Аюп 27
1 Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
Job heldt fram med talen sin og sagde:
2 «Мениң һәққимни тартивалған Тәңриниң һаяти билән, Җенимни ағритқан Һәммигә Қадирниң һәққи билән қәсәм қилимәнки,
«So sant Gud liver, som meg sveik, og Allvalds som meg volde sorg
3 Тенимдә нәпәс болсила, Тәңриниң бәргән Роһи димиғимда турсила,
- for endå eg min ande dreg; i nosi mi er guddomspust -:
4 Ләвлиримдин һәққанийсиз сөзләр чиқмайду, Тилим алдамчилиқ билән һеч шивирлимайду!
Urett ligg ei på mine lippor; mi tunga talar ikkje svik.
5 Силәрниңкини тоғра дейиш мәндин жирақ турсун! Җеним чиққанға қәдәр дуруслуғумни өзүмдин айримаймән!
D’er langt frå meg å gje’ dykk rett, mi uskyld held eg fast til dauden.
6 Адиллиғимни чиң тутуверимән, уни қоюп бәрмәймән, Виҗданим яшиған һеч бир күнүмдә мени әйиплимисун!
Mi rettferd held eg fast uskjepla, eg ingen dag treng skjemmast ved.
7 Мениң дүшминим рәзилләргә охшаш болсун, Маңа қарши чиққанлар һәққанийсиз дәп қаралсун.
Min fiend’ skal seg syna gudlaus, min motstandar som urettferdig.
8 Чүнки Тәңри иплас адәмни үзүп ташлиғанда, Униң җенини алғанда, Униң йәнә немә үмүти қалар?
Kva von hev en gudlaus att, når Gud vil sjæli or han draga?
9 Балаю-апәт уни бесип чүшкәндә, Тәңри униң налә-пәрядини аңламду?
Vil Gud vel høyra skriket hans, når trengsla bryt innyver honom?
10 У Һәммигә Қадирдин сөйүнәмду? У һәрдайим Тәңригә илтиҗа қилаламду?
Kann han i Allvald vel seg gleda? Kann han kvar tid påkalla Gud?
11 Мән Тәңриниң қолиниң қилғанлири тоғрисида силәргә мәлумат берәй; Һәммигә Қадирда немә барлиғини йошуруп жүрмәймән.
Eg um Guds hand vil læra dykk; kva Allvald vil, det dyl eg ikkje.
12 Мана силәр аллибурун буларни көрүп чиқтиңлар; Силәр немишкә ашундақ пүтүнләй қуруқ хияллиқ болуп қалдиңлар?
Sjå dette hev det alle set; kvi talar de då tome ord?
13 Рәзил адәмләрниң Тәңри бекиткән ақивити шундақки, Зораванларниң Һәммигә Қадирдин алидиған несивиси шундақки: —
Den lut fær gudlause av Gud, den arven valdsmann fær av Allvald.
14 Униң балилири көпәйсә, қиличлиниш үчүнла көпийиду; Униң пәрзәнтлириниң нени йетишмәйду.
Til sverdet veks hans søner upp; hans avkom mettast ei med brød;
15 Униң өзидин кейин қалған адәмлири өлүм билән беваситә дәпнә қилиниду, Буниң билән қалған тул хотунлири матәм тутмайду.
dei siste legst i grav ved pest, og enkjorne held ingi klaga.
16 У күмүчләрни топа-чаңдәк жиғип догилисиму, Кийим-кечәкләрни лайдәк көп жиғсиму,
Og um han dyngjer sylv som dust og samlar klæde liksom leir:
17 Буларниң һәммисини тәйярлисиму, Бирақ кийимләрни һәққанийлар кийиду; Бигуналарму күмүчләрни бөлүшиду.
Den rettvise tek klædi på; skuldlause skifter sylvet hans.
18 Униң ясиған өйи пәрваниниң ғозисидәк, Үзүмзарниң күзәтчиси өзигә салған кәпидәк бош болиду.
Han byggjer huset sitt som molen, likt hytta vaktmannen set upp.
19 У бай болуп йетип дәм алғини билән, Бирақ әң ахирқи қетим келидуки, Көзини ачқанда, әнди түгәштим дәйду.
Rik legg han seg - men aldri meir; han opnar augo - og er burte.
20 Вәһимиләр кәлкүндәк бешиға келиду; Кәчтә қара қуюн уни чаңгилиға алиду.
Som vatsflaum rædsla honom tek, ved natt riv stormen honom burt.
21 Шәриқ шамили уни учуруп кетиду; Шиддәт билән уни орнидин елип жираққа етип ташлайду.
Han driv av stad for austanvind, som blæs han frå hans heimstad burt.
22 Боран уни һеч айимай, бешиға урулиду; У униң чаңгилидин қутулуш үчүн һә дәп уруниду;
Han utan miskunn på han skyt; frå handi hans han røma må.
23 Бирақ [шамал] униңға қарап чавак чалиду, Уни орнидин «уш-уш» қилип қоғливетиду».
Med hender klappar dei åt han og pip han frå hans heimstad burt.
