Аюп 6

1 Аюп җававән мундақ деди: —

Allora Giobbe rispose:

2 «Аһ, мениң дәрдлик зарлирим таразида өлчәнсә! Аһ, бешимға чүшкән барлиқ балаю-қаза булар билән биллә таразиланса!

Se ben si pesasse il mio cruccio e sulla stessa bilancia si ponesse la mia sventura...

3 Шундақ қилинса у һазир деңиздики қумдин еғир болуп чиқиду; Шуниң үчүн сөзлирим тәлвиләрчә болуватиду.

certo sarebbe più pesante della sabbia del mare! Per questo temerarie sono state le mie parole,

4 Чүнки Һәммигә Қадирниң оқлири маңа санҗилип ичимдә туруватиду, Уларниң зәһирини роһум ичмәктә, Тәңриниң вәһимилири маңа қарши сәп түзүп һуҗум қиливатиду.

perché le saette dell'Onnipotente mi stanno infitte, sì che il mio spirito ne beve il veleno e terrori immani mi si schierano contro!

5 Явайи ешәк от-чөп тапқанда һаңрамду? Кала болса йәм-хәшәк үстидә мөрәмду?

Raglia forse il somaro con l'erba davanti o muggisce il bue sopra il suo foraggio?

6 Туз болмиса тәмсиз нәрсини йегили боламду? Хам тухумниң еқиниң тәми барму?

Si mangia forse un cibo insipido, senza sale? O che gusto c'è nell'acqua di malva?

7 Җеним уларға тәгсиму сәскинип кетиду, Улар маңа жиркиничлик тамақ болуп туюлиду.

Ciò che io ricusavo di toccare questo è il ributtante mio cibo!

8 Аһ, мениң тәшна болғиним кәлсиди! Тәңри интизаримни иҗабәт қилсиди!

Oh, mi accadesse quello che invoco, e Dio mi concedesse quello che spero!

9 Аһ, Тәңри мени янчип ташлисун! У қолини қоюветип җенимни үзүп ташлашқа мувапиқ көрсиди!

Volesse Dio schiacciarmi, stendere la mano e sopprimermi!

10 Шундақ болса, маңа тәсәлли болатти, Һәтта рәһимсиз ағриқларда қийналсамму, шатлинаттим; Чүнки Муқәддәс Болғучиниң сөзлиридин танмиған болаттим!

Ciò sarebbe per me un qualche conforto e gioirei, pur nell'angoscia senza pietà, per non aver rinnegato i decreti del Santo.

11 Мәндә өлүмни күткидәк йәнә қанчилик мағдур қалди? Мениң сәвир-тақәтлик болуп һаятимни узартишимниң немә нәтиҗиси болар?

Qual la mia forza, perché io possa durare, o qual la mia fine, perché prolunghi la vita?

12 Мениң күчүм таштәк чиңму? Мениң әтлирим мистин ясалғанмиди?

La mia forza è forza di macigni? La mia carne è forse di bronzo?

13 Өзүмгә ярдәм бәргидәк мағдурум қалмиди әмәсму? Һәр қандақ әқил-тәдбир мәндин қоғливетилгән әмәсму?

Non v'è proprio aiuto per me? Ogni soccorso mi è precluso?

14 Үмүтсизлинип кетиватқан кишигә дости меһриванлиқ көрсәтмики зөрүрдур; Болмиса у Һәммигә қадирдин қорқуштин ваз кечиши мүмкин.

A chi è sfinito è dovuta pietà dagli amici, anche se ha abbandonato il timore di Dio.

15 Бирақ бурадәрлирим вақитлиқ «алдамчи ериқ» сүйидәк, Маңа һелигәрлик билән муамилә қилмақта; Улар сулири еқип түгигән ериққа охшайду.

I miei fratelli mi hanno deluso come un torrente, sono dileguati come i torrenti delle valli,

16 Еригән муз сулири ериққа киргәндә улар қаридап кетиду, Қарлар уларниң ичидә йоқилип кетиду,

i quali sono torbidi per lo sgelo, si gonfiano allo sciogliersi della neve,

17 Улар пәсилниң иллиши билән қуруп кетиду; Һава иссип кәткәндә, изидин йоқилип кетиду.

ma al tempo della siccità svaniscono e all'arsura scompaiono dai loro letti.

18 Сәпәрдашлар маңған йолидин чиқип, ериққа бурулиду; Улар ериқни бойлап меңип, чөлдә езип өлиду.

Deviano dalle loro piste le carovane, avanzano nel deserto e vi si perdono;

19 Темалиқ карванларму ериқ издәп маңди; Шебалиқ содигәрләрму уларға үмүт билән қариди;

le carovane di Tema guardano là, i viandanti di Saba sperano in essi:

20 Бирақ улар ишәнгинидин үмүтсизлинип номуста қалди; Улар әшу йәргә келиши билән паракәндичиликкә учриди.

ma rimangono delusi d'avere sperato, giunti fin là, ne restano confusi.

21 Мана силәр уларға охшаш [маңа тайини] йоқ болуп қалдиңлар; Силәр қорқунучлуқ бир вәһимини көрүпла қорқуп кетиватисиләр.

Così ora voi siete per me: vedete che faccio orrore e vi prende paura.

22 Мән силәргә: «Маңа бериңлар», Яки: «Маңа мал-мүлүклириңлардин һәдийә қилиңлар?» — дегәнни қачан дәп баққан?

Vi ho detto forse: «Datemi qualcosa» o «dei vostri beni fatemi un regalo»

23 Яки: «Мени езитқучиниң қолидин қутқузуңлар!» Яки «Зораванларниң қолидин гөрүгә пул бәрсәңлар!» дәп баққанму?

o «liberatemi dalle mani di un nemico» o «dalle mani dei violenti riscattatemi»?

24 Маңа үгитип қоюңлар, сүкүт қилимән; Нәдә йолдин чиққанлиғимни маңа көрситип бериңлар.

Istruitemi e allora io tacerò, fatemi conoscere in che cosa ho sbagliato.

25 Тоғра сөзләр немидегән өткүр-һә! Бирақ әйиплириңлар зади немини испатлалайду?!

Che hanno di offensivo le giuste parole? Ma che cosa dimostra la prova che viene da voi?

26 Үмүтсизләнгән кишиниң гәплири өтүп кетидиған шамалдәк турса, Пәқәт сөзләрнила әйиплимәкчимусиләр?

Forse voi pensate a confutare parole, e come sparsi al vento stimate i detti di un disperato!

27 Силәр житим-йесирларниң үстидә чәк ташлишисиләр! Дост-бурадириңлар үстидә содилишисиләр!

Anche sull'orfano gettereste la sorte e a un vostro amico scavereste la fossa.

28 Әнди маңа йүз туранә қарап беқиңлар; Алдиңлардила ялған сөз қилаламдим?

Ma ora degnatevi di volgervi verso di me: davanti a voi non mentirò.

29 Өтүнимән, болди қилиңлар, гуна болмисун; Раст, қайтидин ойлап беқиңлар, Чүнки өзүмниң тоғрилиғим [таразида] туриду.

Su, ricredetevi: non siate ingiusti! Ricredetevi; la mia giustizia è ancora qui!

30 Тилимда хаталиқ барму? Тилим яманлиқни зади теталмасму?

C'è forse iniquità sulla mia lingua o il mio palato non distingue più le sventure?