Аюп 39
1 Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
[Numquid nosti tempus partus ibicum in petris, vel parturientes cervas observasti?
2 Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
Dinumerasti menses conceptus earum, et scisti tempus partus earum?
3 Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
Incurvantur ad fœtum, et pariunt, et rugitus emittunt.
4 Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
Separantur filii earum, et pergunt ad pastum: egrediuntur, et non revertuntur ad eas.
5 Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
Quis dimisit onagrum liberum, et vincula ejus quis solvit?
6 Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
cui dedi in solitudine domum, et tabernacula ejus in terra salsuginis.
7 У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
Contemnit multitudinem civitatis: clamorem exactoris non audit.
8 У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
Circumspicit montes pascuæ suæ, et virentia quæque perquirit.
9 Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
Numquid volet rhinoceros servire tibi, aut morabitur ad præsepe tuum?
10 Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
Numquid alligabis rhinocerota ad arandum loro tuo, aut confringet glebas vallium post te?
11 Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine ejus, et derelinques ei labores tuos?
12 Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
Numquid credes illi quod sementem reddat tibi, et aream tuam congreget?
13 Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
Penna struthionis similis est pennis herodii et accipitris.
14 У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
Quando derelinquit ova sua in terra, tu forsitan in pulvere calefacies ea?
15 Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
Obliviscitur quod pes conculcet ea, aut bestia agri conterat.
16 Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
Duratur ad filios suos, quasi non sint sui: frustra laboravit, nullo timore cogente.
17 Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
Privavit enim eam Deus sapientia, nec dedit illi intelligentiam.
18 Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
Cum tempus fuerit, in altum alas erigit: deridet equum et ascensorem ejus.
19 Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
Numquid præbebis equo fortitudinem, aut circumdabis collo ejus hinnitum?
20 Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
Numquid suscitabis eum quasi locustas? gloria narium ejus terror.
21 У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
Terram ungula fodit; exultat audacter: in occursum pergit armatis.
22 У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
Contemnit pavorem, nec cedit gladio.
23 Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
Super ipsum sonabit pharetra; vibrabit hasta et clypeus:
24 У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
fervens et fremens sorbet terram, nec reputat tubæ sonare clangorem.
25 Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
Ubi audierit buccinam, dicit: Vah! procul odoratur bellum: exhortationem ducum, et ululatum exercitus.
26 Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter, expandens alas suas ad austrum?
27 Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
Numquid ad præceptum tuum elevabitur aquila, et in arduis ponet nidum suum?
28 У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
In petris manet, et in præruptis silicibus commoratur, atque inaccessis rupibus.
29 Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
Inde contemplatur escam, et de longe oculi ejus prospiciunt.
30 Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
Pulli ejus lambent sanguinem: et ubicumque cadaver fuerit, statim adest.]
