Аюп 4
1 Теманлиқ Елифаз җававән мундақ деди: —
Then answered Eliphaz the Themanite, and said,
2 «Бириси сән билән сөзләшмәкчи болса, еғир аламсән? Бирақ ким ағзиға кәлгән гәпни жутуваталайду?
If we essay to address a word to thee, wilt thou be wearied? yet who is able to refrain from speaking?
3 Қара, сән көп адәмләргә тәлим-тәрбийә бәргән адәмсән, Сән җансиз қолларға күч бәргәнсән,
Behold, thou hast [ere this] corrected many, and weak hands thou wast wont to strengthen.
4 Сөзлириң дәлдәңшип аран маңидиғанларни риғбәтләндүргән, Тизлири пүкүлгәнләрни йөлигәнсән.
Him that stumbled thy words used to uphold, and to sinking knees thou gavest vigor.
5 Бирақ һазир нөвәт саңа кәлди, Шуниңлиқ билән һалиңдин кәттиң, Балаю-апәт саңа тегиши билән, Сән алақзадә болуп кәттиң.
Yet now, when it cometh to thee, thou art wearied: it toucheth even thee, and thou art terrified.
6 Ихласмәнлигиң таянчиң болуп кәлмигәнму? Йоллириңдики дуруслуқ үмүтүңниң асаси әмәсмиди?
Is not then thy fear of God still thy confidence, thy hope equal to the integrity of thy ways?
7 Есиңгә ал, ким бегуна туруп вәйран болуп баққан? Дурусларниң һаяти нәдә үзүлүп қалған?
Remember, I pray thee, who ever perished, being innocent? or where were the righteous destroyed?
8 Мән көргинимдәк, гуна билән йәр ағдуруп аваричилик териғанлар, Охшашла һосул алиду.
Even as I have seen, that those who plough wrong-doing, and sow trouble, have to reap the same.
9 Тәңриниң бир нәпәси биләнла улар гумран болиду, Униң ғәзивиниң партлиши билән улар йоқилип кетиду.
Before the breathing of God they perish, and before the breath of his nostrils they come to their end.
10 Ширниң һөкирәшлири, Һәм әшәддий ширниң авази [бар болсиму], Шир асланлириниң чишлири сундурулиду;
The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken.
11 Батур шир болса ов тапалмай йоқилишқа йүзлиниду, Чиши ширниң күчүклири чечилип кетиду.
The old lion perisheth for lack of prey, and the whelps of the lioness have to scatter themselves abroad.
12 — Мана, маңа бир сөз ғайипанә кәлди, Қулиқимға бир шивирлиған аваз кирди,
But to me a word came by stealth, and my ear took in a scarcely perceptible whisper thereof.
13 Түн кечидики ғайипанә көрүнүшләрдин чиққан ойларда, Адәмләрни чоңқур уйқа басқанда,
In intense thoughts out of visions of the night, when deep sleep falleth on men:
14 Қорқунуч вә титрәкму мени басти, Сүйәк-сүйәклиримни титритивәтти;
Dread came over me, with trembling, and it caused all my bones to shudder.
15 Көз алдимдин бир роһ өтүп кәтти; Бәдинимдики түклирим һүрпийип кәтти.
Then flitted a spirit past before my face; the hair of my body stood up:
16 У роһ орнида мидирлимай турди, бирақ турқини көрәлмидим; Көз алдимда бир гәвдә турупту; Шивирлиған бир аваз аңланди: —
It stood still, but I could not recognize its form; a figure was before my eyes, a slight whisper, then a [louder] voice I heard, saying,
17 «Инсан балиси Тәңридин һәққаний болаламду? Адәм өз Яратқучисидин пак болаламду?
Can a mortal be more righteous than God? or can a man be more pure than his Maker?
18 Мана, У Өз қуллириға ишәнмигән, Һәтта пәриштилириниму «Наданлиқ қилған!» дәп әйиплигән йәрдә,
Behold, in his servants he putteth no trust, and his angels he chargeth with folly:
19 Ули топилардин болған инсанлар, Лайдин ясалған өйләрдә турғучилар қандақ болар!? Улар пәрванидинму асанла янҗилиду!
How much less in those that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed till they come to be eaten by the moth?
20 Улар таң билән кәч арилиғида кукум-талқан болиду; Улар һеч ким нәзиригә алмиған һалда мәңгүгә йоқилиду.
From morning to evening are they broken to pieces: without laying it [to heart] they perish for ever.
21 Уларниң чедир таниси жулуп ташланғанғу? Улар һеч даналиққа техи еришмәйла өлүп кетиду!».
Behold, their excellency which is in them is torn away: they die, and this without wisdom.
