Аюп 29

1 Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —

Et Job, ajoutant à ce qui précède, dit:

2 «Аһ, әһвалим илгәрки айлардикидәк болсиди, Тәңри мәндин хәвәр алған күнләрдикидәк болсиди!

Qui me rendra les jours d'autrefois, le temps où Dieu prenait de soin de me garder?

3 У чағда Униң чириғи бешимға нур чачқан, Униң йоруқлуғи билән қараңғулуқтин өтүп кәткән болаттим!

Alors sa lampe brillait sur ma tête: alors avec sa lumière je ne craignais pas de marcher dans les ténèbres.

4 Бу ишлар мән қиран вақтимда, Йәни Тәңри чедиримда маңа сирдаш [дост] болған вақитта болған еди!

Alors je foulais de mes pieds la voie; alors Dieu veillait sur ma maison.

5 Һәммигә Қадир мән билән биллә болған, Мениң яш балилирим әтрапимда болған;

Alors je m'asseyais à l'ombre de mes arbres, et mes enfants étaient autour de moi.

6 Мениң басқан қәдәмлирим сериқ майға чөмүлгән; Йенимдики таш мән үчүн зәйтун май дәрияси болуп аққан;

Alors mes sentiers ruisselaient de beurre et mes collines de lait.

7 Шәһәр дәрвазисиға чиққан вақтимда, Кәң мәйданда орнум тәйярланғанда,

Alors j'entrais dès l'aurore en la ville, et un siège m'était réservé sur les places.

8 Яшлар мени көрүпла әйминип өзлирини чәткә алатти, Қерилар болса орнидин туратти,

Les jeunes gens à mon aspect se voilaient; et les anciens restaient debout.

9 Шаһзадиләрму гәптин тохтап, Қоли билән ағзини етивалатти.

Les forts cessaient de parler; ils se mettaient un doigt sur la bouche.

10 Ақсүйәкләрму тиничлинип, Тилини таңлийиға чапливалатти.

Attentifs à mes discours, ils me déclaraient heureux, après quoi leur langue était collée à leur gosier.

11 Қулақ сөзүмни аңлисила, маңа бәхит тиләйтти, Көз мени көрсила маңа яхши гувалиқ берәтти.

L'oreille m'avait ouï et l'on me proclamait heureux; l'œil m'avait vu et l'on s'inclinait.

12 Чүнки мән маңа һимайә бол дәп йелинған езилгүчиләрни, Панаһсиз қалған житим-йесирларниму қутқузуп тураттим.

Car j'avais délivré le pauvre des mains du riche; j'avais protégé l'orphelin qui manquait d'appui.

13 Һалак болай дегән киши маңа бәхит тиләйтти; Мән тул хотунниң көңлини шатландуруп нахша яңратқузаттим.

La bénédiction de l'abandonné s'adressait à moi; la bouche de la veuve aussi me bénissait.

14 Мән һәққанийлиқни тон қилип кийивалдим, У мени өз гәвдиси қилди. Адаләтлигим маңа йепинча һәм сәллә болған.

Je m'étais revêtu de justice; je m'étais enveloppé d'équité comme d'un manteau double.

15 Мән корға көз болаттим, Токурға пут болаттим.

J'étais l'œil de l'aveugle et le pied du boiteux.

16 Йоқсулларға ата болаттим, Маңа натонуш кишиниң дәвасиниму тәкшүрүп чиқаттим.

J'étais le père des faibles; j'étudiais des causes que je ne connaissais pas.

17 Мән адаләтсизниң һиңгайған чишлирини чеқип ташлайттим, Олҗисини чишлиридин елип кетәттим.

Aussi j'ai brisé les mâchoires de l'injuste; j'ai arraché de ses dents la proie qu'il avait saisie.

18 Һәм: «Мениң күнлирим қумдәк көп болуп, Өз угамда раһәт ичидә өлимән» дәйттим;

Et j'ai dit: Mon âge se prolongera comme celui du palmier; ma vie sera de longue durée.

19 Һәм: «Йилтизим суларғичә тартилип бариду, Шәбнәм пүтүн кечичә шехимға чаплишип ятиду;

La racine se montrera hors de l'eau, et la rosée passera la nuit dans ma moisson.

20 Шөһритим һәрдайим мәндә йеңилинип туриду, Қолумдики оқяйим һәрдайим йеңи болуп туриду» дәйттим.

Ma gloire est pour moi chose vaine, et elle marche mon arc à la main.

21 Адәмләр маңа қулақ салатти, күтүп туратти; Несиһәтлирини аңлай дәп сүкүт ичидә туратти.

A peine m'avait-on entendu que l'on s'attachait à moi; on gardait le silence en recueillant mes conseils.

22 Мән гәп қилғандин кейин улар қайта гәп қилмайтти, Сөзлирим уларниң үстигә шәбнәм болуп чүшәтти.

Nul n'ajoutait à mes discours, et les hommes étaient pleins de joie que je leur avais parlé.

23 Улар ямғурларни күткәндәк мени күтәтти, Кишиләр [вақтида яққан] «кейинки ямғур»ни қарши алғандәк сөзлиримни ағзини ечип ичәтти!

Comme la terre altérée reçoit la pluie, de même ils recevaient mes paroles.

24 Үмүтсизләнгинидә мән уларға қарап күлүмсирәйттим, Йүзүмдики нурни улар йәргә чүшурмәйтти.

Lorsque je riais avec eux, ils n'y pouvaient croire, et l'éclat de mon visage n'en était pas amoindri.

25 Мән уларға йолини таллап көрситип берәттим, Уларниң арисида каттиваш болуп олтираттим, Қошунлири арисида турған падишадәк яшайттим, Бирақ буниң билән матәм тутидиғанларға тәсәлли йәткүзгүчиму болаттим».

Je leur avais indiqué la voie, ils m'avaient institué leur chef, et ma demeure semblait celle d'un roi entouré de gardes ou d'un consolateur des affligés.