Аюп 3
1 [Йәттә күндин] кейин, Аюп еғиз ечип [әһвалиға қарита] өзиниң көрүватқан күнигә ләнәт оқуп мундақ деди: —
Allora Giobbe aprì la bocca e maledisse il giorno della sua nascita.
E prese a dire così:
3 «Мән туғулған әшу күн болмиған болса боптикән! «Оғул бала апиридә болди!» дейилгән шу кечә болмиған болса боптикән!
“Perisca il giorno ch’io nacqui e la notte che disse: “E’ concepito un maschio!”
4 Шу күнни зулмәт қаплиған болса боптикән! Әрштә турған Тәңри көз алдидин шу күнни йоқитивәткән болса боптикән, Қуяш нури униң үстигә чүшүрүлмисә боптикән!
Quel giorno si converta in tenebre, non se ne curi Iddio dall’alto, né splenda sovr’esso raggio di luce!
5 Шу күнни қараңғулуқ һәм өлүмниң көләңгиси өз қойниға алса боптикән! Булутлар уни жутуп кәтсә боптикән, Шу күнни күн қараңғулатқучилар қорқитип кәткүзивәткән болса боптикән!
Se lo riprendano le tenebre e l’ombra di morte, resti sovr’esso una fitta nuvola, le eclissi lo riempian di paura!
6 Шу кәчни — Зулмәт тутуп кәтсә боптикән; Шу күн жил ичидики [башқа] күнләр билән биллә шатланмиса боптикән! Шу күн айниң бир күни болуп саналмиса боптикән!
Quella notte diventi preda d’un buio cupo, non abbia la gioia di contar tra i giorni dell’anno, non entri nel novero de’ mesi!
7 Мана, шу кечидә туғут болмиса боптикән! У кечидә һеч қандақ шат-хурамлиқ аваз яңримиса боптикән!
Quella notte sia notte sterile, e non vi s’oda grido di gioia.
8 Күнләргә ләнәт қилғучилар шу күнгә ләнәт қилса боптикән! Левиатанни қозғашқа петиналайдиғанлар шу күнгә ләнәт қилса боптикән!
La maledicano quei che maledicono i giorni e sono esperti nell’evocare il drago.
9 Шу күн таң сәһәрдики юлтузлар қараңғулашса боптикән! У күн қуяш нурини беһудә күтсә боптикән! Шу күн сүбһиниң қапақлириниң ечилишини беһудә күтсә боптикән!
Si oscurino le stelle del suo crepuscolo, aspetti la luce e la luce non venga, e non miri le palpebre dell’alba,
10 Чүнки шу күн мени көтәргән балиятқуниң ишиклирини әтмигән, Мениң көзлиримни дәрд-әләмни көрәлмәс қилмиған.
poiché non chiuse la porta del seno che mi portava, e non celò l’affanno agli occhi miei.
11 Аһ, немишкә анамниң қосиғидин чүшүпла өлүп кәтмигәндимән?! Немишкә қосақтин чиққандила нәпәстин қалмиғандимән?
Perché non morii nel seno di mia madre? Perché non spirai appena uscito dalle sue viscere?
12 Немишкә мени қобул қилидиған етәкләр болғанду? Немишкә мени емитидиған әмчәкләр болғанду?
Perché trovai delle ginocchia per ricevermi e delle mammelle da poppare?
13 Мошулар болмиған болса, ундақта мән мәңгү тинич йетип қалаттим, Мәңгүлүк уйқиға кәткән болаттим, шу чағда арам тапқан болаттим.
Ora mi giacerei tranquillo, dormirei, ed avrei così riposo
14 Шу чағда өзлири үчүнла хилвәт җайларға мазар салған йәр йүзидики падишалар һәм мәслиһәтчиләр билән,
coi re e coi consiglieri della terra che si edificarono mausolei,
15 Яки алтун жиққан, Өйлири күмүчкә толған бәг-шаһзадиләр билән болаттим;
coi principi che possedean dell’oro e che empiron d’argento le lor case;
16 Қосақтин мәзгилсиз чүшүп кәткән йошурун балидәк, Нурни көрмәй чачрап кәткән балидәк һаят кәчүрмигән болаттим.
o, come l’aborto nascosto, non esisterei, sarei come i feti che non videro la luce.
17 Әшу йәрдә рәзилләр аваричиликтин халий болиду, Әшу йәрдә һалидин кәткәнләр арам тапиду;
Là cessano gli empi di tormentare gli altri. Là riposano gli stanchi,
18 Әшу йәрдә әсирләр раһәттә җәм болиду, Улар әзгүчиләрниң авазини аңлимайду;
là i prigioni han requie tutti insieme, senz’udir voce d’aguzzino.
19 Ғерибларму һәм улуқларму әшу йәрдә туриду, Қул болса ғоҗайинидин азат болиду.
Piccoli e grandi sono là del pari, e lo schiavo è libero del suo padrone.
20 Җапа тартқучиға немә дәп нур берилиду? Немишкә дәрд-әләмгә чөмгәнләргә һаят берилиду?
Perché dar la luce all’infelice e la vita a chi ha l’anima nell’amarezza,
21 Улар тәшналиқ билән өлүмни күтиду, Бирақ у кәлмәйду; Улар өлүмни йошурун гөһәрни кезип издигәндинму әвзәл билиду,
i quali aspettano la morte che non viene, e la ricercano più che i tesori nascosti,
22 Улар гөрни тапқанда зор хошал болуп, Шат-хурамлиққа чөмиду.
e si rallegrerebbero fino a giubilarne, esulterebbero se trovassero una tomba?
23 Өз йоли ениқсиз адәмгә, Йәни Тәңриниң тосиқи селинған адәмгә немишкә [нур вә һаят] берилиду?
Perché dar vita a un uomo la cui via è oscura? e che Dio ha stretto in un cerchio?
24 Шуңа тамиғимниң орниға налилирим келиду; Мениң қаттиқ пәрядлирим шарқиратмидәк шарқирайду.
Io sospiro anche quando prendo il mio cibo, e i miei gemiti si spandono com’acqua.
25 Чүнки мән дәл қорққан вәһшәт өз бешимға чүшти; Мән дәл қорқидиған иш маңа кәлди.
Non appena temo un male, ch’esso mi colpisce; e quel che pavento, mi piomba addosso.
26 Мәндә һеч арамлиқ йоқтур! Һәм һеч хатирҗәм әмәсмән! Һеч теч-аманлиғим йоқтур! Бирақ паракәндичилик һаман үстүмгә чүшмәктә!».
Non trovo posa, né requie, né pace, il tormento è continuo!”
