Аюп 33

1 «Әндиликтә, и Аюп, баянлиримға қулақ салғайсән, Сөзлиримниң һәммисини аңлап чиққайсән.

Акум дар, Йов, аскултэ кувынтэриле меле, я аминте ла тоате кувинтеле меле!

2 Мана һазир ләвлиримни ачтим, Ағзимда тилим гәп қилиду.

Ятэ, дескид гура ши ми се мишкэ лимба ын черул гурий.

3 Сөзлирим көңлүмдәк дурус болиду, Ләвлирим сап болған тәлимни баян қилиду.

Ку курэцие де инимэ вой ворби, бузеле меле вор спуне адевэрул курат:

4 Тәңриниң Роһи мени яратқан; Һәммигә Қадирниң нәпәси мени җанландуриду.

Духул луй Думнезеу м-а фэкут ши суфларя Челуй Атотпутерник ымь дэ вяцэ.

5 Җававиң болса, маңа рәддийә бәргин; Сөзлириңни алдимға сәпкә қоюп җәңгә тәйяр турғин!

Дакэ поць, рэспунде-мь, апэрэ-ць причина, фий гата!

6 Мана, Тәңри алдида мән саңа охшаш бәндимән; Мәнму лайдин шәкилләндүрүлүп ясалғанмән.

Ынаинтя луй Думнезеу еу сунт семенул тэу ши еу, ка ши тине, ам фост фэкут дин норой.

7 Бәрһәқ, мән саңа һеч вәһимә салмақчи әмәсмән, Вә яки мән салған жүк саңа бесим болмайду.

Астфел, фрика де мине ну те ва тулбура ши греутатя мя ну те ва коплеши.

8 Сән дәрвәқә қулиқимға гәп қилдиңки, Өз авазиң билән: —

Дар ту ай спус ын аузул меу ши ам аузит сунетул кувинтелор тале:

9 «Мән һеч итаәтсиз болмай пак болимән; Мән сап, мәндә һеч гуна йоқ...

‘Сунт курат, сунт фэрэ пэкат, сунт фэрэ приханэ, ну есте фэрэделеӂе ын мине.

10 Мана, Худа мәндин сәвәп тепип һуҗум қилиду, У мени Өз дүшмини дәп қарайду;

Ши Думнезеу каутэ причинэ де урэ ымпотрива мя, мэ сокотеште врэжмаш ал Луй;

11 У путлиримни кишәнләргә салиду, Һәммә йоллиримни күзитип жүриду» — дегәнлигиңни аңлидим.

ымь пуне пичоареле ын бутучь, ымь пындеште тоате мишкэриле.’

12 Мана, мән саңа җавап берәйки, Бу ишта гепиң тоғра әмәс; Чүнки Тәңри инсандин улуқдур.

Ыць вой рэспунде кэ аич н-ай дрептате, кэч Думнезеу есте май маре декыт омул.

13 Сән немишкә униң билән дәвалишип: — У Өзи қилған ишлири тоғрилиқ һеч чүшәнчә бәрмәйду» дәп жүрисән?

Врей дар сэ те черць ку Ел пентру кэ ну дэ сокотялэ фиекэруя де фаптеле Луй?

14 Чүнки Тәңри һәқиқәтән гәп қилиду; Бир қетим, икки қетим, Лекин инсан буни сәзмәйду;

Думнезеу ворбеште ынсэ кынд ынтр-ун фел, кынд ынтр-алтул, дар омул ну я сяма.

15 Чүш көргәндә, кечидики ғайипанә аламәттә, — (Қаттиқ уйқа инсанларни басқанда, Яки орун-көрпилиридә үгдәк басқанда) —

Ел ворбеште прин висе, прин ведений де ноапте, кынд оамений сунт куфундаць ынтр-ун сомн адынк, кынд дорм ын патул лор.

16 — Шу чағларда У инсанларниң қулиқини ачиду, У уларға бәргән несиһәтни [уларниң жүригигә] мөһүрләйду.

Атунч, Ел ле дэ ынштиинцэрь ши ле ынтипэреште ынвэцэтуриле Луй,

17 Униң мәхсити адәмләрни [яман] йолидин яндуруштур, Инсанни тәкәббурлуқтин сақлаштур;

ка сэ абатэ пе ом де ла рэу ши сэ-л феряскэ де мындрие,

18 Буниң билән [Худа] адәмниң җенини көз йәтмәс һаңдин яндуруп, сақлайду, униң һаятини қиличлиништин қоғдайду.

ка сэ-й пэзяскэ суфлетул де гроапэ ши вяца де ловитуриле сабией.

