Аюп 6

1 Аюп җававән мундақ деди: —

Y respondió Job, y dijo:

2 «Аһ, мениң дәрдлик зарлирим таразида өлчәнсә! Аһ, бешимға чүшкән барлиқ балаю-қаза булар билән биллә таразиланса!

¡Oh si se pesasen al justo mi queja y mi tormento, y fuesen alzadas igualmente en balanza!

3 Шундақ қилинса у һазир деңиздики қумдин еғир болуп чиқиду; Шуниң үчүн сөзлирим тәлвиләрчә болуватиду.

Porque [mi tormento] pesaría más que la arena de la mar: y por tanto mis palabras son cortadas.

4 Чүнки Һәммигә Қадирниң оқлири маңа санҗилип ичимдә туруватиду, Уларниң зәһирини роһум ичмәктә, Тәңриниң вәһимилири маңа қарши сәп түзүп һуҗум қиливатиду.

Porque las saetas del Todopoderoso están en mí, cuyo veneno bebe mi espíritu; y terrores de Dios me combaten.

5 Явайи ешәк от-чөп тапқанда һаңрамду? Кала болса йәм-хәшәк үстидә мөрәмду?

¿Por ventura gime el asno montés junto a la yerba? ¿O brama el buey junto a su pasto?

6 Туз болмиса тәмсиз нәрсини йегили боламду? Хам тухумниң еқиниң тәми барму?

¿Comerse ha lo desabrido sin sal? ¿o habrá gusto en la clara del huevo?

7 Җеним уларға тәгсиму сәскинип кетиду, Улар маңа жиркиничлик тамақ болуп туюлиду.

Las cosas que mi alma no quería tocar antes, ahora por los dolores son mi comida.

8 Аһ, мениң тәшна болғиним кәлсиди! Тәңри интизаримни иҗабәт қилсиди!

¡Quién me diese que viniese mi petición, y que Dios me diese lo que espero!

9 Аһ, Тәңри мени янчип ташлисун! У қолини қоюветип җенимни үзүп ташлашқа мувапиқ көрсиди!

¡Y que Dios quisiese quebrantarme; y que soltase su mano, y me despedazase!

10 Шундақ болса, маңа тәсәлли болатти, Һәтта рәһимсиз ағриқларда қийналсамму, шатлинаттим; Чүнки Муқәддәс Болғучиниң сөзлиридин танмиған болаттим!

Y en esto crecería mi consolación, si me asase con dolor sin tener misericordia: no que haya contradicho las palabras del Santo.

11 Мәндә өлүмни күткидәк йәнә қанчилик мағдур қалди? Мениң сәвир-тақәтлик болуп һаятимни узартишимниң немә нәтиҗиси болар?

¿Qué es mi fortaleza, para esperar aun? ¿Y qué es mi fin, para dilatar mi vida?

12 Мениң күчүм таштәк чиңму? Мениң әтлирим мистин ясалғанмиди?

¿Mi fortaleza, es la de las piedras? ¿o mi carne, es de acero?

13 Өзүмгә ярдәм бәргидәк мағдурум қалмиди әмәсму? Һәр қандақ әқил-тәдбир мәндин қоғливетилгән әмәсму?

¿No me ayudo cuánto puedo? ¿y con todo eso el poder me falta del todo?

14 Үмүтсизлинип кетиватқан кишигә дости меһриванлиқ көрсәтмики зөрүрдур; Болмиса у Һәммигә қадирдин қорқуштин ваз кечиши мүмкин.

El atribulado es consolado de su compañero: mas el temor del Omnipotente es dejado.

15 Бирақ бурадәрлирим вақитлиқ «алдамчи ериқ» сүйидәк, Маңа һелигәрлик билән муамилә қилмақта; Улар сулири еқип түгигән ериққа охшайду.

Mis hermanos me han mentido como arroyo; pasáronse como las riberas impetuosas,

16 Еригән муз сулири ериққа киргәндә улар қаридап кетиду, Қарлар уларниң ичидә йоқилип кетиду,

Que están escondidas por la helada, y encubiertas con nieve,

17 Улар пәсилниң иллиши билән қуруп кетиду; Һава иссип кәткәндә, изидин йоқилип кетиду.

Que al tiempo del calor son deshechas; y en calentándose, desaparecen de su lugar.

18 Сәпәрдашлар маңған йолидин чиқип, ериққа бурулиду; Улар ериқни бойлап меңип, чөлдә езип өлиду.

Apártanse de las sendas de su camino, suben en vano, y se pierden.

19 Темалиқ карванларму ериқ издәп маңди; Шебалиқ содигәрләрму уларға үмүт билән қариди;

Miráron las los caminantes de Temán, los caminantes de Sabá esperaron en ellas:

20 Бирақ улар ишәнгинидин үмүтсизлинип номуста қалди; Улар әшу йәргә келиши билән паракәндичиликкә учриди.

Mas fueron avergonzados por su esperanza; porque vinieron hasta ellas, y se hallaron confusos.

21 Мана силәр уларға охшаш [маңа тайини] йоқ болуп қалдиңлар; Силәр қорқунучлуқ бир вәһимини көрүпла қорқуп кетиватисиләр.

Ahora ciertamente vosotros sois como ellas: que habéis visto el tormento, y teméis.

22 Мән силәргә: «Маңа бериңлар», Яки: «Маңа мал-мүлүклириңлардин һәдийә қилиңлар?» — дегәнни қачан дәп баққан?

¿Héos dicho: Traédme, y de vuestro trabajo pagád por mí,

23 Яки: «Мени езитқучиниң қолидин қутқузуңлар!» Яки «Зораванларниң қолидин гөрүгә пул бәрсәңлар!» дәп баққанму?

Y librádme de mano del angustiador, y redimídme del poder de los violentos?

24 Маңа үгитип қоюңлар, сүкүт қилимән; Нәдә йолдин чиққанлиғимни маңа көрситип бериңлар.

Enseñádme, y yo callaré; y hacédme entender en que he errado.

25 Тоғра сөзләр немидегән өткүр-һә! Бирақ әйиплириңлар зади немини испатлалайду?!

¡Cuán fuertes son las palabras de rectitud! ¿y qué reprende, el que reprende de vosotros?

26 Үмүтсизләнгән кишиниң гәплири өтүп кетидиған шамалдәк турса, Пәқәт сөзләрнила әйиплимәкчимусиләр?

¿No estáis pensando las palabras para reprender; y echáis al viento palabras perdidas?

27 Силәр житим-йесирларниң үстидә чәк ташлишисиләр! Дост-бурадириңлар үстидә содилишисиләр!

También os arrojáis sobre el huérfano; y hacéis hoyo delante de vuestro amigo.

28 Әнди маңа йүз туранә қарап беқиңлар; Алдиңлардила ялған сөз қилаламдим?

Ahora pues, si queréis, mirád en mí: y ved si mentiré delante de vosotros.

29 Өтүнимән, болди қилиңлар, гуна болмисун; Раст, қайтидин ойлап беқиңлар, Чүнки өзүмниң тоғрилиғим [таразида] туриду.

Tornád ahora, y no haya iniquidad; y volvéd aun a mirar por mi justicia en esto:

30 Тилимда хаталиқ барму? Тилим яманлиқни зади теталмасму?

Si hay iniquidad en mi lengua: o si mi paladar no entiende los tormentos.