Аюп 39

1 Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?

Vet du tiden för stengetterna att föda, vakar du över när hindarna bör kalva?

2 Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?

Räknar du månaderna som de skola gå dräktiga, ja, vet du tiden för dem att föda?

3 Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;

De böja sig ned, de avbörda sig sina foster, hastigt göra de sig fria ifrån födslovåndan.

4 Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.

Deras ungar frodas och växa till på marken, så springa de sin väg och vända ej tillbaka.

5 Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?

Vem har skänkt vildåsnan hennes frihet, vem har lossat den skyggas band?

6 Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.

Se, hedmarken gav jag henne till hem, och saltöknen blev hennes boning.

7 У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.

Hon ler åt larmet i staden, hon hör ingen pådrivares rop.

8 У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.

Vad hon spanar upp på berget har hon till bete, hon letar efter allt som är grönt.

9 Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?

Skall vildoxen finnas hågad att tjäna dig och att stanna över natten invid din krubba?

10 Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?

Kan du tvinga vildoxen att gå i fåran efter töm och förmå honom att i ditt spår harva markerna jämna?

11 Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?

Kan du lita på honom, då ju hans kraft är så stor, kan du betro åt honom ditt arbetes frukt?

12 Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?

Överlåter du åt honom att föra hem din säd och att hämta den tillhopa till din loge?

13 Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?

Strutshonans vingar flaxa med fröjd, men vad modersömhet visa väl hennes pennor, hennes fjädrar?

14 У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.

Åt jorden överlåter hon ju sina ägg och ruvar dem ovanpå sanden.

15 Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.

Hon bryr sig ej om att en fot kan krossa dem, att ett vilddjur kan trampa dem sönder.

16 Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.

Hård är hon mot sin avkomma, såsom vore den ej hennes; att hennes avel kan gå under, det bekymrar henne ej.

17 Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.

Ty Gud har gjort henne glömsk för vishet, han har ej tilldelat henne förstånd.

18 Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.

Men när det gäller, piskar hon sig själv upp till språng; då ler hon åt både häst och man.

19 Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?

Är det du som giver åt hästen hans styrka och kläder hans hals med brusande man?

20 Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?

Är det du som lär honom gräshoppans språng? Hans stolta frustning, en förskräckelse är den!

21 У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.

Han skrapar marken och fröjdar sig i sin kraft och rusar så fram mot väpnade skaror.

22 У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.

Han ler åt fruktan och känner ej förfäran, han ryggar icke tillbaka för svärd.

23 Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,

Omkring honom ljuder ett rassel av koger, av ljungande spjut och lans.

24 У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.

Han skakas och rasar och uppslukar marken, han kan icke styra sig, när basunen har ljudit.

25 Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.

För var basunstöt frustar han: Huj! Ännu i fjärran vädrar han striden, anförarnas rop och larmet av härskrin.

26 Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?

Är det ett verk av ditt förstånd, att falken svingar sig upp och breder ut sina vingar till flykt mot söder?

27 Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?

Eller är det på ditt bud som örnen stiger så högt och bygger sitt näste i höjden?

28 У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.

På klippan bor han, där har han sitt tillhåll, på klippans spets och på branta berget.

29 Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.

Därifrån spanar han efter sitt byte, långt bort i fjärran skådar hans ögon.

30 Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».

Hans ungar frossa på blod, och där slagna ligga, där finner man honom.