19 Яки болмиса, у орун тутуп йетип қалғинида ағриқ билән, Сүйәклирини өз-ара соқуштуруп беарам қилиш билән, Тәрбийә қилиниду.

Ши прин дурере есте мустрат омул ын кулкушул луй, кынд о луптэ некурматэ ый фрэмынтэ оаселе.

20 Шуниң билән униң пүтүн вуҗуди таамдин нәпрәтлиниду, Униң җени һәр хил назу-немәтләрдин қачиду.

Атунч ый есте гряцэ де пыне, кяр ши де букателе челе май алесе.

21 Униң ети көздин йоқилип кетиду, Әслидә көрүнмәйдиған сүйәклири бөртүп чиқиду.

Карня и се прэпэдеште ши пере, оаселе каре ну и се ведяу рэмын гоале;

22 Буниң билән җени көз йәтмәс һаңға йеқин келиду, Һаяти һалак қилғучи пәриштиләргә йеқинлишиду;

суфлетул и се апропие де гроапэ ши вяца, де веститорий морций.

23 Бирақ, әгәр униң билән бир тәрәптә туридиған келиштүргүчи бир пәриштә болса, Йәни миңиниң ичидә бириси болса, — Инсан балисиға тоғра йолни көрситип беридиған келиштүргүчи болса,

Дар, дакэ се гэсеште ун ынӂер мижлочитор пентру ел, унул дин мииле ачеля каре вестеск омулуй каля пе каре требуе с-о урмезе,

24 Ундақта [Худа] униңға шәпқәт көрситип: «Уни һаңдин чүшүп кетиштин қутқузуп қойғин, Чүнки Мән ниҗат-қутулушқа капаләт алдим» — дәйду.

Думнезеу Се ындурэ де ел ши зиче ынӂерулуй: ‘Избэвеште-л, ка сэ ну се кобоаре ын гроапэ; ам гэсит ун прец де рэскумпэраре пентру ел!’

25 Буниң билән униң әтлири балилиқ вақтидикидин юмран болиду; У яшлиғиға қайтиду.

Ши атунч карня луй се фаче май фраӂедэ ка ын копилэрие, се ынтоарче ла зилеле тинереций луй.

26 У Тәңригә дуа қилиду, У шәпқәт қилип уни қобул қилиду, У хошал-хурам тәнтәнә қилип Униң дидарини көриду, Һәмдә [Худа] униң һәққанийлиғини өзигә қайтуриду.

Се роагэ луй Думнезеу, ши Думнезеу ый есте биневоитор, ыл ласэ сэ-Й вадэ Фаца ку букурие ши-й дэ ынапой невиновэция.

27 У адәмләр алдида күй ейтип: — «Мән гуна қилдим, Тоғра йолни бурмилиғанмән, Бирақ тегишлик җаза маңа берилмиди!

Атунч, ел кынтэ ынаинтя оаменилор ши зиче: ‘Ам пэкэтуит, ам кэлкат дрептатя ши н-ам фост педепсит дупэ фаптеле меле;

28 У роһумни һаңға чүшүштин қутқузди, Җеним нурни һозурлинип көриду» — дәйду.

Думнезеу мь-а избэвит суфлетул ка сэ ну интре ын гроапэ ши вяца мя веде лумина!’

29 Мана, бу әмәлләрниң һәммисини Тәңри адәмни дәп, Икки һәтта үч мәртәм аян қилиду,

Ятэ, ачестя ле фаче Думнезеу де доуэ орь, де трей орь омулуй,

30 Мәхсити униң җенини һаңдин яндуруп қутқузуштур, Уни һаятлиқ нури билән йорутуш үчүндур.

ка сэ-л ридиче дин гроапэ, ка сэ-л луминезе ку лумина челор вий.

31 И Аюп, маңа қулақ салғайсән; Үнүңни чиқарма, мән йәнә сөз қилай.

Я аминте, Йов, ши аскултэ-мэ! Тачь, ши вой ворби!

32 Әгәр сөзлириң болса, маңа җавап қиливәргин; Сөзлигин! Чүнки имканийәт болсила мениң сени ақлиғум бар.

Дакэ ай чева де спус, рэспунде-мь! Ворбеште, кэч аш вря сэ-ць дау дрептате.

33 Болмиса, мениңкини аңлап олтар; Сүкүт қилғин, мән саңа даналиқни үгитип қояй».

Дакэ н-ай нимик де зис, аскултэ-мэ! Тачь, ши те вой ынвэца ынцелепчуня.”