Аюп 29

1 Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —

Giobbe continuò a pronunziare le sue sentenze e disse:

2 «Аһ, әһвалим илгәрки айлардикидәк болсиди, Тәңри мәндин хәвәр алған күнләрдикидәк болсиди!

Oh, potessi tornare com'ero ai mesi di un tempo, ai giorni in cui Dio mi proteggeva,

3 У чағда Униң чириғи бешимға нур чачқан, Униң йоруқлуғи билән қараңғулуқтин өтүп кәткән болаттим!

quando brillava la sua lucerna sopra il mio capo e alla sua luce camminavo in mezzo alle tenebre;

4 Бу ишлар мән қиран вақтимда, Йәни Тәңри чедиримда маңа сирдаш [дост] болған вақитта болған еди!

com'ero ai giorni del mio autunno, quando Dio proteggeva la mia tenda,

5 Һәммигә Қадир мән билән биллә болған, Мениң яш балилирим әтрапимда болған;

quando l'Onnipotente era ancora con me e i giovani mi stavano attorno;

6 Мениң басқан қәдәмлирим сериқ майға чөмүлгән; Йенимдики таш мән үчүн зәйтун май дәрияси болуп аққан;

quando mi lavavo in piedi nel latte e la roccia mi versava ruscelli d'olio!

7 Шәһәр дәрвазисиға чиққан вақтимда, Кәң мәйданда орнум тәйярланғанда,

Quando uscivo verso la porta della città e sulla piazza ponevo il mio seggio:

8 Яшлар мени көрүпла әйминип өзлирини чәткә алатти, Қерилар болса орнидин туратти,

vedendomi, i giovani si ritiravano e i vecchi si alzavano in piedi;

9 Шаһзадиләрму гәптин тохтап, Қоли билән ағзини етивалатти.

i notabili sospendevano i discorsi e si mettevan la mano sulla bocca;

10 Ақсүйәкләрму тиничлинип, Тилини таңлийиға чапливалатти.

la voce dei capi si smorzava e la loro lingua restava fissa al palato;

11 Қулақ сөзүмни аңлисила, маңа бәхит тиләйтти, Көз мени көрсила маңа яхши гувалиқ берәтти.

con gli orecchi ascoltavano e mi dicevano felice, con gli occhi vedevano e mi rendevano testimonianza,

12 Чүнки мән маңа һимайә бол дәп йелинған езилгүчиләрни, Панаһсиз қалған житим-йесирларниму қутқузуп тураттим.

perché soccorrevo il povero che chiedeva aiuto, l'orfano che ne era privo.

13 Һалак болай дегән киши маңа бәхит тиләйтти; Мән тул хотунниң көңлини шатландуруп нахша яңратқузаттим.

La benedizione del morente scendeva su di me e al cuore della vedova infondevo la gioia.

14 Мән һәққанийлиқни тон қилип кийивалдим, У мени өз гәвдиси қилди. Адаләтлигим маңа йепинча һәм сәллә болған.

Mi ero rivestito di giustizia come di un vestimento; come mantello e turbante era la mia equità.

15 Мән корға көз болаттим, Токурға пут болаттим.

Io ero gli occhi per il cieco, ero i piedi per lo zoppo.

16 Йоқсулларға ата болаттим, Маңа натонуш кишиниң дәвасиниму тәкшүрүп чиқаттим.

Padre io ero per i poveri ed esaminavo la causa dello sconosciuto;

17 Мән адаләтсизниң һиңгайған чишлирини чеқип ташлайттим, Олҗисини чишлиридин елип кетәттим.

rompevo la mascella al perverso e dai suoi denti strappavo la preda.

18 Һәм: «Мениң күнлирим қумдәк көп болуп, Өз угамда раһәт ичидә өлимән» дәйттим;

Pensavo: «Spirerò nel mio nido e moltiplicherò come sabbia i miei giorni».

19 Һәм: «Йилтизим суларғичә тартилип бариду, Шәбнәм пүтүн кечичә шехимға чаплишип ятиду;

La mia radice avrà adito alle acque e la rugiada cadrà di notte sul mio ramo.

20 Шөһритим һәрдайим мәндә йеңилинип туриду, Қолумдики оқяйим һәрдайим йеңи болуп туриду» дәйттим.

La mia gloria sarà sempre nuova e il mio arco si rinforzerà nella mia mano.

21 Адәмләр маңа қулақ салатти, күтүп туратти; Несиһәтлирини аңлай дәп сүкүт ичидә туратти.

Mi ascoltavano in attesa fiduciosa e tacevano per udire il mio consiglio.

22 Мән гәп қилғандин кейин улар қайта гәп қилмайтти, Сөзлирим уларниң үстигә шәбнәм болуп чүшәтти.

Dopo le mie parole non replicavano e su di loro scendevano goccia a goccia i miei detti.

23 Улар ямғурларни күткәндәк мени күтәтти, Кишиләр [вақтида яққан] «кейинки ямғур»ни қарши алғандәк сөзлиримни ағзини ечип ичәтти!

Mi attendevano come si attende la pioggia e aprivano la bocca come ad acqua primaverile.

24 Үмүтсизләнгинидә мән уларға қарап күлүмсирәйттим, Йүзүмдики нурни улар йәргә чүшурмәйтти.

Se a loro sorridevo, non osavano crederlo, né turbavano la serenità del mio volto.

25 Мән уларға йолини таллап көрситип берәттим, Уларниң арисида каттиваш болуп олтираттим, Қошунлири арисида турған падишадәк яшайттим, Бирақ буниң билән матәм тутидиғанларға тәсәлли йәткүзгүчиму болаттим».

Indicavo loro la via da seguire e sedevo come capo, e vi rimanevo come un re fra i soldati o come un consolatore d'afflitti.