Аюп 39
1 Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
Kan du sätta tiden, när stengetterna skola kidla på bergen? Eller hafver du märkt, när hindarna gå hafvande?
2 Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
Hafver du räknat deras månader, när de fulle varda; eller vetst du tiden, när de skola föda?
3 Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
De böja sig, när de föda, och rifva sig, och låta ut sina ungar.
4 Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
Deras ungar varda fete, och växa ute; de gå ut, och komma intet till dem igen.
5 Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
Ho hafver låtit vildåsnan så fri gå? Ho hafver vildåsnans band upplöst;
6 Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
Hvilkom jag markena till hus gifvit hafver, och öknena till boning?
7 У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
Han gör lek af stadsbullret; plågarenas trug hörer han intet.
8 У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
Han ser efter bergen, der hans bet är, och söker hvar grönt är.
9 Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
Menar du, att enhörningen skall tjena dig, och skall blifva vid dina krubbo?
10 Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
Kan du binda honom oket uppå i dina fårar, så att han efter dig plog drager i dalomen?
11 Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
Kan du förlåta dig på honom, deraf att han mycket förmår, och låta honom för dig arbeta?
12 Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
Kan du betro honom, att han drager dig dina säd hem igen, och församlar henne i dina lado?
13 Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
Påfoglens vingar äro skönare än storkens, eller strutsfoglens vingar;
14 У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
Som sin ägg lägger i jordena, och låter heta jordena utkläcka dem.
15 Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
Han förgäter, att de måga varda trampade, och något vilddjur sönderslår dem.
16 Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
Han är så hård emot sina ungar, likasom de icke voro hans; han aktar icke, att han arbetar fåfängt;
17 Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
Ty Gud hafver förtagit honom visdom, och hafver intet förstånd gifvit honom.
18 Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
På den tiden han reser sig, upphöjer han sig, och bespottar både häst och man.
19 Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
Kan du gifva hästenom kraft; eller kan du pryda hans hals med hans gnäggande?
20 Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
Kan du förfara honom såsom gräshoppor? Hvad förfärligit är, det är hans nos pris.
21 У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
Han rifver jordena, och är frimodig i sin starkhet; och drager ut emot den väpnada.
22 У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
Han bespottar räddhågan, och förfäras intet; och flyr icke för svärd;
23 Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
Det ännu kogret emot honom skallrade, och glimmade både glafven och sköld.
24 У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
Han skälfver och rasar, och trampar jordena; och tror intet, att trummeten lyder.
25 Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
När trummeten fast klingar, säger han huj; och känner lukten af stridene lång väg, Förstarnas rop och fröjd.
26 Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
Flyger höken genom ditt förstånd, och utbreder sina vingar söderut?
27 Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
Flyger örnen så högt af din befallning, att han gör sitt näste i höjdene?
28 У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
I bergklippon bor han, och blifver i bergskrefvom, och i fast rum.
29 Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
Dädan af skådar han efter mat, och hans ögon se långt bort.
30 Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
Hans ungar supa blod, och hvar en åtel är, der är han.
