Аюп 29
1 Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
És továbbá előadta Jób a példázatát és mondta:
2 «Аһ, әһвалим илгәрки айлардикидәк болсиди, Тәңри мәндин хәвәр алған күнләрдикидәк болсиди!
Vajha úgy volnék, mint a múltnak hónapjaiban, mint a napokban, mikor Isten megőrzött engem;
3 У чағда Униң чириғи бешимға нур чачқан, Униң йоруқлуғи билән қараңғулуқтин өтүп кәткән болаттим!
mikor ragyogott fejem fölött a mécsese s világosságánál sötétben jártam!
4 Бу ишлар мән қиран вақтимда, Йәни Тәңри чедиримда маңа сирдаш [дост] болған вақитта болған еди!
Mint a hogy voltam férfikorom napjaiban, midőn Isten meghittsége volt sátorom felett;
5 Һәммигә Қадир мән билән биллә болған, Мениң яш балилирим әтрапимда болған;
midőn még velem volt a Mindenható, körülöttem gyermekeim;
6 Мениң басқан қәдәмлирим сериқ майға чөмүлгән; Йенимдики таш мән үчүн зәйтун май дәрияси болуп аққан;
midőn lépteim tejfölben fürödtek; s a szikla ontott mellettem olajpatakokat.
7 Шәһәр дәрвазисиға чиққан вақтимда, Кәң мәйданда орнум тәйярланғанда,
Midőn a kapuhoz mentem a városba, a piaczon választottam ülőhelyemet:
8 Яшлар мени көрүпла әйминип өзлирини чәткә алатти, Қерилар болса орнидин туратти,
megláttak ifjak s elbújtak, aggastyánok fölkeltek, megállottak;
9 Шаһзадиләрму гәптин тохтап, Қоли билән ағзини етивалатти.
vezérek visszatartották beszédjöket és kezüket tették szájukra;
10 Ақсүйәкләрму тиничлинип, Тилини таңлийиға чапливалатти.
előkelőknek hangja elbújt és nyelvök inyökhöz tapadt.
11 Қулақ сөзүмни аңлисила, маңа бәхит тиләйтти, Көз мени көрсила маңа яхши гувалиқ берәтти.
Mert fül, mely hallott, boldognak mondott engem és szem, mely látott, tanúskodott mellettem.
12 Чүнки мән маңа һимайә бол дәп йелинған езилгүчиләрни, Панаһсиз қалған житим-йесирларниму қутқузуп тураттим.
Mert megmentettem a szegényt, ki esedezett, és az árvát, kinek nem volt segítője.
13 Һалак болай дегән киши маңа бәхит тиләйтти; Мән тул хотунниң көңлини шатландуруп нахша яңратқузаттим.
Bujdosónak áldása reám szállt és özvegynek szívét ujjongtattam.
14 Мән һәққанийлиқни тон қилип кийивалдим, У мени өз гәвдиси қилди. Адаләтлигим маңа йепинча һәм сәллә болған.
Igazságot öltöttem fel s az felöltött engem, mint köpeny és süveg volt jogosságom.
15 Мән корға көз болаттим, Токурға пут болаттим.
Szeme voltam a vaknak és lába én a sántának;
16 Йоқсулларға ата болаттим, Маңа натонуш кишиниң дәвасиниму тәкшүрүп чиқаттим.
apjuk én a szűkölködőknek, és annak, kit nem ismertem, pörét átkutattam.
17 Мән адаләтсизниң һиңгайған чишлирини чеқип ташлайттим, Олҗисини чишлиридин елип кетәттим.
Összetörtem a jogtalannak zápfogait, és fogai közül vetettem ki a ragadmányt.
18 Һәм: «Мениң күнлирим қумдәк көп болуп, Өз угамда раһәт ичидә өлимән» дәйттим;
Mondtam: fészkemmel együtt fogok kimúlni s mint a főnix sokasítom napjaimat;
19 Һәм: «Йилтизим суларғичә тартилип бариду, Шәбнәм пүтүн кечичә шехимға чаплишип ятиду;
gyökerem nyitva van a víznek, és harmat időz gallyamon;
20 Шөһритим һәрдайим мәндә йеңилинип туриду, Қолумдики оқяйим һәрдайим йеңи болуп туриду» дәйттим.
dicsőségem szinte új nálam s íjam a kezemben megifjodik.
21 Адәмләр маңа қулақ салатти, күтүп туратти; Несиһәтлирини аңлай дәп сүкүт ичидә туратти.
Rám hallgattak és várakoztak és csendben figyeltek tanácsomra.
22 Мән гәп қилғандин кейин улар қайта гәп қилмайтти, Сөзлирим уларниң үстигә шәбнәм болуп чүшәтти.
Szavam után nem szóltak többet, rájuk cseppegett beszédem;
23 Улар ямғурларни күткәндәк мени күтәтти, Кишиләр [вақтида яққан] «кейинки ямғур»ни қарши алғандәк сөзлиримни ағзини ечип ичәтти!
s mint esőre várakoztak: reám, és szájukat tátották tavaszi esőre.
24 Үмүтсизләнгинидә мән уларға қарап күлүмсирәйттим, Йүзүмдики нурни улар йәргә чүшурмәйтти.
Mosolyogtam rájuk, nem hitték; de arczom világosságát nem sötétítették el.
25 Мән уларға йолини таллап көрситип берәттим, Уларниң арисида каттиваш болуп олтираттим, Қошунлири арисида турған падишадәк яшайттим, Бирақ буниң билән матәм тутидиғанларға тәсәлли йәткүзгүчиму болаттим».
Választottam útjokat s fejtől ültem s ott időztem, mint király a csapatban mint a ki gyászolókat vigasztal.
