Аюп 27
1 Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
Moreover Job continued his discourse, and said:
2 «Мениң һәққимни тартивалған Тәңриниң һаяти билән, Җенимни ағритқан Һәммигә Қадирниң һәққи билән қәсәм қилимәнки,
As God liveth, who hath rejected my cause, And the Almighty, who hath afflicted my soul;
3 Тенимдә нәпәс болсила, Тәңриниң бәргән Роһи димиғимда турсила,
As long as my breath is in me, And the spirit of God is in my nostrils,
4 Ләвлиримдин һәққанийсиз сөзләр чиқмайду, Тилим алдамчилиқ билән һеч шивирлимайду!
Never shall my lips speak falsehood, Nor my tongue utter deceit.
5 Силәрниңкини тоғра дейиш мәндин жирақ турсун! Җеним чиққанға қәдәр дуруслуғумни өзүмдин айримаймән!
God forbid that I should acknowledge you to be just: To my last breath will I assert my integrity.
6 Адиллиғимни чиң тутуверимән, уни қоюп бәрмәймән, Виҗданим яшиған һеч бир күнүмдә мени әйиплимисун!
I will hold fast my innocence, and not let it go; My heart reproacheth me for no part of my life.
7 Мениң дүшминим рәзилләргә охшаш болсун, Маңа қарши чиққанлар һәққанийсиз дәп қаралсун.
May mine enemy be as the wicked, And he that riseth up against me as the unrighteous!
8 Чүнки Тәңри иплас адәмни үзүп ташлиғанда, Униң җенини алғанда, Униң йәнә немә үмүти қалар?
For what is the hope of the wicked, when God cutteth off his web, And taketh away his life?
9 Балаю-апәт уни бесип чүшкәндә, Тәңри униң налә-пәрядини аңламду?
Will he listen to his cry, When trouble cometh upon him?
10 У Һәммигә Қадирдин сөйүнәмду? У һәрдайим Тәңригә илтиҗа қилаламду?
Can he delight himself in the Almighty, And call at all times upon God?
11 Мән Тәңриниң қолиниң қилғанлири тоғрисида силәргә мәлумат берәй; Һәммигә Қадирда немә барлиғини йошуруп жүрмәймән.
I will teach you concerning the hand of God; That which is with the Almighty I will not conceal.
12 Мана силәр аллибурун буларни көрүп чиқтиңлар; Силәр немишкә ашундақ пүтүнләй қуруқ хияллиқ болуп қалдиңлар?
Behold, ye yourselves have all seen it; Why then do ye cherish such vain thoughts?
13 Рәзил адәмләрниң Тәңри бекиткән ақивити шундақки, Зораванларниң Һәммигә Қадирдин алидиған несивиси шундақки: —
This is the portion of the wicked man from God, —The inheritance which oppressors receive from the Almighty.
14 Униң балилири көпәйсә, қиличлиниш үчүнла көпийиду; Униң пәрзәнтлириниң нени йетишмәйду.
If his children be multiplied, it is for the sword; And his offspring shall not be satisfied with bread.
15 Униң өзидин кейин қалған адәмлири өлүм билән беваситә дәпнә қилиниду, Буниң билән қалған тул хотунлири матәм тутмайду.
Those of them that escape shall be buried by Death, And their widows shall not bewail them.
16 У күмүчләрни топа-чаңдәк жиғип догилисиму, Кийим-кечәкләрни лайдәк көп жиғсиму,
Though he heap up silver as dust, And procure raiment as clay, —
17 Буларниң һәммисини тәйярлисиму, Бирақ кийимләрни һәққанийлар кийиду; Бигуналарму күмүчләрни бөлүшиду.
He may procure, but the righteous shall wear it, And the innocent shall share the silver.
18 Униң ясиған өйи пәрваниниң ғозисидәк, Үзүмзарниң күзәтчиси өзигә салған кәпидәк бош болиду.
He buildeth his house like the moth, Or like the shed which the watchman maketh.
19 У бай болуп йетип дәм алғини билән, Бирақ әң ахирқи қетим келидуки, Көзини ачқанда, әнди түгәштим дәйду.
The rich man lieth down, and is not buried; In the twinkling of an eye he is no more.
20 Вәһимиләр кәлкүндәк бешиға келиду; Кәчтә қара қуюн уни чаңгилиға алиду.
Terrors pursue him like a flood; A tempest stealeth him away in the night.
21 Шәриқ шамили уни учуруп кетиду; Шиддәт билән уни орнидин елип жираққа етип ташлайду.
The east wind carrieth him away, and he perisheth; Yea, it sweepeth him away from his place.
22 Боран уни һеч айимай, бешиға урулиду; У униң чаңгилидин қутулуш үчүн һә дәп уруниду;
God sendeth his arrows at him, and doth not spare; He would fain escape from His hand.
23 Бирақ [шамал] униңға қарап чавак чалиду, Уни орнидин «уш-уш» қилип қоғливетиду».
Men clap their hands at him, And hiss him away from his place.
