Аюп 26

1 Аюп [Билдадқа] җававән мундақ деди: —

Job prit la parole et dit:

2 «Мағдурсиз кишигә қалтис ярдәмләрни беривәттиң! Биләклири күчсиз адәмни карамәт қутқузувәттиң!

Comme tu sais bien venir en aide à la faiblesse! Comme tu prêtes secours au bras sans force!

3 Әқли йоқ кишигә қалтис несиһәтләрни қиливәттиң! Вә униңға аламәт билимләрни намайән қиливәттиң!

Quels bons conseils tu donnes à celui qui manque d’intelligence! Quelle abondance de sagesse tu fais paraître!

4 Сән зади кимниң мәдити билән бу сөзләрни қилдиң? Сәндин чиқиватқини кимниң роһи?

A qui s’adressent tes paroles? Et qui est-ce qui t’inspire?

5 — «Әрваһлар, йәни су астидикиләр, Шундақла у йәрдә барлиқ туруватқанлар толғинип кетиду;

Devant Dieu les ombres tremblent Au-dessous des eaux et de leurs habitants;

6 Бәрһәқ, [Худаниң] алдида тәһтисараму йепинчисиз көрүниду, Һалакәтниңму япқучи йоқтур. (Sheol h7585)

Devant lui le séjour des morts est nu, L’abîme n’a point de voile. (Sheol h7585)

7 У [йәрниң] шималий [қутупини] аләм бошлуғиға созған, У йәр [шарини] бошлуқ ичидә муәлләқ қилған;

Il étend le septentrion sur le vide, Il suspend la terre sur le néant.

8 У суларни қоюқ булутлири ичигә жиғиду, Булут уларниң еғирлиғи биләнму житилип кәтмәйду.

Il renferme les eaux dans ses nuages, Et les nuages n’éclatent pas sous leur poids.

9 У айниң йүзини япиду, У булутлири билән уни тосиду.

Il couvre la face de son trône, Il répand sur lui sa nuée.

10 У суларниң үстигә чәмбәр сизип қойған, Буниң билән У йоруқлуқ һәм қараңғулуқниң чегарасини бекиткән.

Il a tracé un cercle à la surface des eaux, Comme limite entre la lumière et les ténèbres.

11 Асманларниң түврүклири тәврәп кетиду, Униң әйивини аңлапла алақзадә болуп кетиду.

Les colonnes du ciel s’ébranlent, Et s’étonnent à sa menace.

12 У деңизни қудрити билән тиничландуриду; Өз һекмити билән Раһабни парә-парә қилип янҗиветиду.

Par sa force il soulève la mer, Par son intelligence il en brise l’orgueil.

13 Униң Роһи билән асманлар безәлгән, Униң қоли тез қачқан әҗдиһани санҗийду.

Son souffle donne au ciel la sérénité, Sa main transperce le serpent fuyard.

14 Мана, бу ишлар пәқәт униң қилғанлириниң кичиккинә бир қисмидур, халас; Униң сөз-каламидин аңлаватқинимиз наһайити пәс бир шивирлаш, халас! Униң пүткүл зор қудритиниң гүлдүрмамисини болса кимму чүшинәлисун?!».

Ce sont là les bords de ses voies, C’est le bruit léger qui nous en parvient; Mais qui entendra le tonnerre de sa puissance?