Аюп 33
1 «Әндиликтә, и Аюп, баянлиримға қулақ салғайсән, Сөзлиримниң һәммисини аңлап чиққайсән.
Audi igitur Iob eloquia mea, et omnes sermones meos ausculta.
2 Мана һазир ләвлиримни ачтим, Ағзимда тилим гәп қилиду.
Ecce aperui os meum, loquatur lingua mea in faucibus meis.
3 Сөзлирим көңлүмдәк дурус болиду, Ләвлирим сап болған тәлимни баян қилиду.
Simplici corde meo sermones mei, et sententiam puram labia mea loquentur.
4 Тәңриниң Роһи мени яратқан; Һәммигә Қадирниң нәпәси мени җанландуриду.
Spiritus Dei fecit me, et spiraculum Omnipotentis vivificavit me.
5 Җававиң болса, маңа рәддийә бәргин; Сөзлириңни алдимға сәпкә қоюп җәңгә тәйяр турғин!
Si potes, responde mihi, et adversus faciem meam consiste.
6 Мана, Тәңри алдида мән саңа охшаш бәндимән; Мәнму лайдин шәкилләндүрүлүп ясалғанмән.
Ecce, et me sicut et te fecit Deus, et de eodem luto ego quoque formatus sum.
7 Бәрһәқ, мән саңа һеч вәһимә салмақчи әмәсмән, Вә яки мән салған жүк саңа бесим болмайду.
Verumtamen miraculum meum non te terreat, et eloquentia mea non sit tibi gravis.
8 Сән дәрвәқә қулиқимға гәп қилдиңки, Өз авазиң билән: —
Dixisti ergo in auribus meis, et vocem verborum tuorum audivi:
9 «Мән һеч итаәтсиз болмай пак болимән; Мән сап, мәндә һеч гуна йоқ...
Mundus sum ego, et absque delicto: immaculatus, et non est iniquitas in me.
10 Мана, Худа мәндин сәвәп тепип һуҗум қилиду, У мени Өз дүшмини дәп қарайду;
Quia querelas in me reperit, ideo arbitratus est me inimicum sibi.
11 У путлиримни кишәнләргә салиду, Һәммә йоллиримни күзитип жүриду» — дегәнлигиңни аңлидим.
Posuit in nervo pedes meos, custodivit omnes semitas meas.
12 Мана, мән саңа җавап берәйки, Бу ишта гепиң тоғра әмәс; Чүнки Тәңри инсандин улуқдур.
Hoc est ergo, in quo non es iustificatus: respondebo tibi, quia maior sit Deus homine.
13 Сән немишкә униң билән дәвалишип: — У Өзи қилған ишлири тоғрилиқ һеч чүшәнчә бәрмәйду» дәп жүрисән?
Adversus eum contendis quod non ad omnia verba responderit tibi?
14 Чүнки Тәңри һәқиқәтән гәп қилиду; Бир қетим, икки қетим, Лекин инсан буни сәзмәйду;
Semel loquitur Deus, et secundo idipsum non repetit.
15 Чүш көргәндә, кечидики ғайипанә аламәттә, — (Қаттиқ уйқа инсанларни басқанда, Яки орун-көрпилиридә үгдәк басқанда) —
Per somnium in visione nocturna, quando irruit sopor super homines, et dormiunt in lectulo:
16 — Шу чағларда У инсанларниң қулиқини ачиду, У уларға бәргән несиһәтни [уларниң жүригигә] мөһүрләйду.
Tunc aperit aures virorum, et erudiens eos instruit disciplina,
17 Униң мәхсити адәмләрни [яман] йолидин яндуруштур, Инсанни тәкәббурлуқтин сақлаштур;
Ut avertat hominem ab his, quae facit, et liberet eum de superbia:
18 Буниң билән [Худа] адәмниң җенини көз йәтмәс һаңдин яндуруп, сақлайду, униң һаятини қиличлиништин қоғдайду.
