаймән».

¿Por qué no quitas mi rebelión y perdonas mi iniquidad? Porque ahora me acostaré en el polvo. Tú me buscarás, pero no estaré.