Аюп 27
1 Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
Job continued his discourse:
2 «Мениң һәққимни тартивалған Тәңриниң һаяти билән, Җенимни ағритқан Һәммигә Қадирниң һәққи билән қәсәм қилимәнки,
“As surely as God lives, who has deprived me of justice— the Almighty, who has embittered my soul—
3 Тенимдә нәпәс болсила, Тәңриниң бәргән Роһи димиғимда турсила,
as long as my breath is still within me and the breath of God remains in my nostrils,
4 Ләвлиримдин һәққанийсиз сөзләр чиқмайду, Тилим алдамчилиқ билән һеч шивирлимайду!
my lips will not speak wickedness, and my tongue will not utter deceit.
5 Силәрниңкини тоғра дейиш мәндин жирақ турсун! Җеним чиққанға қәдәр дуруслуғумни өзүмдин айримаймән!
I will never say that you are right; I will maintain my integrity until I die.
6 Адиллиғимни чиң тутуверимән, уни қоюп бәрмәймән, Виҗданим яшиған һеч бир күнүмдә мени әйиплимисун!
I will cling to my righteousness and never let go. As long as I live, my conscience will not accuse me.
7 Мениң дүшминим рәзилләргә охшаш болсун, Маңа қарши чиққанлар һәққанийсиз дәп қаралсун.
May my enemy be like the wicked and my opponent like the unjust.
8 Чүнки Тәңри иплас адәмни үзүп ташлиғанда, Униң җенини алғанда, Униң йәнә немә үмүти қалар?
For what is the hope of the godless when he is cut off, when God takes away his life?
9 Балаю-апәт уни бесип чүшкәндә, Тәңри униң налә-пәрядини аңламду?
Will God hear his cry when distress comes upon him?
10 У Һәммигә Қадирдин сөйүнәмду? У һәрдайим Тәңригә илтиҗа қилаламду?
Will he delight in the Almighty? Will he call upon God at all times?
11 Мән Тәңриниң қолиниң қилғанлири тоғрисида силәргә мәлумат берәй; Һәммигә Қадирда немә барлиғини йошуруп жүрмәймән.
I will instruct you in the power of God. I will not conceal the ways of the Almighty.
12 Мана силәр аллибурун буларни көрүп чиқтиңлар; Силәр немишкә ашундақ пүтүнләй қуруқ хияллиқ болуп қалдиңлар?
Surely all of you have seen it for yourselves. Why then do you keep up this empty talk?
13 Рәзил адәмләрниң Тәңри бекиткән ақивити шундақки, Зораванларниң Һәммигә Қадирдин алидиған несивиси шундақки: —
This is the wicked man’s portion from God— the heritage the ruthless receive from the Almighty.
14 Униң балилири көпәйсә, қиличлиниш үчүнла көпийиду; Униң пәрзәнтлириниң нени йетишмәйду.
Though his sons are many, they are destined for the sword; and his offspring will never have enough food.
15 Униң өзидин кейин қалған адәмлири өлүм билән беваситә дәпнә қилиниду, Буниң билән қалған тул хотунлири матәм тутмайду.
His survivors will be buried by the plague, and their widows will not weep for them.
16 У күмүчләрни топа-чаңдәк жиғип догилисиму, Кийим-кечәкләрни лайдәк көп жиғсиму,
Though he heaps up silver like dust and piles up a wardrobe like clay,
17 Буларниң һәммисини тәйярлисиму, Бирақ кийимләрни һәққанийлар кийиду; Бигуналарму күмүчләрни бөлүшиду.
what he lays up, the righteous will wear, and his silver will be divided by the innocent.
18 Униң ясиған өйи пәрваниниң ғозисидәк, Үзүмзарниң күзәтчиси өзигә салған кәпидәк бош болиду.
The house he built is like a moth’s cocoon, like a hut set up by a watchman.
19 У бай болуп йетип дәм алғини билән, Бирақ әң ахирқи қетим келидуки, Көзини ачқанда, әнди түгәштим дәйду.
He lies down wealthy, but will do so no more; when he opens his eyes, all is gone.
20 Вәһимиләр кәлкүндәк бешиға келиду; Кәчтә қара қуюн уни чаңгилиға алиду.
Terrors overtake him like a flood; a tempest sweeps him away in the night.
21 Шәриқ шамили уни учуруп кетиду; Шиддәт билән уни орнидин елип жираққа етип ташлайду.
The east wind carries him away, and he is gone; it sweeps him out of his place.
22 Боран уни һеч айимай, бешиға урулиду; У униң чаңгилидин қутулуш үчүн һә дәп уруниду;
It hurls itself against him without mercy as he flees headlong from its power.
23 Бирақ [шамал] униңға қарап чавак чалиду, Уни орнидин «уш-уш» қилип қоғливетиду».
It claps its hands at him and hisses him out of his place.