Eruens animam eius a corruptione: et vitam illius, ut non transeat in gladium.
19 Яки болмиса, у орун тутуп йетип қалғинида ағриқ билән, Сүйәклирини өз-ара соқуштуруп беарам қилиш билән, Тәрбийә қилиниду.
Increpat quoque per dolorem in lectulo, et omnia ossa eius marcescere facit.
20 Шуниң билән униң пүтүн вуҗуди таамдин нәпрәтлиниду, Униң җени һәр хил назу-немәтләрдин қачиду.
Abominabilis ei fit in vita sua panis, et animae illius cibus ante desiderabilis.
21 Униң ети көздин йоқилип кетиду, Әслидә көрүнмәйдиған сүйәклири бөртүп чиқиду.
Tabescet caro eius, et ossa, quae tecta fuerant, nudabuntur.
22 Буниң билән җени көз йәтмәс һаңға йеқин келиду, Һаяти һалак қилғучи пәриштиләргә йеқинлишиду;
Appropinquavit corruptioni anima eius, et vita illius mortiferis.
23 Бирақ, әгәр униң билән бир тәрәптә туридиған келиштүргүчи бир пәриштә болса, Йәни миңиниң ичидә бириси болса, — Инсан балисиға тоғра йолни көрситип беридиған келиштүргүчи болса,
Si fuerit pro eo Angelus loquens, unus de millibus, ut annunciet hominis aequitatem:
24 Ундақта [Худа] униңға шәпқәт көрситип: «Уни һаңдин чүшүп кетиштин қутқузуп қойғин, Чүнки Мән ниҗат-қутулушқа капаләт алдим» — дәйду.
Miserebitur eius, et dicet: Libera eum, ut non descendat in corruptionem: inveni in quo ei propitier.
25 Буниң билән униң әтлири балилиқ вақтидикидин юмран болиду; У яшлиғиға қайтиду.
Consumpta est caro eius a suppliciis, revertatur ad dies adolescentiae suae.
26 У Тәңригә дуа қилиду, У шәпқәт қилип уни қобул қилиду, У хошал-хурам тәнтәнә қилип Униң дидарини көриду, Һәмдә [Худа] униң һәққанийлиғини өзигә қайтуриду.
Deprecabitur Deum, et placabilis ei erit: et videbit faciem eius in iubilo, et reddet homini iustitiam suam.
27 У адәмләр алдида күй ейтип: — «Мән гуна қилдим, Тоғра йолни бурмилиғанмән, Бирақ тегишлик җаза маңа берилмиди!
Respiciet homines, et dicet: Peccavi, et vere deliqui, et, ut eram dignus, non recepi.
28 У роһумни һаңға чүшүштин қутқузди, Җеним нурни һозурлинип көриду» — дәйду.
Liberavit animam suam ne pergeret in interitum, sed vivens lucem videret.
29 Мана, бу әмәлләрниң һәммисини Тәңри адәмни дәп, Икки һәтта үч мәртәм аян қилиду,
Ecce, haec omnia operatur Deus tribus vicibus per singulos.
30 Мәхсити униң җенини һаңдин яндуруп қутқузуштур, Уни һаятлиқ нури билән йорутуш үчүндур.
Ut revocet animas eorum a corruptione, et illuminet luce viventium.
31 И Аюп, маңа қулақ салғайсән; Үнүңни чиқарма, мән йәнә сөз қилай.
Attende Iob, et audi me: et tace, dum ego loquor.
32 Әгәр сөзлириң болса, маңа җавап қиливәргин; Сөзлигин! Чүнки имканийәт болсила мениң сени ақлиғум бар.
Si autem habes quod loquaris, responde mihi, loquere: volo enim, te apparere iustum.
33 Болмиса, мениңкини аңлап олтар; Сүкүт қилғин, мән саңа даналиқни үгитип қояй».
Quod si non habes, audi me: tace, et docebo te sapientiam.
